30-11-2013: Het kan niet op!

Begint al dat volk de Sperweruil te irriteren? Aan zijn gezichtsuitdrukking zou je zeggen van wel, maar aan zijn gedrag was het niet te merken.

Het vogeljaar 2013 begint behoorlijk uit de hand te lopen. We hadden net de Sperweruil achter de kiezen of er werd alweer een bloedzeldzame Swinhoe's Boszanger gemeld bij Kamperhoek, die daar op 23 november was geringd en pas dagen later werd teruggevonden. Nu vinden wij dat helemaal niet erg natuurlijk, en vanmorgen om half acht vertrokken Chris, Wiegert en ik eerst naar Zwolle, want Chris had de Sperweruil nog niet kunnen twitchen en wij vonden het ook geen straf om die soort nog een keer te zien. We vielen met onze neuzen in de boter, want de vogel was bij aankomst onmiddellijk te zien terwijl hij met een muis in z'n klauwen wegvloog. Jammer voor de uil, maar de muis wist zich blijkbaar los te wringen, viel naar beneden en wist zich zodoende toch nog in veiligheid te brengen. Tot onze verbazing waren er ook op dag 7 van z'n verblijf nog zeker honderd man op de uil afgekomen. Later vandaag zou dat aantal toenemen tot zo'n 400 man, met als gevolg dat onvoorzichtige kijkautomobilisten tegen elkaar opreden. De Sperweruil is misschien wel de eerste dwaalgast in Nederland die een auto-ongeluk heeft veroorzaakt...
Na ruim een uur besloten we dat we genoeg hadden gezien. De uil was rustig op een plek hoog in de bomen achter de takken gaan zitten, dus erg veel was er niet meer aan te beleven.

Een Klapekster is altijd leuk. Vandaag hadden we er een langs de Praamweg in Flevoland.

De Swinhoe's Boszanger was op dat moment nog niet gemeld, en eerlijk gezegd hadden we er niet ontzettend veel vertrouwen in dat die zou worden teruggevonden. We besloten om wat te vogelen langs de Knardijk en de Praamweg, en mocht de Swinhoe's dan alsnog worden gemeld, dan waren we via de A6 zo bij Kamperhoek. Dat bleek een goede gok. Langs de Knardijk stuitten we op een groepje van een stuk of tien Baardmannetjes, en die had ik nog altijd niet op de jaarlijst. Mooi dus. Langs de Praamweg liet een Grote Zilverreiger zich fraai fotograferen, alleen bleken bij thuiskomst alle foto's overbelicht te zijn, althans het cruciale reigergedeelte ervan. Niet getreurd, even verder vonden we een Klapekster, en die liet zich mooi zien en leuk op de gevoelige plaat zetten. Klapeksters zijn altijd een feestje om tegen te komen!

Nogmaals de Klapekster.

We reden naar de Kleine Praambult, waar we minstens 1000 Kieviten de lucht in zagen gaan. De oorzaak was een jagende Slechtvalk, die zich fraai liet zien. Een eind verderop zat een Zeearend in de top van een dode boom, ook altijd leuk, en een klein valkje dat langsvloog was hoogstwaarschijnlijk een Smelleken, maar daar zag ik net te weinig aan.
Rond twaalf uur checkten we weer eens de DB-site en jawel: de Swinhoe's Boszanger was met zekerheid gezien! We aarzelden geen moment, stapten in de auto en reden met gezwinde spoed naar het bosje bij de Kamperhoek waar de vogel verblijft. Bij aankomst zagen we ook hier een enorm aantal auto's staan en er waren zeker 150 man present (misschien wel meer, schatten is niet zo mijn ding). Natuurlijk was de vogel alweer gevlogen toen we aankwamen, dus er zat niets anders op dan met de meute af te wachten op de plekken waar hij zo nu en dan werd gezien. Soms zag iemand hem en dan stoof de massa naar de plaats des onheils, waar de vogel dan natuurlijk allang weer verdwenen was. Na ruim een uur hadden we dit wel gezien en we besloten met z'n drieën een pad door het bos te nemen, waar het rustig was en waar de groep met Staartmezen waar de Swinhoe's tussen zat misschien wel te vinden zou zijn. Maar uiteindelijk kwamen we weer uit aan de rand van het bos, precies op de plek waar honderd man naar de overkant stond te kijken. De zanger was net weer gezien! We wachtten even en... daar klonk ineens het roepje van het kleine opdondertje, een beetje Witte Kwik-achtig, stuiterend tweelettergrepig roepje. En even later kwam het beestje kort tevoorschijn, om na een halve seconde naar rechts te vliegen. Langzaam schoof de hele vogelaarsgroep op naar rechts, en steeds werd de Swinhoe's even gezien, tot hij uiteindelijk een paar minuten vrij poseerde aan de rand van het bosje. Er klonken kreten van opwinding en vreugde, twitchers feliciteerden elkaar en vielen elkaar in de armen en de opluchting van al die mensen, van wie sommigen er waarschijnlijk al vanaf de vroege morgen stonden, was gigantisch.

Een gedeelte van de aanwezige vogelaars bij de Swinhoe's Boszanger.

Mensenlief, wat een twitch. Zenuwslopend en op een zeker moment tamelijk hopeloos, maar uiteindelijk toch nog geslaagd! Na het moment van euforie gingen de meeste mensen er vrij snel vandoor, mooier zou het niet worden vandaag. Een deel bleef nog even hangen, en dat deel staat op de foto hierboven. Het was weer een fantastisch dagje, met voor mij opnieuw een nieuwe soort voor Nederland.