zaterdag 19 juli 2014

19-07-2014: Oostelijke Vos! En nog veel meer!

Mannetje Keizersmantel. Wat een prachtige vlinder is het toch!
Sinds vorige week is er een invasie aan de gang van de Oostelijke Vos in Nederland, een soort die nog nooit eerder in ons land werd vastgesteld. Ik keek al een tijdje naar hem uit, heb gisteren nog alle vlinderstruiken in Leerdam afgezocht, maar niets gevonden. Dus besloten Wiegert, Chris en ik vandaag om er maar een te twitchen: de vos bij Bunnik zat er al een aantal dagen en leek vrij makkelijk te scoren. Maar we hadden nog meer leuke insecten op het programma staan en eerst reden we vanmorgen naar de Amsterdamse Waterleidingduinen, ingang Oase, om daar te proberen een of meer Keizersmantels te vinden. Dat ging tamelijk voorspoedig. Na een korte waarneming vonden we even later een mannetje dat uitstekend meewerkte en graag op de foto ging.
Bovenzijde van het mannetje Keizersmantel.
Tijdens het zoeken naar de Keizersmantel vonden we nog meer leuke soorten: een Kleine Parelmoervlinder en een Zwartsprietdikkopje waren voor mij nog jaarsoorten. Ook (onder meer) Koevinkje, Bruin Zandoogje, Groot Dikkopje, Bruin Blauwtje, Grote Keizerlibel, Appelvink, IJsvogel en Zandhagedis werden gezien en, in het geval van de vogels, gehoord.
Intussen was de Oostelijke Vos weer gemeld en dat maakte ons een tikje onrustig. Toch gingen we eerst nog op doelsoort nummer twee af: het Locomotiefje, een zeldzame sprinkhaansoort. De naam van dit leuke diertje refereert aan het geluid dat ze maken, dat inderdaad lijkt op een naderende trein.
Een gezellig stel Locomotiefjes. Rechts het mannetje, dat regelmatig zong.
Het Locomotiefje komt maar op twee plaatsen in Nederland voor, nabij Santpoort en bij Zwolle. De goede plek vonden we zonder moeite en vervolgens bleken er minimaal een stuk of tien Locomotiefjes te zingen. We zagen er diverse en ze lieten zich ook nog fotograferen. Zo, dat was mijn jaarlijkse nieuwe sprinkhaansoort, dacht ik. Erg leuk!
Nadat we een tijdje hadden genoten van het Locomotiefje, reden we met gezwinde spoed naar camping De Boomgaard bij Bunnik, waar we de Oostelijke Vos hoopten te vinden.
De Oostelijke Vos zat gedurende ons verblijf vrijwel onbeweeglijk op z'n vaste berk.
Van de vriendelijke campingeigenaar kregen we direct toestemming om te gaan kijken en bij aankomst bleek de gewenste soort op z'n vaste plek, een berk, te zitten. Zo, dat was geluk hebben! We zijn er een uurtje geweest en gedurende ons verblijf zat de vos meestentijds doodstil met gesloten vleugels op de berkenstam. Slechts heel af en toe opende hij even zijn vleugels en sloot ze dan razendsnel weer. Je moest dus verdomd goed opletten om hem met open vleugels op de plaat te krijgen, maar gelukkig lukte dat een paar keer.
Pfjoew, gelukt! De Oostelijke Vos met geopende vleugels.
Hoewel de Oostelijke Vos soorttechnisch natuurlijk een spektakelstuk van de eerste orde is, viel er vandaag verder weinig aan hem te beleven. Na een uurtje hadden we de gewenste foto's en hadden we genoeg gezien. We reden naar ons laatste doelgebiedje van vandaag, de Gagelpolder-West, waar we onder meer de Zompsprinkhaan en de Groene Glazenmaker hoopten te zien.
Na een flink eind struinen door de bloedhitte (het werd vandaag ruim boven de dertig graden) bereikten we een veldje waar inderdaad veel Zompsprinkhanen zongen. Hopla, weer een nieuwe sprinkhaansoort! Groot was onze blijdschap toen de diertjes zich ook lieten zien en fotograferen.
Mannetje Zompsprinkhaan.
Onze zoektocht naar de Groene Glazenmaker was vergeefs. Misschien waren we nog iets te vroeg voor deze soort, hoewel hij al wel mondjesmaat wordt gezien. Maar we vonden wel Bloedrode - en Zwarte Heidelibel, die beide nog libellenjaarsoorten voor mij waren. Nog leuker was de Vroege Glazenmaker, waarvan we er vier zagen en die zich liet fotograferen! Ik had nog nooit zo'n zenuwenlijder voor mijn lens gehad, want meestal zie je ze alleen vliegend of hoogstens heel kort even hangend. Maar nu zagen we meerdere exemplaren die langdurig bleven zitten en dus prachtige fotomodellen waren.
Vroege Glazenmaker, eindelijk kreeg ik er een voor de lens!
Na het fotograferen van de Vroege Glazenmaker volgde de lange, hete terugtocht naar de auto met zijn heerlijke airco. Toen was het halverwege de middag, hadden we bijna alle doelsoorten binnen en was het veel te heet om verder nog inspanningen te leveren. Dus reden we volledig tevreden naar huis. Het was een prachtige natuurdag geweest.
Vroege Glazenmaker.
Zwarte Heidelibel.

3 opmerkingen:

  1. Mooi Jan! Weer heerlijk geschreven en geïllustreerd met prachtige foto's evenals je vorige blog dat ik met eveneens veel plezier en bewondering gelezen en bekeken heb. Eigenlijk zou je eens een boek uit moeten geven waarin alle blogs van b.v. het jaar 2014 in staan. Heel leerzaam en met name voor de beginnende en de al wat gevorderde 'natuurmens' een grote bron van informatie en inspiratie:-) Grote Klasse!

    Groet Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik weet niet of je weet dat je hiermee heel veel mensen blij maakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank jullie wel voor de leuke reacties!
    Kees, ik ben weleens bezig geweest met een dergelijk boek, maar computer crashte -> alles kwijt -> toen geen zin meer. Maar wie weet komt het er nog eens van.

    BeantwoordenVerwijderen