05-01-2018: Werken aan de jaarlijst

De Waterspreeuw van Papendrecht.

Vandaag had ik een afspraak met Chris en Wiegert om ons traditionele nieuwjaarsrondje richting Zeeland te maken. Om acht uur vertrokken we uit Leerdam en ons eerste doel was niet zoals gebruikelijk Barendrecht, maar Papendrecht, omdat daar al een tijdje een Waterspreeuw huist in een suf slootje dat rond een wijk loopt. Niettemin lijkt de Waterspreeuw zich er helemaal thuis te voelen.
Het schemerde nog een beetje toen we arriveerden en al speurend liepen de hele sloot af, maar vonden niets. Hoewel een overvliegende Grote Gele Kwikstaart best leuk was voor de jaarlijst. Maar de Waterspreeuw was waarschijnlijk nog niet wakker. Het was ook wel erg gewaagd om de dag te beginnen met een vogel die (in het Engels) Dipper heet, aldus Chris.
We hadden een druk programma, dus besloten we eerst door te gaan naar Barendrecht, waar de Buffelkopeend traditiegetrouw de eerste echte zeldzaamheid van het jaar moest worden, en op de terugweg zo nodig nog een keer voor de Waterspreeuw te gaan. De Buffelkop zat ditmaal aan de andere kant van de plas, tussen de huizen, aan het Havenhoofd. We vonden hem razendsnel, zodat we wat tijd inliepen op de verloren tijd in Papendrecht.

Een van de drie Koereigers van Strijen.

Op naar het Oudeland van Strijen, waar Roodhalsgans, Dwergganzen en Koereigers op ons wachtten als het goed was. We begonnen met zoeken naar de Roodhals, maar tussen de vele honderden, zo niet duizenden Brandjes konden we hem helaas niet vinden. Dan maar hopen op de Dwergganzen, en die lieten zich deze keer eens heel aardig zien. Het waren er 16, waarvan ik er slechts 15 zag, maar dat vond ik niet erg. Het was vandaag echt genieten van de Dwergjes.
We vonden al zoekende ook nog een Kleine Canadese Gans, weliswaar een exoot, maar veel zie je ze niet. Toch leuk. Ook fotografeerde ik nog een wat vreemde gans, die een hybride Canadese x Brand bleek te betreffen.
We moesten een stukje omrijden voor de Koereigers, maar ze lieten ons niet in de steek. Eerst eentje tussen de schapen, vervolgens nog twee tussen de paarden.

Hybride Canadese x Brandgans bij Strijen.

Dik tevreden reden we door, naar Battenoord, waar de ook al traditionele Flamingo's en exotische aanverwanten al op ons stonden te wachten. Eén Flamingo was lekker aan het foerageren en dat was weer eens wat anders dan die saaie roze streep slapende flamingo's die je hier normaal gesproken aantreft.
We pikten ook nog wat normalere jaarsoorten op en gingen toen verder richting Goedereede, waar zowel Zwarte - als Witbuikrotgans tussen de Rotjes zouden zitten. Maar helaas, de plek bleek totaal verlaten, afgezien van een stuk of acht Rotganzen en wat Brandjes en Kollen. Gelukkig vonden we er nog een winterse Bruine Kiekendief als troostprijs.
Op naar de Brouwersdam dan, waar nog vele jaarsoorten te halen vielen. Aangekomen bij het Haventje Noord begon het te regenen, wat nou niet direct erg goed uitkwam, omdat er gespeurd moest worden met de telescoop naar verre duikers en andere leukerds. Gelukkig werd het na een kwartiertje weer droog en in de tussentijd vermaakten we ons met Middelste Zaagbekken, Kuifduikers, Scholeksters, Steenlopers, een Zilverplevier en Drieteenstrandlopers.

Flamingo bij Battenoord.

Toen het weer droog werd kon het speuren naar het ver op zee dobberende spul beginnen. We vonden enkel Roodkeelduikers, bijna allemaal ver weg. Leuk was een Grote Stern die kwam langsvliegen (en die deed dat later nog enkele malen).
Verderop langs de dam kwamen jaarsoorten als Brilduiker, Paarse Strandloper, Eider en Zwarte Zee-eend langs. Erg onderhoudend allemaal. En bij de Spuisluis zat een Kuifaalscholver tussen de Aalscholvers op de basaltblokken, hartstikke mooi, en vloog er een onverwacht - maar daarom des te leuker - Smelleken langs, ontdekt door Wiegert.
Intussen was de Waterspreeuw weer gevonden en was het twee uur, zodat het tijd werd om terug te keren naar Papendrecht om de spreeuw alsnog in te rekenen. En dat lukte. Het was een heerlijk slot van de dag om deze vogel actief te zien foerageren, zwemmen en kopje onder gaan. Een fantastisch beestje, en dat geheel onbevreesd op zo'n tien meter afstand.
Het spreekt vanzelf dat we tevreden huiswaarts reden. Juist toen we vertrokken begon de regen weer op te vallen, maar dat kon ons allang niet meer schelen.

Nogmaals de Waterspreeuw.