10 en 11-05-2013: Dutch Birding voorjaarsvogelweekend

De Grote Burgemeester van Slotervaart is weer terug!

Op 10 mei begon het tweede Dutch Birding Voorjaarsweekend op Texel en traditiegetrouw was ik met Koert en René weer van de partij. Qua weer leek het deze maal meer op een najaarsweekend, en qua temperatuur had het ook best een winterweekend kunnen zijn, maar we moesten het ermee doen. Mede omdat er op Texel nog niet erg veel spannends te beleven was, gingen we al vogelend naar het noorden. We begonnen onze reis met een bezoek aan de Grote Burgemeester van Amsterdam Slotervaart die weer is teruggekeerd op zijn stekkie langs de Plesmanlaan. We reden er eenvoudig heen en zagen de burg direct zitten. De vogel bevindt zich nu in zijn derde kalenderjaar en is van snavelbasis tot staartpunt prachtig wit. Intussen kwamen er twee Halsbandparkieten overvliegen, die ik ook nog niet had dit jaar.
Doelsoort nummer twee was de Kraanvogel van de Dijkgatsweide aan de Noorderdijkweg te Wieringermeer. Maar eerst speurden we de Dijkwielen af op zoek naar Toppers en jawel, drie mannen en een vrouwtje van deze leuke eenden(jaar)soort dreven op het water.

De Kraan van Wieringermeer

De Kraanvogel kostte wat meer moeite. Je zou verwachten dat je zo'n joekel zo ziet staan, maar hoe we (vanaf de weg) ook speurden, er was geen Kraan te zien. Gelukkig had Koert gelezen dat hij soms alleen vanuit de hut te zien was, dus liepen we daarheen, onder muzikale begeleiding van onder meer Fitis, Tjiftjaf, Vink, Winterkoning, Grasmus, Kleine Karekiet, Tuinfluiter, Zwartkop en Rietzanger. En jawel, daar stond onze Kraanvogel, een tweedejaars beest, langs de plas voor de hut. Hij stond zelfs toe dat we hem fotografeerden, zij het van enige afstand. Aan de rand van het plasje bevond zich ook nog een Tapuit, weer een jaarsoort voor mij.

Het was de hoogste tijd om naar Texel te gaan. We hadden intussen gemerkt dat het knalhard waaide en dat zou op Texel alleen nog maar erger worden. Dat kwam met name tot uitdrukking bij onze eerste doelsoort op het eiland: de Morinelplevier. Er zaten er meer dan twintig langs de Hollandseweg en terwijl we daar stonden te speuren werden we zowat gezandstraald. Maar na korte tijd zoeken kwamen de Morinellen tevoorschijn, eerst voorzichtig, een paar tegelijk, en uiteindelijk vloog het hele clubje op om even verderop weer te landen, tijdens welke manoeuvre we 24 stuks telden. En wat waren ze mooi! Prachtige vogels zijn het, Morinelplevieren in hun zomerkleed. Nadat we uitgebreid van ze hadden genoten, gingen we naar Restaurant De Robbenjager voor een welverdiende lunch. Ondanks het flutweer en de zeer weinige meldingen hadden we alweer leuk gescoord.
Na de lunch liepen we bij Dorpszicht even in het bosje rond, in de zon en de beschutting - wat was dat heerlijk. In het voorbijgaan pikten we meteen de Spotvogel mee die daar huist, en die af en toe wat zangflarden liet horen.
Op naar Ottersaat, waar we na lang en intensief speuren twee stuks Noordse Stern wisten te vinden. Ze zaten er mooi voor en we konden alle kenmerken nog eens goed bekijken. Vervolgens naar het Wagejot, waar de aldaar gemelde Krombekstrandloper in zomerkleed goed meewerkte. Er stapten ook nog drie Kanoeten rond en prachtige Zilverplevieren in zomerkleed.
De melding van een Witbuikrotgans bracht ons bij De Schans, waar de Witbuik snel gevonden was. Altijd leuk om tussen die Rotjes te speuren naar Witbuiken of Zwarte Rotganzen.

Vind ze maar eens, Morinelplevieren op een kale akker

Aan het eind van de middag brachten we een bezoek aan Utopia, het recent ontwikkelde natuurgebied in het noordoosten van Texel. Daar is altijd wat te beleven. We liepen nog maar net het gebied in toen een groep Gele Kwikstaarten onze aandacht trok. Nu zijn Gele Kwikken prachtige vogels om naar te kijken, en al kijkende zag ik er ineens een mooie man Engelse Kwikstaart tussen zitten en, tot mijn eigen verbazing, had ik die even later in één kijkerbeeld met een vrouw Noordse Kwikstaart. Alle kwikken onder controle! We liepen verder, zagen een Lepelaar van korte afstand z'n snavel door het water zwaaien en op een van de schelpenstrandjes vonden we onze doelsoort: twee fraaie Dwergsterntjes. Zo, er zaten weer een stuk of wat leuke jaarsoorten in de tas. Ondanks het gebrek aan echte zeldzaamheden hadden we toch een mooie dag gehad.
Op 11 mei ging om half zes des morgens het wekkertje in kamer 117 van de Stayokay Texel. De kwaliteit van het onderkomen was dit jaar ongeveer gelijk aan die van het weer, maar vooruit, het was natuurlijk Hemelvaartweekend en iets anders was er niet meer te vinden. Maar half uitgeslapen spoedden we ons naar de tuintjes, waar het vooral erg koud en winderig was, terwijl donkere wolken zich boven het gebied samenpakten. Met veel moeite vonden we er, afgezien van wat doodnormale soortjes, een paar Braamsluipers en Roodborsttapuiten.
Gelukkig was het ontbijt in de Stayokay van een alleszins redelijke kwaliteit, maar buiten was het begonnen met regenen en die zou de hele ochtend aanhouden. We besloten de Temminck's Strandlopers bij Waal en Burg te gaan zoeken, maar daar moest je pal tegen wind en regen in kijken, wat het zoeken naar een piepklein onopvallend strandlopertje er niet makkelijker op maakte. Ineens ontstond er paniek zo'n vijftig meter verderop, want daar had men een Poelsnip gevonden! Kijk, dat zijn de soorten, en in no time stonden we in de gestaag neervallende regen naar het beest te zoeken, dat twee minuten vrij had gezeten maar nu was verdwenen in hoog gras. En daar zou de snip helaas niet meer uit komen vandaag. Uiteindelijk dropen we drijfnat en verkleumd af richting Wagejot, alwaar een Kleine Strandloper was gezien, die in ieder geval een jaarsoort was. Ter plaatse was die Kleine nergens te bekennen. Wel vonden we er acht Dwergmeeuwtjes, allemaal onvolwassen beestjes, en dat vonden we hartstikke leuk.

De Witbuikrotgans van De Schans.

Ook de Kanoeten, de Zilverplevieren en Steenlopers in zomerkleed, een clubje van vijftien Rosse Grutto's, tien Bonte Strandlopers in zomerkleed en een Dwergstern waren aanwezig om van te genieten. Intussen werd het droog, en opnieuw reden we naar Waal en Burg, waar we nu razendsnel drie Temminck's Strandlopers vonden die vlakbij de weg zaten en die we uitgebreid konden bewonderen in de telescoop.

Het was alweer tijd om te lunchen bij de Robbenjager, waar we even lekker konden opwarmen en bijkomen. Op weg daarnaartoe reden we nog even langs Zeeburg, waar onder meer een Paapje was gemeld. Die werd helaas alleen door René gezien (de enige van ons die 'm al had), waarna de gluiperd spoorloos verdween in het gras.

Toen we bijna klaar waren met lunchen kwam er zowaar een andere melding binnen dan die van Morinellen en de twee zeldzame rotganssoorten: een Gestreepte Strandloper achter de Robbenjager! Daar gingen we als een speer op af, want we hadden intussen een grote zeldzaamhedenhonger opgebouwd. En jawel, na enig getob door het mulle zand vonden we een plek waarvandaan de Gestreepte zich heel mooi liet bekijken. De vogelaars stroomden massaal toe, iedereen was natuurlijk toe aan een leuke soort en deze Gestreepte Strandloper is daarom misschien wel de meest getwitchte sinds lange tijd.
Toen we verzadigd waren van de strandloperbeelden reden we terug naar Zeeburg, waar we de Rotganzen gingen afspeuren, want er was daar zowel een Witbuik- als een Zwarte Rotgans gemeld, en vooral die laatste wilden we nog wel zien. De Witbuik was snel gevonden, de Zwarte had wat meer voeten in de aarde, maar die vonden we uiteindelijk in een ander deel van het reservaat, waarna ook deze - de fraaiste rotganssoort - zich mooi liet bekijken.
Voordat we naar de veerboot gingen, keken we nog even in de Mokbaai, waar verder niets nieuws te halen was. Wel zong er op de achtergrond een Nachtegaal.
En zo kwam er een einde aan een herfstig DB Voorjaarsweekend. Deze maal bleven de echte knalsoorten uit, maar gelukkig was er verder genoeg leuks te beleven.

Lepelaar in Utopia.