28-09-2015: Bloedmaan

Bloedmaan

Vandaag een keer geen vogels en ook geen vlinders of libellen, maar de maan. Afgelopen nacht deed zich een zeldzaam natuurverschijnsel voor: een totale maansverduistering. De maan kwam in de schaduw van de aarde te liggen en kreeg daarbij een roodachtige kleur, vandaar de naam 'bloedmaan'. We hadden er niet de wekker voor gezet, want de weersvooruitzichten gisteravond waren niet gunstig (er zou veel bewolking zijn), maar precies op tijd, om kwart over vier vannacht, werd ik wakker, keek naar buiten en zag dat het glashelder was en dat de maansverduistering prima te zien was. Dus Cilja wakker gemaakt (dat hadden we zo afgesproken) en samen genoten van dit prachtige fenomeen. Een foto maken was nog geen sinecure, zelfs niet vanaf statief. Dit was nog het redelijkste plaatje dat ik heb kunnen schieten.

27-09-2015: Blako's en een brilvogel

Een van de twee Bladkoningen van de Westplaat

Vandaag ben ik er weer eens met Chris op uit geweest, want dat was ook wel weer eens de hoogste tijd. We kozen voor de Maasvlakte, omdat daar gisteren leuke dingen waren gezien, waaronder een Aziatische Roodborsttapuit, een Kleine Vliegenvanger en diverse Bladkoningen. Uiteraard begonnen we bij de zwaarste soort: de Aziatische Roodborsttapuit. We arriveerden rond 08:15 op de juiste plaats op Maasvlakte 2, waar tot onze verwondering helemaal niemand aan het zoeken was. Dus gingen we zelf maar aan de slag. Helaas was het licht erg slecht en het terrein onoverzichtelijk en ondanks dat we tweemaal een 'roodborsttapuit' zagen, was het onmogelijk om de soort te bepalen. Beide keren was de vogel ook veel te snel weer uit beeld.
Wel zagen we hier een viertal Tapuiten en evenveel Lepelaars stonden te rusten aan de waterkant. Ook een Grote Gele Kwikstaart die roepend overvloog was leuk. Later hadden we er nog twee bij de Westplaat.

De Senegalbrilvogel die werd aangezien voor een Kleine Vlieg.

De/een Kleine Vliegenvanger werd gemeld bij de Westplaat, dus besloten we om die maar eerst te doen. Ter plekke bleek het te ritselen van de zangvogels, dus dat was een goed teken. Maar bij de plek van de Kleine Vlieg hoorden we dat de determinatie intussen was bijgesteld: de vogel bleek een soort brilvogel te zijn, mogelijk een Japanese White-eye en droeg een zilverkleurig ringetje. Natuurlijk bleven we toch even staan wachten tot de vogel zich vertoonde en ik moet zeggen dat ik me de vergissing wel een beetje kon voorstellen. Het bleek uiteindelijk om een grijze vorm van de Senegalbrilvogel te gaan. De vogel had erg weinig gele en groene tinten voor een white-eye, hoewel er op de foto's wel wat geel op de keel te zien lijkt. De onderzijde is in ieder geval grijs.
Hoe dan ook, het was een leuk beestje.

Dezelfde Bladkoning als op de eerste foto.

Na het zien van de brilvogel gingen we snel op zoek naar de Bladkoningen, die er ook zaten. Nummer 1 hoorden we van verre al roepen. Die konden we na korte tijd wachten werkelijk prachtig en langdurig bekijken en hij liet zich ook nog fotograferen. Genieten dus! Intussen kwam er ook nog een Grauwe Vliegenvanger bij zitten, Sijsjes mengden zich in het geheel, nog twee Grote Gele Kwikken vlogen over, een onvolwassen Grote Bonte Specht liet zich zien, onze eerste Koperwieken van het najaar lieten zich horen, kortom: we vermaakten ons uitstekend.
We liepen nog een eindje verder het pad af, maar dat leverde eigenlijk niets bijzonders meer op, dus gingen we Bladkoning nr. 2 zoeken, die meer vooraan zat. Ook deze was snel opgesnord. Hij liet zich prima horen en kort zien, en dat was voor ons genoeg na die prachtige eerste.

Er is iets van een geelachtig keeltje te zien aan de brilvogel.

Langs het pad hoorden we verder nog een Cetti's Zanger meerdere malen zingen en we vonden nog een Bont Zandoogje en een Hooibeestje.
We reden naar de Missouriweg waar zojuist een Europese Kanarie was gemeld, maar die vonden we niet. We probeerden het eind van de MOT-bosjes, waar gisteren een Kuifaalscholver was gezien, maar ook die werkte niet mee. We keken wat over zee, maar zagen niets bijzonders op een verre duiker (spec.) na. Op het luzerneveld vloog een luid roepende Boomleeuwerik over ons heen, en hij was nog een jaarsoort.
Daarna besloten we het maar voor gezien te houden. Het was een mooie ochtend geweest en meer leek er niet in te zitten.

20-09-2015: Sofdag dipdag

Vandaag was ik eindelijk weer eens in de gelegenheid om te vogelen. Ik had afgesproken met Koert en René en we hadden de dagen voorafgaand aan deze zondag afgeteld en iedere dag gezien dat de Siberische Strandloper, die al twee weken of zo in de Putten van Petten zat, daar nog altijd aanwezig was. Ook gisteren was de zeldzaamheid nog trouw ter plekke en ik dankte de hemel al bijna dat hij op me had gewacht.
Niet dus. De Siberische Strandloper had uitgerekend vannacht uitgekozen om te vertrekken. En erger nog: ook de Rosse Franjepoot, die hem al een tijdje gezelschap hield, was weg.
Dan maar over zee kijken, dachten we. Maar ook dat was niet veel. Er kwam geen jager voorbij. Wel een Jan-van-Gent en een Roodkeelduiker, dat was best leuk. En in de Putten vond ik nog een Kanoet. Maar daarmee was de koek wel op. We gingen om twaalf uur al lunchen en zijn daarna nog een keer teruggegaan onder het motto 'je weet maar nooit'.
Maar nee hoor, de dip was onafwendbaar en diep.