Als we naar Limburg gaan, is een van onze
belangrijkste doelen om een dagje lekker vlinders te kijken op de Sint-Pietersberg.
Hier vind je soorten die je elders in Nederland vergeefs zult zoeken, en juist
naar die soorten gaan wij uiteraard op zoek. Tot nu toe zat het met het weer
niet mee: kou, bewolking, wind, regen, we hebben het allemaal gehad in mei en
geen van deze omstandigheden is gunstig voor de vlinderaar. Maar zie: op de
laatste middag van ons verblijf in Limburg trok het open en klauterde de
temperatuur naar waarden die ook een dagvlinder kunnen bekoren. Het werd een
fantastische middag op de Sint-Pietersberg. Naast gewone soorten als Klein
kool-, Groot kool- en Klein geaderd witje, Dagpauwoog, Oranjetipje en de eerste
twee Kleine vuurvlinders van het jaar, vonden we al snel het eerste Boswitje,
waarvan we er minimaal vier zagen vanmiddag.
Daarna gingen we op zoek naar het Bruin dikkopje, maar
op de plek waar die vorig jaar zat vonden we nu iets nog spectaculairders: een
mannetje Klaverblauwtje (en later nog een)! Het lukte me ook nog om dit
prachtige vlindertje mooi op de foto te zetten. Onze dag was al helemaal goed,
maar zie: daar was de eerste Koninginnenpage om de middag nog verder op te
fleuren! Na het eerste, zenuwachtige exemplaar dat zich niet liet fotograferen
vonden we er later nog twee. En eentje daarvan was niet bepaald mediaschuw. De
twee pages vochten elkaar het kot uit en telkens landde de eigenaar van het
territorium na zo’n stoeipartijtje even op de grond of op een stengel om bij te
komen. Een fantastische belevenis.
Volledig tevreden liepen we
terug naar de auto. Maar blijkbaar was het nog niet genoeg. We ontdekten een
klein bruin vlindertje bij een plasje water op het pad, en dat bleek dus een
Bruin dikkopje te zijn! Ook Bruintje liet zich prachtig op de plaat zetten. En
daarmee was het middagje vlinderen op de Sint-Pietersberg een nog groter succes
dan het vorig jaar was. Wie had dat durven dromen? Wij niet! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten