maandag 9 mei 2016

07 en 08-05-2016: Dutch Birding Voorjaarsweekend op Texel!

Een van de drie Zwarte Wouwen die we dit weekend hebben gezien.
Dit jaar konden we helaas maar twee van de drie dagen bij het Dutch Birding Voorjaarsweekend zijn, maar het zouden twee fantastische dagen worden. Eigenlijk anderhalve fantastische dag, want voordat we zaterdag op Texel waren was het al twaalf uur. Wegens werkzaamheden bij Utrecht kon ik niet met goed fatsoen naar Den Helder treinen, dus moest ik eerst naar Heemstede, waar Koert en René me oppikten en de autorit naar Texel kon beginnen. Omdat de Velsertunnel is afgesloten moesten we omrijden over de A9 en eenmaal in Den Helder misten we op een haar na de boot.
Maar eenmaal op het eiland was de reisellende snel vergeten. Het was trouwens twee dagen prachtig weer met wind uit oostelijke richtingen en dat na een lange periode van koud weer met wind uit noordelijke richtingen. Dat beloofde in ieder geval veel goeds voor de vogeltrek.
We begonnen bij de Mokbaai, waar we de Zomertortel die daar zong te grazen wilden nemen en naar steltjes wilden zoeken voor de jaarlijst. De Zomertortel deed zijn snavel niet open. Wel zongen onder meer Braamsluiper, Nachtegaal, Tuinfluiter, Koekoek en een hele rits normalere soorten. Het speuren naar steltjes in de Mokbaai was succesvoller. Fraaie Zilverplevieren in zomerkleed stapten statig rond. Mijn eerste jaarsoorten dienden zich aan in de vorm van Rosse Grutto's en een Kanoet. En na een rondje lopen in een poging de Zomertortel alsnog te bemachtigen kwamen we uit op een plekje aan de baai waar het licht een stuk beter was en waar we een fraaie Krombekstrandloper en een man Kemphaan aan de lijst konden toevoegen.
Vrouwtje Paapje bij het Renvogelveld.
Intussen hadden we van de vlinders een mannetje Citroenvlinder en enkele Klein Geaderde Witjes gescoord. We besloten via Ottersaat noordelijk te rijden. Er werd bij de hut van Dijkmanshuizen een Grauwe Franjepoot gemeld, die overigens meteen alweer werd afgeblazen door iemand die er net was geweest, maar misschien konden we er meteen Dwerg- of Noordse Sterns binnentikken. Vanuit de hut zagen we wel Regenwulpen, wat leuk was, maar verder zoeken zat er niet in, want er werd een Morinelplevier gemeld bij Bern. We besloten die nog even te proberen en dan te gaan lunchen. Toen we ter plekke aankwamen was er juist een héél verre Zwarte Ooievaar in beeld die ten westen van ons langs vloog. Niettemin konden Koert en ik hem oppikken, maar René zou later vandaag ook nog aan z'n trekken komen qua Zwooi. Enfin, dat was een lekker tussendoortje, en die Morinel was ook zo gevonden en bovendien liet hij zich erg fraai zien voor een Morinel in het voorjaar (meestal zitten ze loeiver weg als trillende stipjes op een akker). Dus konden we aan een welverdiende en intussen broodnodige lunch bij restaurant De Robbenjager beginnen.
Mannetje Engelse Kwikstaart bij het Renvogelveld.
Ook deze keer was ik weer lid geworden van de app-groep, zodat we direct op de hoogte waren als er ergens iets leuks zat of langs vloog. En dat wierp meteen zijn vruchten af, want toen we onder het eten een appje kregen dat luidde: 'Visarend naar noord, bijna bij vuurtoren', renden we naar het raam, richtten de kijkers en zagen precies op dat moment de Visarend de vuurtoren passeren! Hopla, dat ging als een tierelier allemaal.
Omdat er nogal wat overtrekkende roofvogels en ander leuks (Bijeneters!) werden gemeld, leek het ons een goed plan om eens een tijdje bij het uitkijkpunt over het Renvogelveld te gaan zitten. Hier moesten we per slot van rekening ook nog de leuke kwikstaarten, Bosruiters en dergelijke zien te vinden. Er vloog een Atalanta langs toen we ernaartoe liepen, en eenmaal ter plekke was de Engelse Kwikstaart heel snel gevonden. Er zat een fraaie Tapuit op het veld, ook onze eerste pas dit jaar en even later vond ik de twee Paapjes die zich aan de rand van het veld in de bosjes ophielden en af en toe zongen en baltsvluchtjes maakten.
Paapje.
Er werd weer een Visarend gemeld en ja hoor, even later kwam onze tweede Visarend langs de vuurtoren gevlogen, later in de middag zelfs nog gevolgd door een derde exemplaar. Intussen hadden we ook minimaal vier Noordse Kwikstaarten gevonden, zodat we ons bepaald niet verveelden. Toen werd er geroepen of ge-appt (ik weet het niet meer) dat er twee Zwarte Wouwen onze kant op kwamen en jawel, wat fantastisch, daar kwamen de wouwen met z'n tweetjes aan- en over ons heen gevlogen, lekker fotogeniek en mooi lang in beeld. René keek het langst naar de wouwen en toen die al lang en breed onderweg waren naar Vlieland zag hij ineens een/de Zwarte Ooievaar door z'n beeld vliegen! Dat was mooi, want de Zwooi leek terug te komen vanaf Vlieland en kwam nu steeds dichterbij en liet zich, weliswaar van ver, langdurig en mooi zien, tot hij uiteindelijk ten oosten van ons verdween. Allemensen, dit was een legendarische dag aan het worden!
We besloten op een zeker moment naar Dorpzicht te gaan, teneinde daar de Spotvogel op te snorren. We zagen er een Dagpauwoog vliegen en wachtten korte tijd, maar de Spotvogel bleef stil. Toen er een Roodpootvalk werd gemeld die onderweg was naar het noorden, besloten we toch weer als een speer richting ons uitkijkpunt te gaan. Terwijl we wegliepen begon de Spotvogel echter te zingen, zodat we die alsnog in het notitieboekje konden noteren.
De Zwarte Wouwen kwamen pal over ons heen.
Op het uitkijkpunt aangekomen was er geen Roodpootvalk in zicht, maar toen we er even stonden vloog er ineens een schitterend mannetje Grauwe Kiekendief langs en over. Fantastisch, wat een vogelgeluk!
Het werd zo onderhand de hoogste tijd om in te checken bij onze Bed & Breakfast in Oosterend die we hadden geregeld voor de komende nacht. Nadat we dat hadden gedaan gingen we nog even langs Ottersaat, waar we niet meer vonden dan een paar Steenlopers. Vooralsnog geen Noordse - of Dwergsterns, die moesten er dan morgen maar uitkomen in Utopia.
We aten bij de pizzeria en daarna was het tijd voor het laatste hoogtepunt van deze prachtige dag: het Porseleinhoen dat al een aantal nachten zat te roepen in de Roggesloot. We probeerden het eerst vanaf het vlondertje bij het parkeerterrein. Na een stief halfuurtje wachten hoorden we het hoen ineens roepen, maar van ver. Gelukkig riepen andere vogelaars ons toe dat we 400 meter verder langs de weg moesten gaan luisteren. En daar riep het Porseleinhoen knalhard door de invallende schemer. Wat een fantastisch gehoor!
Na enige tijd luisteren vonden we het welletjes voor vandaag. Het was een lange dag geweest en het was tijd voor een beetje nachtrust, want morgen moesten we opnieuw keihard aan de bak.
Een van de twee Steltkluten van Dijkmanshuizen.
Na een beroerde nachtrust in een te krap bed op een te warm zolderkamertje was ik blij toen op zondag 8 mei om zes uur 's morgens de wekker ging. Ons eerste doel van het pre-ontbijtuitstapje was de Zomertortel. Deze maal probeerden we hem langs de Krimweg en daar werkte hij na een minuut of vijf wachten uitstekend mee. Terwijl we van het rustgevende tortelge-toerrr stonden te genieten, begon de app weer te stressen. Een Iberische Tjiftjaf bij Sebastopol! Dat betekende natuurlijk: zo snel mogelijk ernaartoe. We liepen een stukje het fietspad tegenover De Robbenjager af, namen enkele Roodborsttapuiten waar en ja hoor, daar hoorden we de IbTjif al zingen! Het was vrijwel zeker de vogel die een paar dagen geleden hier ook al in de buurt was gezien. Helaas kwam hij niet in beeld, maar dat mocht te pret niet drukken. Na een tijdje luisteren liepen we terug het fietspad af toen er een Kleine Vliegenvanger werd gemeld vanuit de tuintjes! Hoppa, hekje door, snel richting de tuintjes en ja hoor, daar stonden de vogelaars. De vogel was net even uit beeld, maar ik vond hem snel terug in de duindoorns, laag boven de grond boven wat brandnetels. Uiteindelijk liet de Kleine Vlieg zich een paar keer prachtig aan ons zien. Wat een heerlijk vogeltje en wat een verrassing, zo in het voorjaar! Het betrof een vrouwtje of misschien een tweedejaars mannetje.
Roodborsttapuit.
Intussen scoorden mijn metgezellen nog de Sprinkhaanzanger voor hun jaarlijst en er waren ook al Steltkluten gemeld bij Dijkmanshuizen, zodat we daar nog even op af gingen voor we moesten ontbijten. Per slot van rekening zaten we dit weekend in een flow waarin alles meezat en we precies op tijd op de goeie plekken waren. Dat bleek bijvoorbeeld uit het feit dat we, voordat we de tuintjes achter ons lieten, nog even snel een prachtige Boomvalk scoorden voor de jaarlijst. En later op de dag nog een vanaf het uitkijkpunt, misschien wel dezelfde die daar rondhing.
En ja hoor, ook de Steltkluten stond keurig voor ons klaar, vlak voor de hut van Dijkmanshuizen, en lieten zich schitterend zien en leuk fotograferen.
Steltkluut passeert paartje Wilde Eend dat niet gezien wil worden.
Zo. We konden rustig aan het ontbijt, want zelfs al kwam er vandaag niets meer bij, konden we niet anders dan tevreden zijn. Maar natuurlijk bleef het hier niet bij, want per slot van rekening waren we in een superweekend beland. Na het smakelijke ontbijt spoedden we ons weer naar het uitkijkpunt bij het Renvogelveld, waar opnieuw een Visarend en een Zwarte Wouw passeerden. Omdat we nog veel 'normalere' soorten moesten hebben, besloten we na enige tijd om via Dorpzicht, waar onder meer Grauwe Vliegenvanger en Gekraagde Roodstaart waren gezien, naar Utopia te gaan voor de sterns. Even leek de flow eruit toen we bij Dorpzicht alleen de Spotvogel vonden, maar niet beide andere (jaar)soorten. Maar in Utopia ging het scoren gewoon verder, want al snel werden er vier Dwergsterns gevonden, die zich deze keer prachtig en langdurig lieten bewonderen.
Lepelaar, Utopia.
Afgezien van de leuke Dwergsterns was het er genieten van die talloze schitterende Grote Sterns, Visdieven, Rosse Grutto's, Bontbekpleviertjes, Bonte Strandlopers, Steenlopers, Eiders en... een fraaie Zwarte Ruiter in zomerkleed, opnieuw een leuke jaarsoort voor ons alledrie. Ook zat er nog een eenzaam mannetje Smient.
Een gezellig stel Dwergsterntjes te Utopia.
Intussen hadden we begrepen dat in de tuintjes zowel een Grauwe - als een Bonte Vliegenvanger huisde. Zou het dan toch nog goed komen met de vliegenvangers? Kleine -, Grauwe - en Bonte Vlieg op één dag, dat zou leuk zijn, en we vroegen ons af of ons dat weleens eerder was gelukt.
De Grauwe Vliegenvanger was snel gevonden. Er zaten er minstens twee. Ze waren lekker opvallend bezig en lieten zich ook nog eens aardig fotograferen. De Bonte Vlieg kostte wat meer moeite, maar ook die vonden we na een tijdje zoeken en hoewel hij veel verlegener was dan zijn Grauwe verwant, hebben we hem toch heel aardig gezien. Terwijl we naar de beide vliegen zochten, kwam er ook nog een Boomblauwtje voorbij gevlogen.
Grauwe Vliegenvanger in de tuintjes.
Het was alweer de hoogste tijd voor de lunch. We besloten om na de lunch nog een halfuurtje op het uitkijkpunt te gaan zitten en daarna via Ottersaat naar de veerhaven te rijden en te proberen de boot van vier uur te halen. Op het uitkijkpunt zagen we nog Engelse - en Noordse Kwik en Tapuit, maar verder leek het toch iets rustiger met het trekgebeuren dan gister, zodat we besloten om voor de Noordse Stern te gaan bij Ottersaat. Want bij Utopia was hij ook niet gelukt. Onderweg ernaartoe kreeg ik de melding binnen van twee Temminck's Strandlopers bij de hut van Dijkmanshuizen. Kwam dat even goed uit! Aanvankelijk leken ze er niet te zitten, maar goed  speurwerk van René leverde uiteindelijk toch nog de waarneming van de twee Temminckjes op.
Helaas, de Noordse Stern was dit weekend the one that got away, eigenlijk samen met de Bosruiter, die we ook node hebben gemist. Van de zwaardere soorten misten we de Roodpootvalk en de Bijeneter, maar die waren ook niet makkelijk en je moest precies op het goeie moment op de goeie plek zijn voor deze soorten.
De horror van de terugreis namen we maar op de koop toe (we konden ook niet anders). De boot van vier uur werd de boot van vijf uur wegens afschuwelijke drukte en uiteindelijk was ik om negen uur 's avonds weer thuis. Maar allemensen, wat was het een fantastisch vogelweekend geweest!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten