zaterdag 25 november 2017

25-11-2017: Een fotogenieke Woestijntapuit en een gloednieuwe soort.

Het mannetje Woestijntapuit van Schiphol.
Ik had vandaag een afspraak met Koert en René om een dagje te gaan vogelen en dat kwam goed uit, want er was van alles te beleven in het land. Uiteindelijk werd het een dag die rond twee soorten draaide.
Nadat ik naar Heemstede was getreind, stapte ik bij mijn vogelvrienden in de auto en konden we vertrekken naar Schiphol, waar langs de Duizendbladweg al een kleine week een mannetje Woestijntapuit huist. Mijn laatste stamde uit 2011 en voor Koert en René was het nog veel langer geleden, dus die was wel weer eens aan verversing toe. Bovendien liet de vogel zich af en toe bijzonder goed fotograferen, dus het maken van een stel leuke foto's van het beest was ook onderdeel van ons plan.

Eenmaal ter plaatse waren er al aardig wat vogelaars present, en tot onze opluchting was de vogel nog aanwezig. Hij was alleen net achter een rij aardhopen verdwenen en kwam daar een tijdlang niet achter vandaan. Maar na een stief kwartiertje wachten zat hij ineens zichtbaar op een hoopje aarde; helaas veel te ver weg voor een aardige foto. Maar goed, hij zat in de tas en hij was mijn 250e jaarsoort, dus ik was allang blij.
Aangezien noch de Steppevorkstaartplevier van Goeree, noch de Kokardezaagbek bij Zwolle (een van die twee zou ons volgende doel worden) al waren gemeld, bleven we voorlopig bij de tapuit in de hoop dat die uiteindelijk op de hopen aarde vlak langs de weg zou gaan zitten, wat hij regelmatig scheen te doen.

Eerst raakten we de vogel weer kwijt, toen dook hij weer op, nog steeds ver weg. Maar ineens zag ik hem aan komen vliegen en op een rij aarde dichterbij ons gaan zitten. En vrijwel meteen kwam hij nog dichter naar ons toe gevlogen en ging op de hopen langs de weg zitten. Hoera! De Woestijntapuit liet zich vanaf nu langdurig en van heel dichtbij zien en fotograferen en van die gelegenheid maakten we natuurlijk dankbaar gebruik. Missie nummer 1 geslaagd!

Nog altijd was geen van beide nieuwe soorten voor Nederland (voor mij; de Steppevork was zelfs nog een totaal nieuwe soort) gemeld. We besloten daarom naar de Brouwersdam te gaan en mocht de Step dan toch worden gemeld, konden we daar in no time zijn.
Toen ik onderweg waarneming.nl nog eens checkte, bleek de vogel gemeld te zijn. Op dus naar de Watergatseweg nabij Stad aan 't Haringvliet op Goeree! Maar helaas, eenmaal ter plaatse hoorden we direct dat de vogel alleen overvliegend was gezien en al een tijd spoorloos was. Niettemin besloten we de telescopen op te stellen en af te wachten.
Er was niet veel te beleven bij het Watergat en na enige tijd naderde er een fikse bui. Omdat het toch al over twaalven was, besloten we eerst maar een restaurantje op te zoeken om te gaan lunchen.

Na de lunch reden we terug naar de Watergatseweg. Intussen regende het flink, dus parkeerden we de auto in de kant en wachtten af. Toen het uiteindelijk droog werd, stapten we uit en zochten de slikrand af, waar nu wel wat vogels zaten: een aantal Kieviten, vier Watersnippen, een Zwarte Ruiter en zes Bonte Strandlopers, onder meer. Maar geen Steppevorkstaartplevier.
We hielden vol en vermaakten ons met een paar roepende Waterrallen, een groepje Graspiepers en Veldleeuweriken, een Grote Zilverreiger en een Blauwe Reiger die een joekel van een Snoek ving en nog door zijn keel kreeg ook.

Net toen ik de moed zo'n beetje had opgegeven zag ik iets aan komen vliegen, richtte de kijker en... YES! Daar kwam de Steppevorkstaartplevier aangevlogen! De vogel vloog recht op ons af, maakte een rondje boven ons en boven de plas en vloog toen weer ver weg de akkers op, tot hij uit het zicht verdween. Allemachtig, wat een sensatie!
Dat we vogel kort en alleen vliegend zagen, maakte niet uit. Het licht was goed en de Step kwam vlak over ons heen vliegen, zodat we hem prachtig hebben gezien.

Intussen was het zo'n beetje tijd om huiswaarts te gaan, dus met een uiterst voldaan gevoel stapten we in de auto en gingen op weg. Het was een fantastische dag geweest, waarop we veel geduld moesten opbrengen, maar de opbrengst 100% was.

zondag 19 november 2017

19-11-2017: Een stormachtig dagje vogelen.

Gewone Zeehond in het vluchthaventje van Neeltje Jans.
Vandaag stond er een dagje vogelen met Chris op het programma. Er waren diverse kansrijke routes te bedenken, want overal in het land zaten leuke soorten: een ongeringde Kokardezaagbek bij Zwolle, een Woestijntapuit bij Schiphol, Pallas' Boszanger in Meijendel, Witwangstern in de haven van Stellendam, Kleine Alk en Parelduiker in de vluchthaven van Neeltje Jans. Onze keus viel op de laatste drie soorten plus de Koereigers van Strijen. Ik hoopte vandaag de 250 jaarsoorten vol te maken, waarvoor ik er nog drie nodig had. Dat leek een makkie.
Om kwart over acht reden we op de Waleweg bij Strijen en vijf minuten later hadden we twee fraaie Koereigers te pakken. Dat was een veelbelovende start! We zochten nog een tijdje naar de Dwergganzen, die ook alweer zijn gearriveerd, maar dat is altijd een bijzonder lastige klus en we vonden ze niet vandaag. Gelukkig stonden ze al op de jaarlijst. Wel zag ik nog twee Goudplevieren, altijd leuk.
Het was op dat moment mooi, zonnig en rustig weertje en niets wees op de harde noordwester en de buien die voor vandaag waren voorspeld.
Grote Mantelmeeuw langs de Brouwersdam.
Dat veranderde toen we bij Stellendam aankwamen om daar de Witwangstern binnen te tikken (dachten/hoopten we). Maar dat viel niet mee. We zochten uitgebreid in de buitenhaven, maar vonden geen spoor van de vogel. Wel een onverwachte verassing: een Ruigpootbuizerd kwam laag over de haven gevlogen, en die was weer een jaarsoort. Geen vuiltje aan de lucht voor de 250, zo leek het, we moesten immers nog naar Neeltje Jans en met die noordwester zat een Drieteenmeeuw bij de Brouwersdam er misschien ook nog wel in.
We zochten en zochten, maar de Witwangstern werkte niet mee. Wel vonden we een Sneeuwgors, altijd een leuke soort.
We besloten in een ruk door te rijden naar Neeltje Jans, daar de benodigde soorten te scoren en dan hadden we de verdere dag vrij om te doen waar we zin in hadden. Maar bij Neeltje aangekomen, kwam de regen met bakken uit de lucht, zodat we eerst een tijd in de auto moesten wachten tot het droger werd. De wind was intussen verder aangetrokken, zodat het niet erg aangenaam kijken meer was, buiten. Samen met nog vier vogelaars zochten we de vluchthaven af, maar vonden Kleine Alk noch Parelduiker. Wel een Dodaarsje en wat Middelste Zaagbekken en een Gewone Zeehond hield ons nauwlettend in de gaten.
Ekster waait uit  langs de Brouwersdam.
Enigszins teleurgesteld dropen we na een tijd zoeken af en gingen naar de Brouwersdam. Daar was een waar meeuwenspektakel aan de gang. Honderden meeuwen hingen langs de dam en vonden blijkbaar voedsel dat door de wind naar de kant werd gedreven. We bekeken ze allemaal, maar een Drieteenmeeuw zat er niet bij. Wel een groep Eiders, vier Drieteenstrandlopers, veel Steenlopers en Scholeksters en vier of vijf te verre Alk/Zeekoeten.
Ik legde me er maar bij neer dat de 250 jaarsoorten er vandaag nog niet gingen komen, en toch tevreden vanwege het mooie en sfeervolle meeuwengebeuren reden we naar Kerkwerve, waar een Rosse - en een Grauwe Franjepoot toevalligerwijs hetzelfde plasje hebben uitgekozen om in rond te dobberen. De Rosse zou nog een nieuwe soort voor Chris zijn, dus de vreugde was groot toen beide franjepootsoorten gewoon aanwezig bleken op de plas.
Twee Kleine Zilverreigers bij Kerkwerve.
De beestjes lieten zich prima bekijken terwijl ze enthousiast rondtolden tussen de meeuwen en de Tureluurs. Leuk! Er viel ook nog te genieten van twee fraaie Kleine Zilverreigers en een late Lepelaar en een schattig jong katje hield ons een tijdje mauwend en kopjes gevend gezelschap.
Ons laatste wapenfeit was het scoren van de eenzame Witbuikrotgans, die een paar kilometer verderop zat. We waren net op tijd, want we hadden hem nog maar nauwelijks gevonden toen de vogel samen met Bergeenden opvloog om even verderop weer te landen en te verdwijnen achter de begroeiing.
En zo was het weer een heerlijk vogeldagje geworden, daar waren we het over eens.

dinsdag 7 november 2017

07-11-2017: Baardmannetjes!

Baardman.
Er zitten al een paar weken Baardmannetjes in de uiterwaarden bij Everdingen, en aangezien dat nog een jaarsoort voor me was en ik deze soort nog nooit had kunnen fotograferen, trok ik er vandaag een paar uurtjes voor uit. Het was mooi zonnig, windstil weer en onderweg had ik al drie Ooievaars, een Matkop en een overvliegende Grote Gele Kwikstaart.
De Baardmannetjes vinden was niet moeilijk. Toen ik het gebied in liep, hoorde ik er vrijwel meteen een roepen, en even later had ik een mooi mannetje in de kijker. Maar ik wilde meer, want ik wilde ze graag op de gevoelige plaat zetten. Dat kostte wat meer tijd, maar van de stuk of tien Baardmannetjes kreeg ik uiteindelijk een Baardman en een Baardvrouw op de foto. En het was langdurig genieten van de fraaie vogeltjes!
Baardvrouw.
Nadat ik de gewenste foto's had gemaakt, liep ik nog een stukje door het gebied en kwam leuke dingen tegen, zoals een paar overvliegende Watersnippen, idem Waterpieper, een man Roodborsttapuit, een zingende Cetti's Zanger, een late Lepelaar, een vroeg Nonnetje, een overvliegende Havik en een langs suizende IJsvogel.
Een Kuifeend en een Winterkoning wilden nog leuk op de foto.
Winterkoning.
Op de terugweg had ik bij het plasje met de palen langs de snelweg - bij De Waai - nog een adulte Geelpootmeeuw als toetje. Ik heb weleens mindere dagen gehad.
Adulte Geelpootmeeuw.
Kuifeend.