04-01-2014: Uiltjes scoren & meteen alweer een nieuwe voor Nederland!

De Sperweruil zat er vandaag ongelooflijk mooi voor!

Het begin van het vogeljaar 2014 kenmerkt zich onder meer door een grote hoeveelheid zeer zeldzame soorten die na de jaarwisseling zijn blijven hangen. Een prachtige gelegenheid om ze ook op de jaarlijst 2014 te krijgen. Tot ons grote genoegen bevinden ook de beide ultrazeldzame uilen, te weten Dwerguil en Sperweruil, zich nog in ons land en dus gingen Christiaan en ik er vanmorgen op af. Eerst naar de Dwerguil in de omgeving van Deventer. We waren vroeg vertrokken en om even voor half negen parkeerden we bij het bos waar we moesten zijn. Zo 's morgens vroeg was er genoeg vogelleven in het bos. Lopend naar de juiste plek vonden we onder meer Keep, een vijftal Goudvinken, Sijsjes, Zwarte Mezen, wat overvliegende barmsijsjes van onbekende soort, Kuifmezen, Grote Bonte Specht en een tiental Kruisbekken. Bij de plek van de Dwerguil aangekomen vielen we met onze neuzen in de boter, want de vogel was juist in beeld! Hij liet zich langdurig bekijken terwijl hij op een kale tak zat met z'n rug naar ons toe. Af en toe draaide hij zijn kopje even om en keek ons aan. Maar al die vogelaars beneden hem leken hem geen bal te interesseren.

Toch wel een van de allermooiste vogels op mijn NL-lijst...

We bleven een hele tijd staan kijken, want het uiltje vond het allemaal best en voor Chris was hij sowieso een nieuwe soort. Boomklevers, -kruipers en Glanskopjes meldden zich intussen voor de jaarlijst. En toen we besloten op uil nr. twee af te gaan vonden we op de terugweg nog een roepende Zwarte Specht, toch altijd weer een fijne om op de jaarlijst te hebben.
Al rijdend richting Zwolle scoorden we een overvliegende Sperwer bij Heeten. Naar de Sperweruil hoefden we niet lang te zoeken. Aanvankelijk zat hij in een hoge boom, maar het duurde niet lang voordat hij wegvloog. Ik vond 'm terug zittend op een hek aan de rand van het sportveld, en kort daarna vloog hij een boom in en liet hij zich dicht benaderen en bijzonder fraai fotograferen. Mensenlief, dat was genieten! Wie me een paar maanden geleden had voorspeld dat ik de Dwerguil en de Sperweruil op één dag in Nederland zou zien, had ik voor hartstikke gek verklaard. Maar met vogels is alles mogelijk.
Het werd nog veel leuker. Na een flinke tijd genieten van de Sperweruil werd de Bonapartes Strandloper van de Vossemeerdijk weer gemeld! Ook die zit er al een tijdje en hij zou nog een nieuwe Nederlandse soort voor me zijn, maar met al het vogelgeweld eind vorig jaar was ik nog niet aan hem toegekomen. Nu roken we onze kans.

Met de telefoon door de telescoop van Chris.

Met gezwinde spoed reden we via Kampen naar de Vossemeerdijk, onderwijl Nijlgans, Brandgans en Grote Zaagbek scorend voor de jaarlijst. We moesten de auto nog een flink eindje van de vogelaars die al stonden te kijken parkeren, dus zetten we er flink de pas in. Toen we aankwamen stond Herman van den Brand al naar z'n telescoop te wijzen, en zo konden we de Bonapartes via Herman z'n scoop snel binnentikken. Nog bedankt, man! De Bonapartes zat tussen een twintigtal Bonte Strandlopers en zat dichterbij dan we hadden verwacht. Heel duidelijk waren het kleinere formaat, het kortere snaveltje en de lange vleugels te zien. We waren precies op tijd, want na een paar minuten klonk er een harde knal (vuurwerk?) en de hele groep Kieviten en steltjes ging de lucht in om voorlopig niet meer terug te keren. Pfjoew!
We besloten om eerst wat verder langs de Vossemeerdijk te rijden en wat eenden te scoren. Dat lukte prima: Pijlstaarten, Nonnetjes, Brilduikers en Tafeleenden meldden zich voor de jaarlijst. We vonden een groep van zo'n 22 Kleine Zwanen, altijd een fijne soort om te zien, en ver weg vloog een adulte Zeearend, wat al helemaal niet verkeerd was. Ook een roepende Waterral werd nog aan de jaarlijst toegevoegd.

Na een tijdje reden we terug om te zien of de Bonapartes Strandloper misschien weer was teruggekeerd, maar dat was helaas niet het geval. Daarom reden we naar de Praamweg, waar we al snel de Klapekster vonden. Bij de Kleine Praambult opnieuw een verre Zeearend, en tenslotte vonden we bij de Grote Praambult een viertal Wilde Zwanen. Helaas hield de Ruigpootbuizerd van de wildroosters zich ook deze keer voor ons verborgen, maar dat is een traditie. En je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Je hoort ons niet klagen: het was een superdag met direct alweer een nieuwe soort voor Nederland...