09-01-2018: De 100 gepasseerd

Torenvalkje in de Everdingse uiterwaarden.

Het was vandaag eens droog en rustig weer, dus ik besloot voor de 100 jaarsoorten te gaan in de uiterwaarden van Everdingen. De Baardmannetjes stonden hoog op mijn verlanglijst, en ook hangt er weer een Roerdomp rond en werden er de laatste tijd elke dag Grote Zaagbekken gemeld.
Om kwart voor negen stapte ik op de fiets en noteerde op weg naar De Waaij, mijn eerste geplande tussenstop, wat gewone soorten en een Ree, mijn eerste zoogdiersoort van het jaar 2018.
Bij De Waaij zelf speurde ik een tijdje tussen de meeuwen, maar vond zo gauw niets bijzonders. Wel vloog er een luid roepende Waterpieper over, mijn eerste jaarsoort. Ik reed een klein stukje verder, naar de plas met de palen langs de snelweg. Hier vond ik al snel een mooie adulte Pontische Meeuw, jaarsoort nummer twee. Dat ging goed.

Adulte Pontische Meeuw.

Nog een klein stukje verder zaten twee Ringmussen te djem-tsjilpen, nummer drie. Aangezien ik vijf jaarsoorten nodig had voor de 100, lag ik dus lekker op schema.
Aangekomen bij Fort Everdingen checkte ik eerst de gracht, waar gisteren nog een Grote Zaagbek in zat. Maar die was vandaag afwezig, zoals trouwens overal in het gebied. Wel vloog er weer een Grote Barmsijs voorbij, de zoveelste van het jaar. Later volgden er nog enkele.
Een eerste check van de eenden in de uiterwaarden leverde vier Pijlstaarten op, jaarsoort nummer vier. Nu kon het niet meer misgaan. Maar de ronde om het gebied heen die ik liep, leverde toch onverwacht weinig op. Het water in de Lek stond zeer hoog en het pad was een grote modderbende. Ik hoorde een Waterral aan het begin van het pad (nummer 5 van de dag en nummer 100 van het jaar), maar Baardmannen, Rietgorzen, Roodborsttapuit, IJsvogel, Grote Zaagbekken, Dodaarsjes et cetera waren onvindbaar. Toch volgde er nog een verrassing: tussen een groepje overvliegende Kol- en Grauwe Ganzen hoorde ik een afwijkend geluid en dat bleek afkomstig te zijn van een Toendrarietgans! Een vrouwtje Sperwer liet zich zien, een Torenvalk liet zich fotograferen en op de terugweg had ik opnieuw een Pontische Meeuw en een Grote Gele Kwikstaart. En zo was het toch allemaal weer de moeite waard.

En nog een keer de Torenvalk.