Als een muis kroop de Siberische Tjiftjaf door de begroeiing. |
Dat was de theorie. De praktijk was echter dat het onderweg al begon te regenen en dat de regen met intensieve en minder intensieve perioden bleef aanhouden tot we het rond het middaguur van narigheid het maar voor gezien hielden.
We liepen al vroeg over de dijk ter hoogte van het luzerneveld en keken wat er vloog. Dat was niet veel. Een Oeverpieper kwam er nog wel uit, we vonden een paar Merels, een Zanglijster en een groepje Spreeuwen trok langs. Verder was het rustig. We keken over zee en vonden daar drie zeer verre jagers, waarvan soortgewijs geen chocola te maken was. Een vierde jager kwam dichterbij langs en werd intuïtief en op jizz voor een Middelste Jager gehouden, maar bewijs daarvoor in de vorm van harde veldkenmerken kon helaas niet worden geleverd.
Het hoogtepunt van de ochtend werd gevormd door de Siberische Tjiftjaf die ik tijdens het aflopen van de greppel achter de brandweerkazerne terugvond. Het was een erg leuk beestje, dat totaal niet schuw was maar bijna geen seconde stil zat. Hij sloop en kroop als een muisje door de lage vegetatie en kwam soms tot op een halve meter van ons. Soms liet hij zijn kenmerkende piepkuikenroepje horen. Helaas drensde het van de motregen op dat moment en van fraaie foto's kwam dan ook weinig terecht. Toch nog een plaatje bijgevoegd dat een goede indruk geeft van hoe we de SibTjif vanmorgen hebben gezien.
Op de terugweg probeerden we nog de Koereiger terug te vinden die gisteravond bij Lexmond was gezien, maar die werkte niet mee. Rond half twee waren we alweer thuis. Jammer van het weer, maar het was niet anders. Gelukkig hadden we nog die leuke Siberische Tjiftjaf!
Kijk dit nemen ze je niet meer af want een Siberische Tjiftjaf die vind je toch ook niet overal.
BeantwoordenVerwijderen