maandag 22 oktober 2018

22-10-2018: Steppevorkbliksemtwitch

Vanmorgen appte Chris me of ik zin had om de Steppevorkstaartplevier die sinds gisteren bij Batenburg zit te gaan twitchen. Dat had ik natuurlijk wel, dus gingen we om elf uur op weg vanuit Leerdam. Vorig jaar had ik mijn allereerste Steppevorkstaartplevier ooit gezien, maar dat was een nogal kortstondige waarneming van een vogel die na een hele tijd wachten eindelijk-eindelijk kwam aanvliegen, zich heel even mooi liet zien en vrijwel onmiddellijk weer verdween, dus ik hoopte dat deze vogel beter zou meewerken en misschien zelfs wel te fotograferen zou zijn. Voor Chris was het sowieso nog een gloednieuwe soort.
Sneller dan verwacht waren we ter plekke, en na vijf minuten wachten vloog de Steppevork op uit de groep Kieviten, Veldleeuweriken en Spreeuwen waarin hij zich bevond en maakte een uitgebreid vliegrondje over het gebied, waarbij hij zich door telescoop en 15x kijker goed liet bekijken. Toch bleef ook deze vogel weer op respectabele afstand, en hoewel hij zich een stuk langduriger liet zien als die van vorig jaar, zaten foto's er wederom niet in.
Na een mooie vliegshow landde de vogel iets dichterbij op een kaal stukje akker en daar zagen we hem ook even zitten, hoewel er zo niet erg veel aan te zien was. Na een tijdje vloog de vogel opnieuw op en wederom konden we een tijdje van hem genieten terwijl hij rondvloog, afwisselend laag boven de grond en dan weer hoger in de lucht.
Uiteindelijk landde hij ver weg in een groep Kieviten en werd alles rustig. De Kieviten stonden ook alleen nog maar voor zich uit te kijken en de Steppevork kwam niet meer omhoog en was zittend ook niet te vinden, zodat we na een halfuurtje wachten weer op huis aan gingen. We waren er mooi op tijd bij geweest en hadden de vogel leuk kunnen waarnemen.

maandag 15 oktober 2018

13 t/m 15-10-2018: Dutch Birding najaarsweekend 2018

Het fotografisch hoogtepunt van het weekend was deze Zwarte Ruiter.
Het is de laatste tijd nogal stil geweest op deze blog, en dat komt omdat ik eenvoudigweg niet veel heb gedaan aan het vogelen. Wel zo nu en dan op trektelpost Dakterras gezeten, maar geen serieuze tochtjes ondernomen, noch soorten getwitcht. Maar dan wordt het oktober en voor je het weet staat het Dutch Birding Najaarsweekend weer voor de deur, en het is een mooie traditie dat ik daar met mijn vogelvrienden René en Koert een paar dagen naartoe ga. Dit jaar vertrokken we op zaterdag, wat voor mij eigenlijk niet zo'n gelukkige keuze was omdat er geen treinen reden tussen Dordt en Geldermalsen, zodat ik de lange reis naar Den Helder al in een vervangend-vervoerbus moest beginnen. Enfin, ik bereikte Den Helder toch redelijk op tijd, om halftien om precies te zijn. Het duurde niet lang voor mijn metgezellen zich daar ook meldden, waarna we naar de veerboot reden en direct de boot op konden.
Kleine Mantelmeeuw achter de boot.
Ons eerste doel op Texel was de Blonde Ruiter die al enige dagen bij De Bol zat en die voor René zelfs nog een totaal nieuwe soort was. Maar 's ochtends ging het vogelen niet al te soepel. De ruiter was vooralsnog onvindbaar. Wel zaten er mooie aantallen Goudplevieren en wat Rotganzen, een Veldleeuwerik en een Watersnip vlogen over en ook stapte er een Wulp rond.
We besloten naar de noordpunt te rijden om daar de omgeving van het reddingsbotenhuisje te checken op zangertjes. Hier merkten we voor het eerst dat het halve eiland was opgebroken, dat er allerlei wegen waren afgesloten en dat we zodoende regelmatig forse omwegen moesten maken om ergens te komen. Uiteindelijk bereikten we het huisje, maar er zat niets bijzonders, zodat we besloten om eerst maar te gaan lunchen. In restaurant de Robbenjager kwam tijdens de lunch het bericht dat de Blonde Ruiter toch weer was gevonden, dus gingen we weer terug naar de plek en nu was het beestje snel opgespoord. Het fraaie ruitertje stapte ver weg, maar goed zichtbaar, rond  tussen de vele Goudplevieren en liet zich langdurig bekijken.
Flutplaatje van de Blonde Ruiter.
Ten oosten van De Koog was een Casarca gemeld, niet echt een spannende soort maar wel eentje voor de jaarlijst, dus reden we er even langs en tikten hem soepel binnen. Toen ontstond er grote opwinding, althans bij mij, want er werd een man Zadellibel gemeld bij het Renvogelveld! De Zadellibel is een Afrikaanse soort die soms grote afstanden aflegt, maar slechts zeer sporadisch in ons land opduikt en die verreweg de meeste libellenliefhebbers nog nooit in Nederland hebben gezien. Kortom, we moesten erop af! Eenmaal bij het Renvogelveld ploeterden we door het mulle zand naar de achterkant van de plas, onderweg een Paapje scorend, om uiteindelijk een paar minuten te laat aan te komen op de plek des onheils. Ondanks lange tijd wachten liet de libel zich niet meer zien, en zelfs een prachtig langsvliegende Rode Wouw kon niet verhinderen dat er zich een zeurend dip-gevoel bij mij ontwikkelde.
Prachtig langsvliegende Rode Wouw tijdens het dippen van de Zadellibel.
Maar we moesten door en gingen daarom de Tuintjes in om de daar aanwezige Bladkoning op te rollen, wat een eenvoudig klusje was omdat de vogel regelmatig riep en zich soms ook even liet zien. De tamme Goudhaantjes in het struikencomplex waren ook bijzonder onderhoudend en een snel overvliegend wijfje Blauwe Kiekendief was nog een welkome jaarsoort.
Toen werd de libel opnieuw gemeld en wederom ploeterden we, nu met nog grotere haast, door het mulle zand richting de plek, om opnieuw net te laat te arriveren. Dat was balen, heel erg balen, en ondanks lang afwachten kwam het beest niet meer tevoorschijn.
We besloten nog een keer terug te gaan naar De Bol om de daar aanwezige plasjes te checken, aangezien de vele plasjes aan de oostkant van het eiland zo goed als onbereikbaar waren door de vele wegafsluitingen. Het leverde ons twee Zwarte Ruiters en een Groenpootruiter op.
We sloten de dag af bij de IJzeren Kaap, waar we twee Geoorde Futen voor de jaarlijst wisten toe te voegen.
Op 14 oktober trokken er massa's Kokmeeuwen over zee.
Tijdens ons ontbijt in Hotel Molenbos op zondag 14 oktober werden we direct alweer in de stress gejaagd door de melding van een walvis, naar later bleek een Bultrug, die voor de Westerslag werd gezien en daar min of meer ter plekke leek te zijn! Dat werd even doorkauwen en hopla, op naar zee, iets wat we toch al van plan waren aangezien er nog veel zeevogels ontbraken op onze jaarlijsten. We parkeerden de auto en er vloog een roepende Keep over, en om tien voor halftien volgde een roepende Grote Pieper die over ons heen vloog. Leuk! Intussen was de Bultrug al enkele malen opgedoken, alleen keken wij toen net een andere kant op, dus daar werden we best een beetje nerveus van. Zo'n Bultrug is natuurlijk een joekel van een beest, maar je moest maar net de goede kant op kijken als hij zich weer eens even liet zien of een blow gaf. Soms was hij ook weer een kwartier of langer weg, maar uiteindelijk zagen zowel Koert als ik de Bultrug een blow geven. Wat een fantastisch gezicht! Het was een prachtige blow, met een heel klein stukje rug, maar of dat geheel een telbare Bultrug opleverde, daar kon je natuurlijk over redetwisten. Dat deden we dus maar niet, daar was de kick veel te groot voor.
Intussen vlogen er nog leuke vogels langs ook, zoals Jan-van-Gent, een Grote Zilverreiger, een heleboel Roodkeelduikers, een verre Kleine Jager (jaarsoort), zeven Sneeuwgorzen en een Slechtvalk, zodat we ons prima vermaakten aan zee. Voor wat betreft de Bultrug bleef het echter bij die ene waarneming, en voor René helemaal niks, noppes, nada.
Een Watersnip steekt zijn kop even boven het maaiveld uit.
Intussen bleek de Zadellibel weer te zijn waargenomen, en dan moet je het toch weer proberen als je zo'n beest echt heel graag wil zien. Dus liepen we weer naar de plek, pikten onderweg een Roodborsttapuit op, maar ter plaatse vonden we slechts enkele zoekende en redelijk wanhopige libellenliefhebbers. We hingen nog een tijdje rond zonder enig zicht op resultaat en gingen daarna maar lunchen.
Omdat er verder niet veel gemeld werd qua zeldzaamheden, besloten we de melding van een Bokje bij het uitkijkpunt van het Renbaanveld te checken, maar troffen er slechts een Watersnip aan. We reden tussen de wegopbrekingen door naar een paar plaatsen waar Beflijsters waren gezien, en bij plek twee, bij Westergeest, hadden we succes. Er was daar een groot aantal lijsterachtigen en andere vogels verzameld in twee struikencomplexen met bessen die van elkaar waren gescheiden door een grasveldje: Merels, Zanglijsters, Koperwieken, Kramsvogels, Zwartkopjes, Roodborsten, Vinken, Spreeuwen, Groenlingen et cetera, en na een kwartiertje speuren vonden we daar de Beflijster tussen. En om het succes nog groter te maken, meldde zich een prachtig overvliegend en paniek zaaiend mannetje Smelleken op deze plek!
Duinroos, bloeiend bij de Mokbaai.
Omdat we nog wat steltjes nodig hadden voor de jaarlijst, begaven we ons naar de Mokbaai, waar  Pijlstaarten, een paar Lepelaars, een roepende Waterral, veel Bonte Strandlopers en zowaar ook twee Rosse Grutto's (een jaarsoort) aanwezig waren.
We reden nog even naar de Zwinweg om nog eens naar de Blonde Ruiter te kijken, wat eenvoudig lukte. Ook vonden we daar het fotografisch hoogtepunt van het weekend, een prachtige Zwarte Ruiter in mooi late-middag-licht.
We gingen maar weer eens terug naar het Renvogelveld om een laatste wanhoopspoging te doen op de libel. Niet dat we er veel vertrouwen in hadden, dat niet. Maar zie: we waren net gearriveerd en daar was hij ineens! Een prachtig mannetje Zadellibel vloog langdurig rond, eerst hoog, toen lager, waarbij zijn zadel mooi te zien was, en toen nog een flink tijdje wat hoger. Allemachtig, wat een ontzettende topsoort! Het enige wat eraan ontbrak was dat hij even lekker ging zitten poseren voor een foto, maar daarover hoor je mij verder niet klagen hoor. Ik was allang blij dat we hem na drie dips alsnog te pakken hadden! Het spreekt vanzelf dat het bier in de pizzeria 's avonds heerlijk smaakte nu de Zadellibel veilig in de tas zat.
Nogmaals die fantastisch mooie Zwarte Ruiter.
Maandag de 15e brachten we de hele ochtend door aan de Westerslag. Aanvankelijk leek het niet veel te worden: het was rustig met de vogels. Maar langzaamaan kwam er wat beweging. Een paar Jan-van-Genten kwamen langs, en uiteindelijk turfde ik er 53 vandaag. Een verre Kleine Jager liet zich zien terwijl hij achter een Kokmeeuw aan zat. En toen zag Koert ineens de walvis omhoog komen uit het water, gevolgd door een blow! Gisteren was het dier helemaal naar paal 28 gezwommen, maar blijkbaar was hij op z'n oude stek teruggekeerd. Het duurde een tijdje voordat René en ik ook een paar blows zagen en ik zette de Bultrug op de app en langzaamaan kwamen er meer mensen kijken, waarvan sommige het geluk hadden het dier te zien.
Intussen kwamen er zeven Sneeuwgorzen langs, wat Eiders en Zwarte Zee-eenden en een Slechtvalk vloog over. En toen ontdekte ik een prachtige Grauwe Pijlstormvogel, die vrij dichtbij met bogen naar het noorden vloog en zich daarbij fraai liet bekijken! Zo, dat was een tijd geleden dat ik die had gezien! Er volgde ook nog een vrij verre Grote Jager (een jaarsoort), en een andere vogelaar ontdekte een vlak achter de branding zwemmende Bruinvis, zodat we vandaag twee walvisachtigen op een dag hadden. Dat zal ons ongetwijfeld niet al te vaak meer gebeuren in Nederland.
Badende Goudplevieren bij De Bol.
Om twaalf uur hielden we het voor gezien. We checkten de waarnemingen nog eens, maar er was niets bijzonders meer gemeld zodat we besloten naar de boot te gaan, opdat we nog enigszins op tijd thuis zouden zijn. Het was een fantastisch vogelweekend geweest, waarin een Bultrug en een Zadellibel de show stalen.