24-10-2013: Lekker dagje Maasvlakte met potentiële nieuwe ondersoort voor Nederland

De enige foto die ik vandaag heb kunnen maken: de Buizerd die niet de Arendbuizerd is maar er vaak mee wordt verward.

Het was vandaag opnieuw heerlijk najaarsweer met weinig wind, een zonnetje en tegen de twintig graden. Christiaan en ik besloten vandaag 'gewoon' een lekker dagje te gaan vogelen zonder half Nederland te hoeven afrijden voor bijzondere soorten. Om een uur of half tien arriveerden we op het meest westelijke puntje van Nederland op Maasvlakte 2 en daar stopten we om wat over zee te kijken en om Velduilen te vinden. Die huizen hier alweer een tijdje, ze zitten gewoon tussen de stenen langs de dijk. Maar eerst keken we even over zee en vonden vier Oeverpiepers op de blokken voor de kust en twaalf Dwergmeeuwtjes die langsvlogen. Leuk. We liepen een stukje noordoostwaarts en het duurde niet lang of er vloog vlak voor onze voeten een Velduil op. We konden 'm prachtig volgen terwijl hij een rondje vloog boven zee en een eind verderop weer naar de dijk terugkeerde, waar hij ging zitten en direct door een Zwarte Kraai werd gepest. Na een tijdje werd het de uil te gortig en vloog hij opnieuw op, om nog een stuk verder weer te landen. We liepen nog een stukje die kant op, maar de Velduil bleef verder onvindbaar.
We liepen terug en stootten een Slechtvalk op die onderaan de dijk zat, misschien gewoon te rusten, misschien met een prooi. Hoe dan ook, ook dit was een leuke waarneming. Over zee kijkend werd het nog leuker, want na een naar noord vliegende Parelduiker (en nog enkele ongedetermineerde duikers), ontdekte ik vrij dichtbij, laag boven het water een Noordse Stormvogel, die serietjes snelle vleugelslagen afwisselde met langere glijvluchten en af en toe mooie boogjes maakte. Duidelijke kruisvorm, dikke witte kop, smalle grijze vleugels en witte staart. Dat was erg leuk, want ik had al in geen jaren een Noordse Stormvogel gezien, niet sinds ik in Leerdam woon tenminste. Maar we waren er nog niet. Een vrouwtje Smelleken kwam langsgevlogen, leek de zee op te vliegen maar besloot uiteindelijk toch terug te keren en vloog zowat over onze hoofden weer de Maasvlakte op. Even later begonnen de Jan-van-Genten te lopen, we kwamen tot vijf stuks, vandaag alleen adulte exemplaren.
Toen het rustiger werd op zee besloten we het zogenaamde luzerneveld en de bosjes op de oude vuurtorenvlakte te onderzoeken. We vonden een paar Tapuiten, veel erg schuwe Koperwieken en Zanglijsters, een Kramsvogel en wat overtrekkende Veldleeuweriken en Vinken, alsmede één overtrekkende Boomleeuwerik. Waarop we na enige tijd besloten om de Arendbuizerd nog eens met een bezoek te vereren, in de hoop hem beter te zien dan de laatste keer. Maar op een van de paaltjes op het veld zat wel de lichte Buizerd die vaak voor Arendbuizerd wordt uitgemaakt, maar niet onze grote vriend zelf. Wel kwamen we Rob Halff en Vincent Hart tegen, die vanmorgen een (mogelijke) Vale Braamsluiper (ondersoort halimodendri) hadden in een complex van de bosjes op de oude vuurtorenvlakte dat wij hadden overgeslagen. Omdat dit nog een nieuwe ondersoort voor ons zou zijn, reden we terug en na enig zoeken hoorden we tegelijkertijd een braamsluiperroepje en even later hadden we de Vale Braamsluiper in de kijker. Hij was niet makkelijk, zat vaak op de grond tussen de begroeiing, maar liet zich ook een paar keer open en bloot zien. Toen vielen de relatief bruine bovendelen op, waarvan het achterhoofd en de nek het lichtst waren. De kop was tot onder het oog bruingrijs, zonder de donkerder oorstreek van de 'gewone' Braamsluiper. Er zat duidelijk wit in de staart, maar de exacte hoeveelheid was niet vast te stellen. Wel waren de onderdelen, met uitzondering van de witte kin en keel, vuilwit met een bruinige zweem. De onderste helft van de oogring was wit, snavel en poten zwart. De vogel riep regelmatig. Omdat er nog veel onduidelijk is over de herkenning van de oostelijke ondersoorten van de Braamsluiper is het niet echt mogelijk om de determinatie 100% zeker rond te krijgen, maar Rob heeft goeie foto's gemaakt en wellicht is determinatie in de toekomst wel mogelijk.
Tenslotte bezochten we nogmaals de plek waar de Arendbuizerd pleegt rond te hangen, maar vonden 'm wederom niet. Gaf niet, het was een heerlijke vogeldag geweest!

Naschrift: op basis van de roep was de braamsluiper achteraf waarschijnlijk toch een Siberische Braamsluiper (ssp. blythi).