27-04-2017: Een dagje Winterswijk e.o.

Bekendelle, een bijna on-Nederlands landschapje.

We waren ermee aan de late kant, maar toch besloten Koert, René en ik vandaag naar Winterswijk te gaan voor de Oehoe en de spechten van Bekendelle. En natuurlijk allerlei andere oosten-des-lands-vogels die we zouden tegenkomen.
Eerst naar de steengroeve, waar de situatie compleet onoverzichtelijk bleek te zijn. Vanaf het kijkscherm waren de Oehoes onmogelijk te zien tussen het struikgewas door. Gelukkig liep ik even om en daar stond een lokale vogelaar op een heuveltje die me vertelde dat de uilenfamilie alleen van die plek nog te zien was. En dat klopte. René zette zijn telescoop erop en uiteindelijk konden we allemaal genieten van het wijfje Oehoe en haar drie (al uit de kluiten gewassen) uilskuikens, een ontzettend leuk gezicht.
We bedankten de lokale vogelaar hartelijk voor zijn hulp en gingen verder, naar Bekendelle, om daar een aantal leuke bosvogels te scoren.

Een van de drie Bonte Vliegenvangers die we vandaag hoorden en zagen.

We werden meteen al verrast door een zingende Vuurgoudhaan, waarvan vandaag diverse exemplaren in de kijker kwamen. Meteen daarna hoorde ik de eerste Bonte Vliegenvanger van de dag, waarvan we er drie zagen. Dat ging voorspoedig. Een Bont Zandoogje was nieuw voor de vlinderjaarlijst en er zong een Tuinfluiter die wat verder weg zat en niet in de kijker kwam.
We bleven een tijdje staan op een mooi punt, het zonnetje scheen en er zong van alles. Ik hoorde een roepje dat erg leek op dat van de Kortsnavelboomkruiper en ineens hoorde ik hem éénmaal (1x) zingen. Koert zag nog een waarschijnlijke Kortsnavel wegvliegen, maar daarbij bleef het vandaag, helaas.
Een Appelvink vloog over en die liet zich later gelukkig erg mooi zien. We zagen er minstens drie vandaag. Ik hoorde de alarmroep van de Middelste Bonte Specht, maar na een riedel hield hij er alweer mee op, tot frustratie van mijn vrienden.

Bosuil.

Uiteindelijk bereikten we de plek waar de nestholte van een Zwarte Specht moest zitten. We zochten ons rot, maar vonden aanvankelijk niets. Wel een paar Appelvinken en, toen we na een uurtje besloten te gaan lunchen, ineens een fraaie Middelste Bonte Specht! Dat was een opsteker en die hadden we nodig.
Na de lunch parkeerden we de auto weer aan de Klandermansweg en bij het uitstappen kwam er onmiddellijk weer een mooie Middelste Bonte in beeld. Zo, die zat goed in de tas. Terwijl we zo bezig waren ontdekte René een Bosuil hoog in een boom! Dat was leuk en met enige moeite lukte het om het beest nog op de foto te zetten ook, zij het slapend.
En uiteindelijk kwam het zelfs met de Zwarte Specht nog goed, want we zagen hem kort maar duidelijk vliegen, en even later vond ik dan eindelijk de nestholte, waar ook na enig wachten echter geen leven te bespeuren viel. Was het nest al verlaten? Verstoord misschien? Hoe dan ook, we hadden de grootste specht van Nederland in de pocket. We liepen rustig aan terug naar de auto, keken nog even naar de Bosuil, maar een betere waarneming van de Kortsnavelboomkruiper zat er niet in vandaag, zodat we maar huiswaarts gingen. Het was een prachtige dag geweest.

Nestholte van de Zwarte Specht.