15-03 t/m 18-03-2016: Lekker vogelen in Limburg.

Mannetje Merel te Holset.

Cilja en ik waren er al bijna een jaar niet tussenuit geweest, dus het was de hoogste tijd om ons weer eens een paar daagjes terug te trekken in onze favoriete herberg in Limburg, te weten Oud Holset te Holset. We hielden de weerberichten in de gaten en wachtten met boeken tot het laatste moment, zodat we vrijwel verzekerd waren van in ieder geval droog weer. De voorspellingen voor deze week waren aanvankelijk erg mooi, maar helaas was het weer dinsdag en woensdag toch iets minder dan de bedoeling was. Dinsdag was het bewolkt en koud en er stond een stevige noordoostenwind. Woensdag scheen de zon, maar de noordoostenwind was nog wat aangetrokken, zodat het erg guur was. Donderdag was het echter schitterend zonnig en rustig weer en vrijdagochtend vroeg was het ook heerlijk zonnig en stil.

De Houtduif wilde ook best op de foto.

Op dinsdag 15 maart vertrokken we rond 10:00 uur vanuit Leerdam om twee uurtjes later te arriveren in Holset. Nadat we lekker koffie hadden gedronken en waren ingecheckt reden we de Vijlenerbossen in. We parkeerden de auto langs de Zevenwegenweg en liepen daar een pad in waar we vorig jaar direct de Middelste Bonte Specht en de Kortsnavelboomkruiper hadden, twee van de belangrijkste doelsoorten. Maar die zaten er nog niet in. Het was stil in het bos, met uitzondering van minstens 20 Appelvinken die zaten te zingen, maar die zich verdraaid lastig lieten zien. Uiteindelijk kregen we enkele exemplaren redelijk fraai in de kijker. Een tweede jaarsoort was de Glanskop, die we iedere dag zouden tegenkomen.
We liepen nog een paadje langs de Rugweg, maar hier was het helemaal stilletjes, dus gingen we voor een kop koffie en een broodje bal in restaurant Het Hijgend Hert. Daarna reden we terug naar de herberg. Ik voelde me de hele dag al niet erg lekker en had er al een paar paracetemolletjes ingegooid, maar ik voelde dat een stevige wandeling bergop, het Holsetter- en Malenschbos in, me wellicht over het dode punt heen zou helpen.

We moesten veel moeite voor 'm doen dit jaar, maar uiteindelijk ging de Middelste Bonte Specht zelfs op de foto.

En inderdaad, na een pittige wandeling voelde ik me 's avonds al een stuk beter. Dat ik tijdens die wandeling een prachtige Kortsnavelboomkruiper in de kijker kreeg en ook nog een Kleine Barmsijs als jaarsoort scoorde, terwijl meer Appelvinken zich lieten horen en bekijken, zal daar zeker debet aan zijn geweest.
Op woensdag 16 maart stond ik om kwart over zes buiten voor een nieuwe ronde door het Holsetter- en Malenschbos. Nu de Kortsnavel binnen was, was de MiBo doelsoort nummer één. Maar dit spechtje, dat vorig jaar nog zo goed meewerkte, was dit jaar een stuk lastiger. Wel hoorde ik in het Holsetterbos de Kortsnavelboomkruiper weer zingen. Een Ree liet zich kort zien en Appelvinken waren overal. Wat is die vogel talrijk in de Vijlenerbossen.
Eenmaal boven liep ik het Malenschbos is en stootte twee Houtsnippen op die vlak langs het pad zaten! Dat vond ik erg leuk, want die soort had ik hier nog niet eerder gezien. Ik scoorde de eerste zingende Zwarte Mees (later nog veel meer), en dat was weer een jaarsoort. Ik liep een eind het bos in, naar de plek waar ik vorig jaar de Zwarte Specht zo mooi had, maar die liet zich zien noch horen en dat gold ook voor de Middelste Bonte Specht.

Mannetje Huismus in de dakgoot van Herberg Oud Holset.

Toch was mijn inspanning niet vergeefs, want ik liep twee Kruisbekken tegen het lijf, een lekkere jaarsoort die ik hier zeker niet ieder jaar tegenkom. En op de terugweg vond ik ook de Kuifmees, eveneens een jaarsoort.
Ik liep met en zonder Cilja nog diverse paden af, maar er kwam vandaag verder niet veel uit. Het was stil in de bossen, wat vast ook een gevolg was van de gure noordooster die tussen de bomen door gierde. Die noordooster bracht heel wat Kraanvogels over Limburg en oost Nederland, maar wij hadden niet het geluk een groepje te treffen. Vrijwel alle groepen werden sowieso boven midden Limburg gezien.
Op donderdag 17 maart was het eindelijk het weer dat ons was beloofd: de zon scheen uitbundig en er stond maar weinig wind. Vol goede moed klom ik om kwart over zes dan ook het Holsetterbos in. Ik zag twee Eekhoorns, wat leuk was, en ik hoorde een uil die een kort, in toonhoogte dalend 'hoew' liet horen, waarbij er op het eind iets van een trilling was te horen. Ik kon het niet plaatsen. Thuis allerlei uilengeluiden zitten afspelen, maar hoewel de Oehoe in de buurt kwam, was ook dat niet helemaal het juiste geluid.

Een Putter liet zich fotograferen in Holset.

Ook vanochtend zag en hoorde ik weer vele Appelvinken. Overal roffelden Grote Bonte Spechten en de Groene Specht lachte. Op twee plekken liep ik zingende Kortsnavelboomkruipers tegen het lijf, waarvan er zich eentje buitengewoon fraai liet bekijken. Helaas was het te donker voor een foto.  Op de voormalige Zwarte Spechtenplek vloog weer een Kleine Barmsijs over, maar Zwarte - noch Middelste Bonte Specht werkten mee. Ik liep terug en begon al te vrezen dat het niks zou worden met de MiBo's deze keer, toen ik er ineens een hoorde 'gaaien'. Deze zat vrij ver het bos in, maar... er riep in de verte een ander exemplaar en deze vogel leek ongeveer op de plek van vorige jaren te zitten, vlakbij de weg. En jawel, dat klopte. Deze MiBo liet zich fantastisch mooi zien en horen en wilde ook best even op de foto. En zo kwam het toch nog helemaal goed met dit fijne, fraaie spechtje. Terug in Holset lieten twee Putters zich leuk fotograferen, alvorens Cilja en ik ons aan het ontbijt zetten.
Vandaag voelde Cilja zich niet erg lekker, maar ondanks dat hebben we toch een heerlijke wandeling gemaakt, waarbij we opnieuw Kortsnavels en MiBo's hoorden en zagen en er, terwijl we heerlijk op een stil plekje in het bos op een bankje in de zon zaten, een paar keer een Havik riep.

Ook de Roodborst wilde wel meewerken aan een leuk plaatje.

Op vrijdag 18 maart, vandaag dus, was het alweer tijd om te vertrekken. Maar vanmorgen liep ik uiteraard nog een keer het bos in, want het was aanvankelijk prachtig helder en windstil weer. Ik hoopte op nog een of twee jaarsoorten, want het Vuurgoudhaantje bijvoorbeeld had het tot nu toe helemaal laten afweten, terwijl ik die ieder jaar heb. Maar dit jaar zat -ie er niet in, evenmin als de Zwarte Specht.
Toch was het een heerlijke wandeling, waarbij weer vele Appelvinken, enkele Kortsnavels, een roepende MiBo, Zwarte - en Kuifmezen en een Kleine Barmsijs de revue passeerden, terwijl een Roodborst zich leuk liet fotograferen.
Na het ontbijt reden we terug naar Leerdam. Het waren weer een paar heerlijke Limburgdagen geweest.

Nog een keer de Middelste Bonte Specht.

Twee fotogenieke Putters.

En nogmaals de Roodborst.