De Graszanger is weliswaar niet zo verschrikkelijk zeldzaam meer in
Nederland, maar toch had ik er tot aan vandaag maar een gezien binnen onze
landsgrenzen, lang geleden in de Braakman in Zeeuws-Vlaanderen. Die kleine
rakkers zitten meestal in Zeeland, bij voorkeur in Zeeuws-Vlaanderen, of
op andere plekken die voor een OV-vogelaar niet erg handig zijn. Maar gisteren
werd er ineens eentje gemeld aan de rand van Maassluis, nog geen kilometer van
station Maassluis-West. Ik hoefde er niet lang over na te denken.
Ik stapte vanmorgen op de trein en arriveerde rond half twaalf op de plek.
Aanvankelijk stond ik tussen een paar gebouwen tussen twee hekken door te
koekeloeren, maar ik hoorde de Graszanger wel meteen enthousiast zingen.
Altijd fijn als zo'n vogel meteen meewerkt. Even later vond ik een betere
plek, aan de rand van het braakliggende terrein waarin de vogel zich bevond. Na
een kwartiertje stilte begon hij ineens weer te zingen. Je kon duidelijk horen
dat hij baltsvluchtjes maakte, maar het was verwonderlijk dat hij hoorbaar vlak
langs of over me heen vloog zonder dat ik het beestje zag. Het zijn weliswaar
erg kleine vogeltjes, maar toch. Even later vond ik 'm echter, ver weg in
de top van een struikje. En nog wat later kon ik mooi z'n
geluid op film zetten, hoewel ik het vogeltje zelf helaas niet in beeld kreeg.
Hier komt -ie, schrik niet van het dronkemansbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten