13-11-2011: Noord en zuid ontmoeten elkaar bij Burgh-Haamstede

 Na de Langstaartklauwierdip viel het even niet mee om de draad weer op te pakken. Ik heb nog een paar keer 's morgens op trektelpost dakterras gezeten maar de ergste trek is over, dus ik heb de post tot het komende voorjaar gesloten verklaard. Ik was een paar keer van plan om de Klapekster van de Zouweboezem te bezoeken, die immers een mooie regiosoort is, maar het is er om diverse redenen niet van gekomen. Vanmiddag had ik met Chris afgesproken om even iets te gaan doen, en gisteren leek er een leuk rondje mogelijk: Siberische Tjiftjaf bij Woerden, Woestijntapuit bij Ouderkerk en Dwerg- en Roodhalsgans bij Strijen.
Maar ja. Vanmorgen werd de Woestijntapuit niet meer gemeld, de SibTjif blijkt een verkeerd geluidje te maken zodat getwijfeld wordt aan zijn ID en de ganzen kun je de hele winter door nog ophalen en mistig weer is niet het meest optimaal om Dwergjes tussen Kollen vandaag te fietsen. We besloten dan maar de Woestijntapuit van Burgh-Haamstede te gaan bezoeken. Wat een luxe eigenlijk, zo'n reserve-Woestijntapuit! Het was een eind rijden voor een middagje vogelen, maar de tapuit was plaatstrouw zodat er een goede kans op succes was.

Toen we de Stolpweg bij Burgh-Haamstede opreden volgde er direct een mooie verrassing: een Ruigpootbuizerd stond even te bidden, ging op het land zitten en vloog even later verderop. Een nieuwe soort voor Chris en hoewel ik 'm afgelopen winter al een keer had in de Biesbosch is zo'n Ruigpoot natuurlijk altijd kicken. We reden verder langs de Koudekerkse Inlagen en de fraaie Stompe Toren naar de Groenlandseweg. Langs een weg met zo'n naam zou je misschien niet direct een Woestijntapuit verwachten, maar dit was toch echt de plaats waar het beestje zich al drie dagen ophield.

Toen we op de goeie plek arriveerden was de tapuit al een half uur uit beeld. Daar stonden we dan, op een kouwe, winderige plek naar een omgeploegde akker met Zeeuwse klei te koekeloeren. We hoopten maar dat de Woestijntapuit snel zou verschijnen, en gelukkig was dat ook zo. Een groepje vogelaars dat verderop stond te kijken vond 'm terug en de tapuit liet zich vervolgens heel mooi en langdurig bekijken. Wat een prachtige vogeltjes zijn het toch, met hun zandkleurige verenpakjes met zwart masker, vleugels en staart. Hij was mijn 270e soort voor Nederland dit jaar, een mooie mijlpaal waarmee ik mijn persoonlijk record van vorig jaar (257 soorten) al ver achter me heb gelaten.

De Woestijntapuit kwam steeds dichterbij, tot uiteindelijk zelfs ik er acceptabele plaatjes van kon maken. Na een uurtje waren we verzadigd en gingen terug naar de Stolpweg om te zien of we daar een Velduil konden vinden. We werden echter opgehouden door de Ruigpootbuizerd, die er nu een geweldige show van maakte. Wat een fantastisch beest!
De Velduil wilde niet meedoen vandaag. We reden nog langs zeezijde van de Brouwersdam, maar de gisteren gemelde Zwarte Zeekoet werd vandaag niet gevonden, ook niet door ons. Wel vonden we er leukerds als Middelste Zaagbek, Kuifduiker, Roodkeelduiker, Eider en Grijze Zeehond. Op de terugweg nog een Toendrarietgans langs de weg. Het was een heerlijke vogelmiddag.