17-01-2016: Roodkeelnachtegaal!

Dé Roodkeelnachtegaal aan zijn gedekte tafeltje.

Het jaar 2016 is nog maar 17 dagen oud of we kunnen gerust stellen dat de soort van het jaar alweer in de pocket zit. Immers, een mannetje Roodkeelnachtegaal is het ideaal van iedere vogelaar in Noordwest-Europa: deze Siberische broedvogel is een schitterend vogeltje en bovendien bloedzeldzaam in onze contreien. En dat is, ongelooflijk maar waar, de vogel die ons vogelaars in dit prille jaar ten deel is gevallen! Afgelopen vrijdag postte Hanneke de Boer een foto van de vogel op Facebook met de vraag welke soort het betrof. De vogel zat al een aantal dagen in de tuin. En toen was het feest natuurlijk. 

Door de Dutch Birding Association werd een regeling getroffen. Voor 5 euro kregen vogelaars toestemming om vanuit de woonkamer de vogel te bekijken en te fotograferen. Gisteren waren er al honderden vogelaars op af gekomen. Gelukkig was ik vandaag in de gelegenheid om te gaan en dus ging ik er met Koert en René op af. We hadden om 10 uur afgesproken op station Heerhugowaard, waar ik met een kleine vertraging aankwam. Eenmaal in Hoogwoud hadden we geluk: er stond op het moment dat wij arriveerden nauwelijks een wachtrij, dus we konden snel naar binnen.

Wat een mooi rood keeltje! ;-)

Eenmaal binnen was de vogel net verdwenen en hij hield ons een kwartiertje in spanning. En dan ga je toch denken: hij zal toch niet net nu... 

Maar zie: na ongeveer een kwartier zat -ie er ineens! Op het muurtje waarop meelwormen voor hem waren neergelegd, wat het dier ongetwijfeld erg prettig vond, zeker vandaag, omdat het de eerste sneeuw- en vorstdag van de winter was. Wat een pracht van een vogel! En wat was het ongelooflijk kicken om deze schitterende, ultrazeldzame lifer te zien en zelfs te kunnen fotograferen, nadat ik hem in China, in 1998, had gemist.

Na een halve minuut moesten we plaatsmaken voor de volgende groep, want er waren natuurlijk meer mensen die hem nog niet hadden gezien. Wij waren helemaal tevreden, en buiten kregen we nog een toegift, want toen zat -ie ineens onder een laurierstruikje te scharrelen, buiten de tuin. We zagen hem hier niet zo mooi als binnen, maar we waren blij met dit extraatje.

René had maar een ochtendje, dus werd ik weer naar het station gereden en gingen Koert en René op huis aan. Het was een heerlijke twitch. 

En profil.

Wat ligt daar allemaal voor lekkers? Yummie!