zaterdag 30 november 2013

30-11-2013: Het kan niet op!

Begint al dat volk de Sperweruil te irriteren? Aan zijn gezichtsuitdrukking zou je zeggen van wel, maar aan zijn gedrag was het niet te merken.
Het vogeljaar 2013 begint behoorlijk uit de hand te lopen. We hadden net de Sperweruil achter de kiezen of er werd alweer een bloedzeldzame Swinhoe's Boszanger gemeld bij Kamperhoek, die daar op 23 november was geringd en pas dagen later werd teruggevonden. Nu vinden wij dat helemaal niet erg natuurlijk, en vanmorgen om half acht vertrokken Chris, Wiegert en ik eerst naar Zwolle, want Chris had de Sperweruil nog niet kunnen twitchen en wij vonden het ook geen straf om die soort nog een keer te zien. We vielen met onze neuzen in de boter, want de vogel was bij aankomst onmiddellijk te zien terwijl hij met een muis in z'n klauwen wegvloog. Jammer voor de uil, maar de muis wist zich blijkbaar los te wringen, viel naar beneden en wist zich zodoende toch nog in veiligheid te brengen. Tot onze verbazing waren er ook op dag 7 van z'n verblijf nog zeker honderd man op de uil afgekomen. Later vandaag zou dat aantal toenemen tot zo'n 400 man, met als gevolg dat onvoorzichtige kijkautomobilisten tegen elkaar opreden. De Sperweruil is misschien wel de eerste dwaalgast in Nederland die een auto-ongeluk heeft veroorzaakt...
Na ruim een uur besloten we dat we genoeg hadden gezien. De uil was rustig op een plek hoog in de bomen achter de takken gaan zitten, dus erg veel was er niet meer aan te beleven.

Een Klapekster is altijd leuk. Vandaag hadden we er een langs de Praamweg in Flevoland.
De Swinhoe's Boszanger was op dat moment nog niet gemeld, en eerlijk gezegd hadden we er niet ontzettend veel vertrouwen in dat die zou worden teruggevonden. We besloten om wat te vogelen langs de Knardijk en de Praamweg, en mocht de Swinhoe's dan alsnog worden gemeld, dan waren we via de A6 zo bij Kamperhoek. Dat bleek een goede gok. Langs de Knardijk stuitten we op een groepje van een stuk of tien Baardmannetjes, en die had ik nog altijd niet op de jaarlijst. Mooi dus. Langs de Praamweg liet een Grote Zilverreiger zich fraai fotograferen, alleen bleken bij thuiskomst alle foto's overbelicht te zijn, althans het cruciale reigergedeelte ervan. Niet getreurd, even verder vonden we een Klapekster, en die liet zich mooi zien en leuk op de gevoelige plaat zetten. Klapeksters zijn altijd een feestje om tegen te komen!

Nogmaals de Klapekster.
We reden naar de Kleine Praambult, waar we minstens 1000 Kieviten de lucht in zagen gaan. De oorzaak was een jagende Slechtvalk, die zich fraai liet zien. Een eind verderop zat een Zeearend in de top van een dode boom, ook altijd leuk, en een klein valkje dat langsvloog was hoogstwaarschijnlijk een Smelleken, maar daar zag ik net te weinig aan.
Rond twaalf uur checkten we weer eens de DB-site en jawel: de Swinhoe's Boszanger was met zekerheid gezien! We aarzelden geen moment, stapten in de auto en reden met gezwinde spoed naar het bosje bij de Kamperhoek waar de vogel verblijft. Bij aankomst zagen we ook hier een enorm aantal auto's staan en er waren zeker 150 man present (misschien wel meer, schatten is niet zo mijn ding). Natuurlijk was de vogel alweer gevlogen toen we aankwamen, dus er zat niets anders op dan met de meute af te wachten op de plekken waar hij zo nu en dan werd gezien. Soms zag iemand hem en dan stoof de massa naar de plaats des onheils, waar de vogel dan natuurlijk allang weer verdwenen was. Na ruim een uur hadden we dit wel gezien en we besloten met z'n drieën een pad door het bos te nemen, waar het rustig was en waar de groep met Staartmezen waar de Swinhoe's tussen zat misschien wel te vinden zou zijn. Maar uiteindelijk kwamen we weer uit aan de rand van het bos, precies op de plek waar honderd man naar de overkant stond te kijken. De zanger was net weer gezien! We wachtten even en... daar klonk ineens het roepje van het kleine opdondertje, een beetje Witte Kwik-achtig, stuiterend tweelettergrepig roepje. En even later kwam het beestje kort tevoorschijn, om na een halve seconde naar rechts te vliegen. Langzaam schoof de hele vogelaarsgroep op naar rechts, en steeds werd de Swinhoe's even gezien, tot hij uiteindelijk een paar minuten vrij poseerde aan de rand van het bosje. Er klonken kreten van opwinding en vreugde, twitchers feliciteerden elkaar en vielen elkaar in de armen en de opluchting van al die mensen, van wie sommigen er waarschijnlijk al vanaf de vroege morgen stonden, was gigantisch.

Een gedeelte van de aanwezige vogelaars bij de Swinhoe's Boszanger.
Mensenlief, wat een twitch. Zenuwslopend en op een zeker moment tamelijk hopeloos, maar uiteindelijk toch nog geslaagd! Na het moment van euforie gingen de meeste mensen er vrij snel vandoor, mooier zou het niet worden vandaag. Een deel bleef nog even hangen, en dat deel staat op de foto hierboven. Het was weer een fantastisch dagje, met voor mij opnieuw een nieuwe soort voor Nederland.

maandag 25 november 2013

25-11-2013: Sperweruil!

De Sperweruil, een van mijn grootste wenssoorten, eindelijk in the pocket!
Gisteravond ontstond er ineens hevige opschudding in vogelaarsland, want in Zwolle werd een Sperweruil ontdekt! Eigenlijk herondekt, want de vogel was op 12 november jl. al waargenomen door een machinist van de NS, maar ondanks dat enkele mensen toen hebben gezocht, werd de vogel toen niet teruggevonden. Maar gisteren zat -ie dus ineens bij het BP tankstation aan de IJsselallee te Zwolle. Vele tientallen vogelaars waren er meteen op af gegaan, en de vogel werd tot na middernacht gezien. Toen was hij weggevlogen en voor degenen die niet meteen konden maar moesten wachten tot vandaag was het hopen en bidden dat hij zou worden teruggevonden. Want de Sperweruil mensen, dat komt dicht in de buurt van de ultieme wenssoort: bloedzeldzaam in Nederland met slechts vier waarnemingen in de laatste 100 jaar en dan dat uiterlijk! Wat een beest!

"Loopt daar een muis?"
Het spreekt bijna vanzelf dat Wiegert en ik er vandaag op af gingen, want we waren allebei 's middags in de gelegenheid en het was een totaal nieuwe soort voor ons allebei. En wat voor een! Na een spannende rit van vijf kwartier arriveerden we op de plek en we zagen al zo'n 100 man en vrouw staan kijken. Gauw de auto geparkeerd, erheen gelopen en jawel, daar zat de Sperweruil, helemaal verscholen achter takjes in een boom, dichtbij en fraai te zien, maar niet te fotograferen. Ondanks dat alleen de waarneming al ontzettend kicken was, wil je van zo'n soort natuurlijk ook als het even kan een paar leuke foto's. We moesten geduld hebben, maar uiteindelijk, na een dik uur op dezelfde plek te hebben gebivakkeerd, begon de uil te bewegen en uiteindelijk vloog hij naar een andere boom midden op de groenstrook langs de weg, waar hij kort bleef zitten om vervolgens naar een boom in de middenberm van de autoweg te vliegen. Daar zat -ie wel mooi vrij, maar onder beroerd licht. Zo is het altijd wat. Maar de aanhouder wint, want na een kwartiertje of zo vloog de Sperweruil wederom op om prachtig open en bloot te gaan zitten onder mooi licht.

"Wat een drukte, is dat allemaal om mij?"
Toen was het fotograferen geblazen, en dat leverde boven- en onderstaande plaatjes op. Ondertussen waren diverse cameraploegen van nieuwsprogramma's aan het filmen en mensen aan het interviewen en er was door de gemeente zelfs een mannetje ingeschakeld om ervoor te zorgen dat overenthousiaste vogelaars niet op de rijbaan van de autoweg zouden belanden (en om ervoor te zorgen dat er niet geparkeerd werd naast die autoweg...). Om kwart voor vier waren we voldaan en reden we huiswaarts, met een van de mooiste soorten van dit jaar, nee, van de afgelopen jaren, in the pocket.



Een deel van de toegestroomde vogelaars. De Sperweruil zit in de rode cirkel.

vrijdag 22 november 2013

22-11-2013: Grote Kruisbekken

Mannetje Grote Kruisbek
Er is momenteel in ons land een invasie gaande van Grote Kruisbekken! Dat is bijzonder, want het gebeurt maar zelden dat deze grote uitvoering van de Kruisbek het zich verwaardigt om en masse naar Nederland te komen. Waarschijnlijk als gevolg van een slechte zaadoogst van dennen (hun voornaamste voedsel) ziet deze Noordeuropese vogel zich soms genoodzaakt zijn heil in zuidelijker streken te zoeken. En dan komt hij soms naar ons land. Ik had er natuurlijk allang op af gemoeten, want ze zitten er al een tijdje, maar vandaag kwam het er eindelijk van en vanmorgen om acht uur vertrok ik met Wiegert naar de Strabrechtse Heide, waar er een stuk of zestien zitten.
Op zo'n heidegebied met dennenaanplant is verder niet veel te beleven in de winter, hoewel het er miechelde van de Kuifmezen, toch een soort die we niet al te vaak zien. Maar we konden snel doorlopen naar de plek waar de Grote Kruisbekken meestal gezien worden, in de buurt van het Beuven. En jawel, daar stonden al twee vogelaars die Grote Kruisbekken in beeld hadden, althans daarvan waren ze overtuigd, en dat wilden we maar al te graag geloven. Het leek er ook erg op: de vogels riepen vrij laag met een u-klank, ze waren actief in de weer met het verslepen van dennenappels en ze kwamen best fors over. Eén van deze vogels kwam even naar de grond om te drinken en toen konden we 'm op de foto zetten:
Kruisbek
Enfin, de ware Kruisbekkenner ziet het waarschijnlijk al. We waren te gretig geweest en sowieso te onervaren met Kruisbekken, want het betrof hier achteraf toch gewone Kruisbekken, wat bevestigd werd door de geluidsopnamen die Wiegert had gemaakt.
Gelukkig kwam het toch nog goed allemaal. Want toen we na een tijdje besloten een stukje verder te lopen om weer warm te worden, stond een eindje verder een groepje vogelaars te kijken naar de echte Grote Kruisbekken. Die brachten onder meer een erg laag, diep geluid voort, maar ook een roepje dat juist hoger was en eentje die eigenlijk sprekend leek op de vluchtroep van het eerder geziene groepje Kruisbekken. Kortom, het was allemaal toch wat lastiger dan we hadden gehoopt c.q. verwacht. Maar uiteindelijk lieten de Grote Kruisbekken zich in de loop van de dag een paar keer prachtig zien. Helaas was het licht zodanig beroerd dat van goeie foto's geen sprake kon zijn. Een paar bewijsplaatjes zaten er wel in, gelukkig.
Grote Kruisbek, man, met echte 'stierennek' en papegaaiensnavel.
Bij de Grote Kruisbekken landde ook nog een groepje barmsijzen, waarvan er drie te herkennen waren als Kleine Barmsijs, en dat was nog een jaarsoort. Om twee uur hielden we het voor gezien. Het was een mooi en leerzaam uitstapje geweest.

zaterdag 16 november 2013

16-11-2013: Spreeuwen in de mist

Vandaag ben ik er eindelijk toe gekomen om, samen met Chris en Wiegert, bij de Spreeuwenslaapplaats in Beesd te gaan kijken, waar iedere avond zo'n 7000 of meer Spreeuwen een prachtige vliegshow opvoeren alvorens te gaan slapen. Maar dan zul je dus altijd zien dat het potdicht zit met mist. Dat was erg jammer, want hoewel we een paar keer die enorme wolk Spreeuwen vanuit de mist zagen opdoemen, werd het overgrote deel van de vliegshow aan onze ogen onttrokken. Alle foto's en filmpjes zijn dan ook mislukt. Jammer, maar als het even kan proberen we het met goed zicht nog een keer.