zondag 13 oktober 2019

13-10-2019: Provencaalse Grasmus en nog een paar leukerds

Een van de twee Sneeuwgorzen.
Ik had vandaag een afspraak met Chris en Wiegert om een dagje te gaan vogelen. Gelukkig viel het weer mee, want de afgelopen week was het vooral regen geweest wat de klok sloeg, en er was zowaar een ruime keus aan nieuwe soorten voor mijn Nederlandse lijst in het land aanwezig: Mirtezanger op Schiermonnikoog, een waarschijnlijke Oostelijke Vale Spotvogel in Wijdewormer en een Provencaalse Grasmus op de Maasvlakte. Schier was te ver, de spotvogel was nog te onduidelijk qua determinatie en locatie en dus werd het de grasmus. Toen we arriveerden op de plek waar hij de afgelopen twee dagen was gezien, werd onze hoop meteen de bodem ingeslagen, want we waren de enige vogelaars. En dan is het lastig om zo'n gluiperig sujet als de Provencaalse Grasmus te vinden in de dichte struikentroep. Maar gelukkig kregen we even later hulp van nog twee clubjes vogelaars. Intussen was er gigantische vogeltrek op gang gekomen, met honderden Vinken, Sijzen en Graspiepers die over ons heen vlogen, soms in brede fronten. Ook waren er veel Spreeuwen, een aantal Witte Kwikstaarten, Zanglijsters, een of meer Kruisbekken en een mooie adulte Slechtvalk kwam overvliegen.
Adulte Slechtvalk.
We vonden wat Goudhaantjes in de struiken, een Winterkoning, wat Tjiftjaffen en een Zwartkop, maar niet de gewenste soort. Maar toen werd er ineens druk geroepen en gezwaaid door een vogelaar die een eind verderop stond. Daar was duidelijk iets aan de hand! Eenmaal ter plaatse bleek men de grasmus te hebben waargenomen, maar het duurde nog even voordat wij hem voor de eerste keer zagen vliegen: een klein donker vogeltje met een lange dunne staart erachteraan. Na een paar van die frustrerende waarnemingen ging hij eindelijk even bovenin een struikje zitten en konden we kort van de vogel genieten! Dat gebeurde gelukkig nog enkele malen terwijl we de vogel, die zich in een rap tempo zuidwaarts verplaatste, achtervolgden. Een nieuwe soort voor mijn Nederlandse lijst zat in de tas! Ondertussen vlogen er nog meerdere Grote Gele Kwikstaarten en Veldleeuweriken over. Nadat we genoeg aan de grasmus hadden gezien, reden we naar het Luzerneveld, om te zien of zich daar, of aan zee, nog leuke dingen bevonden.
Op deze foto staat echt een IJsgors.
We parkeerden de auto en zagen direct een Tapuit. Goudhaantjes riepen in de bosjes en Wiegert slaagde erin wat leuke foto's van ze te maken. We liepen een stukje buitenom, langs zee, en ik zag een Grote Stern langskomen. Even later klommen we de heuvel op en ik zag een vrouwtje Beflijster komen aanvliegen, dat landde in het depot tegenover ons. Gelukkig kwam de vogel na enige tijd weer in beeld en bleek er ook een mannetje te zitten. Altijd leuk, Beflijsters! We liepen verder langs de zeekant, op zoek naar de Sneeuwgorzen die daar moesten zitten. Die vonden we zonder moeite en ze wilden ook nog op de foto. Er werd ook een IJsgors gemeld van deze plek, en terwijl de anderen alvast terugliepen, liep ik nog een stukje door en zag ineens tot mijn niet geringe verbazing een mooie IJsgors op een steen zitten! Ik riep de anderen er weer bij en na enige tijd, waarin we ook nog een Oeverpieper scoorden, kwam de IJsgors over ons heen gevlogen en landde een stukje terug langs de dijk. Daar liet hij zich, weliswaar van enige afstand, mooi door kijker en telescoop bekijken en zelfs een bewijsplaatje maken lukte nog. Dat was erg leuk, want deze soort had ik al jaren niet meer aan de grond gezien.
Sneeuwgors nummer twee.
Zeer tevreden liepen we terug naar de auto, en omdat er verder niet veel meer te doen was, gingen we terug naar huis. Het was een heerlijk klein dagje vogelen geweest!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten