23-02-2015: Een dagje twitchen in Noord-Holland

Deze keer hadden we de Amerikaanse Oeverloper in het zonnetje.

De provincie Noord-Holland zit momenteel vol met zeldzaamheden en leuke vogelsoorten en dat kwam goed uit, want vandaag had ik een afspraak met Chris en Wiegert om een dagje te gaan vogelen. De weersverwachting was aanvankelijk zeer slecht, maar zie: de voorspelde regen en wind trokken afgelopen nacht al over het land en wij hadden een droge, vrij rustige en zelfs zonovergoten dag!
Ons eerste doel was Koedijk, boven Alkmaar, waar in een zo te zien recent aangelegd natuurgebiedje al een tijdlang drie Zwarte Ibissen huizen. En dat is, ondanks dat ze tegenwoordig het hele jaar door in Nederland zijn te zien, nog altijd een erg leuke soort.

De Roze Pelikaan van Callantsoog: een escape of toch een wilde vogel? In ieder geval een prachtig dier!

Het duurde niet lang voordat Wiegert een Zwarte Ibis ontdekte. Deze vogel had een brede witte ring om z'n rechterpoot waarop het nummer 0797 stond geschreven. Het is een Spaanse ring, dus de vogel is afkomstig uit Spanje, maar zwerft al een tijd door Nederland en heeft onder meer Oudewater, De Groene Jonker, Vlieland en Koedijk aangedaan.
Het natuurgebiedje was erg leuk en ik had er nog twee jaarsoorten: een vrouwtje Bruine Kiekendief en twee Kleine Mantelmeeuwen. We deden nog kort een poging om de andere twee ibissen te vinden, maar we hadden een vol programma voor vandaag en we moesten verder. Callantsoog was het volgende doel. Hier wachtten, als het goed was, drie soorten: Dwerggors, Roze Pelikaan en die vreemde Siberische Braamsluiper met het lichte oog.

Een van de vele Geelgorzen op de Dwerggorsplek. Die wist ons helaas te ontglippen.

Ter hoogte van het Zwanenwater, vlakbij Callantsoog, wordt al een tijdje een Dwerggors gezien tussen Riet- en Geelgorzen. Die laatste twee soorten zagen we veelvuldig en erg mooi, maar helaas bleef die kleine vooralsnog voor ons verborgen. Na een tijdje wachten besloten we eerst de pelikaan en de braamsluiper te doen; met een paar leuke soorten in de tas is het altijd wat relaxter wachten op zo'n skulkerig type.
Direct bij aankomst zagen we de Roze Pelikaan aan de rand van zijn plasje zitten, tesamen  met wat tamme ganzen en eenden. De pelikaan bleek bovendien wel erg tam te zijn, zodat er niet direct een gevoel van wildheid bij ons bleef hangen. Maar goed, het is een prachtig dier, ongeringd en goed in de veren en we wachten het oordeel van de CDNA wel af. Intussen werkte de Roze Pelikaan wel mee aan een lekkere fotoserie.

De Roze Pelikaan poetst zijn veren.

Letterlijk op de hoek van de straat lokte de Siberische Braamsluiper. Dit exemplaar heeft een erg licht oog, zodat bij de ontdekking aanvankelijk aan een Orpheusgrasmus werd gedacht. We stonden nog geen minuut bij de tuin van nummer 9 toen ik de sluiper al hoorde tjakken. Een paar seconden later kwam hij in beeld, en dat deed hij nog veel vaker. We konden hem heel fraai bekijken en ook beluisteren, want soms zat hij zachtjes in de struiken een grasmusachtig gebrabbel voort te brengen, waarin eenmaal een braamsluiperrateltje zat verwerkt. Leuk!
Het was tijd om terug te gaan naar de Dwerggors die, zo bleek bij aankomst, net was gezien door een andere vogelaar. Maar helaas, deze soort die nog een nieuwe voor Chris en Wiegert zou zijn, was de dipper van de dag. Om kwart voor twaalf reden we weg en later die middag zagen we dat dat nog geen tien minuten te vroeg was... Toen was de vogel tien minuten lang open en bloot op de grond fouragerend te zien geweeest. Jammer maar helaas.

Wiegert vond de Amerikaanse Oeverloper terug op een rotsje.

Intussen waren wij al onderweg naar Medemblik, waar we bij Vooroever op zoek gingen naar de Amerikaanse Oeverloper, die nog een nieuwe voor Chris was, en de hier enkele malen gemelde Kleine Topper. We kwamen twee vogelaars tegen die al uren aan het zoeken waren naar de oeverloper, maar Wiegert had hem gelukkig in no time opgesnord. De vogel stond relaxed op een rotsje en ging later fourageren langs een strandje, zodat we hem met de zon in de rug mooi fotografisch te grazen konden nemen. Dat was genieten!
De Kleine Topper was een ander verhaal. Gewone Toppers vonden we wel en verder heel veel Kuif- en Tafeleenden, enkele Brilduikers en Pijlstaarten, maar ook vandaag bleef de Kleine Topper voor ons verborgen.

De vijf Flamingo's van Waterland. Twee adulte en drie eerste winter-vogels.

Dan maar op naar Schardam, waar een Sneeuwgans huisde en die werkte gelukkig direct mee. De vogel zat tussen een paar Grauwe Ganzen en ook hier spatte de wildheid er niet direct van af. Maar goed, hij droeg geen ringen of andere versierselen, dus hij mag op de lijst. En ach, de Sneeuwgans is een mooie vogel en het is altijd leuk om er een te zien.
Het was alweer tijd voor onze laatste doelsoort: de Flamingo's van Polder IJdoorn te Waterland. Ook aan deze vogels zit een verhaal vast. De Flamingo's die we normaal gesproken 's winters zien in de delta zijn waarschijnlijk grotendeels of helemaal afkomstig uit het Zwillbrocker Ven, net over de grens in Duitsland, waar zich een kolonie van diverse soorten flamingo's heeft gevestigd die voornamelijk of helemaal bestaat uit exemplaren die ooit uit gevangenschap zijn ontsnapt. Hoewel het niet is uit te sluiten dat zich hier ook wilde vogels onder bevinden.

Geelgors. Wat zijn het toch mooie vogels!

Deze groep van vijf Flamingo's echter bestaat uit twee adulte en drie eerste winter-vogels. Aangezien er vorig jaar geen jonge Flamingo's zijn geboren in het Zwillbrocker Ven en omdat deze groep eerder ook al in Zwitserland is waargenomen, gaat het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid om echte wilde Flamingo's!
Bij aankomst in het gebied stonden er al vogelaars te kijken en we konden de Flamingo's zo binnen tikken. We liepen nog even naar een kijkscherm waar we ze van dichterbij konden bewonderen en leuk konden fotograferen. Het was hier ook nog genieten van een fantastische groep van naar schatting 3500 Brandganzen die over ons heen kwam vliegen en later landde.

Een beetje slaperige Amerikaanse Oeverloper.

Zo werd het een buitengewoon succesvolle dag, hoewel het missen van de Dwerggors wel een puntje van pijn was. Maar we mochten niet klagen en dat doen we dan ook niet, natuurlijk.