Om elf uur waren we ter plekke en een halfuurtje later vond ik de Grijze Junco op een bemoste tak op de grond onder de bomenrij langs de rijksweg. René en Koert en nog twee andere vogelaars stonden een meter of vijftig verderop te zoeken, dus riep ik ze en na een paar spannende minuten stonden we met z'n allen naar de Grijze Junco te kijken en te luisteren, een fraai bloedzeldzaam Amerikaans gorsje dat waarschijnlijk een once-in-a-lifetime-soort in Nederland zal blijken te zijn. De Junco liet zich een kwartiertje aan ons zien, ook vlakbij in een tuintje, dan weer scharrelend tussen takkenbossen onder de bomenrij aan de andere kant van het slootje. Al die tijd liet hij ons middels zijn roep weten waar hij zich bevond. Maar ineens was -ie ook verdwenen en konden we hem niet meer terugvinden.
Hoewel we de vogel mooi gezien hebben, lukte het niet om hem te fotograferen. Daarom hierbij een link naar een fraaie foto die Toy Janssen van de vogel maakte op 19 februari jl.: foto Grijze Junco van Toy Janssen.
Voor mensen die niet meteen de eerste of tweede dag bij een nieuwe soort staan te kijken, hebben twitchers een mooie kreet verzonnen: de mongolenwaaier. Als je weleens Tour de France kijkt weet je vast wat er met zo'n waaier wordt bedoeld. De mongolenwaaier is de waaier die zo'n beetje als laatste arriveert. Wij zagen de Grijze Junco dus zelfs ver nadat de mongolenwaaier al was binnengekomen, zou je kunnen zeggen. Maar toch. Hij zit in de tas. Pfjoew!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten