02 t/m 04-09-2013: Op zoek naar libellen in Oisterwijk

Mannetje Bloedrode Heidelibel overziet zijn rijk.

Afgelopen maandag vertrok ik met Cilja naar Hotel Boschoord bij Oisterwijk, waar we twee nachtjes zouden verblijven. De Oisterwijkse vennen en de nabij gelegen Kampina zijn erg goed voor libellen, en de afgelopen tijd zijn onder meer Zuidelijke Heidelibel, Zuidelijke Keizerlibel en Zuidelijke - en Noordse Glazenmaker in die omgeving waargenomen, terwijl de Kanaaljuffer - die voor mij nog een nieuwe soort zou zijn, ook in deze streek voorkomt. Oorspronkelijk wilden we het gebied De Leemkuilen bezoeken, waar een aantal van deze soorten al een tijdje huist, maar van Paul Cools, die daar inventariseert, begreep ik vlak voor vertrek dat het gebied sinds een paar weken is afgesloten in verband met begrazing. Dat was even slikken, maar op de Kampina zijn veel van deze soorten ook te vinden, dus niet getreurd: we gingen er alles aan doen!

De Koraaljuffer zagen we iedere dag en hij liet zich mooi fotograferen.

De weersvoorspellingen waren goed, maar uiteindelijk viel het met de zon toch wat tegen. Zeker maandag, toen de zon maar heel af en toe tevoorschijn kwam en het bovendien stevig waaide. Toch zagen we tijdens ons eerste wandelingetje nog een leuk aantal libellen langs het ven dat zich direct tegenover ons hotel bevond. Bloedrode -  en Bruinrode Heidelibellen bij de vleet, een Grote Keizerlibel, een Houtpantserjuffer die zich leuk liet fotograferen en een man Blauwe Glazenmaker, die nog een jaarsoort voor me was. Qua vogels was het groepje Kruisbekken dat we tegenkwamen erg leuk, evenals de Kuifmezen, die hier behoorlijk algemeen waren.

"Wat zegt u?" (Koraaljuffer is een beetje doof).

Later die middag ging ik nog even alleen op pad terwijl Cilja ging relaxen met een boek. Ik vond een stukje strand langs het ven waar ik de eerste Koraaljuffer vond (later bleek dat ze hier algemeen waren), waarmee ik erg blij was omdat ik die soort nog maar eenmaal eerder had gezien, jaren geleden in Drenthe. Dat de Koraaljuffer zich bovendien leuk liet fotograferen was helemaal mooi meegenomen. Ook kon ik de Gewone Oeverlibel nog aan de libellenlijst toevoegen. Maar het mooiste werd bewaard tot het laatst: ik fotografeerde een juffer die ver weg op het blad van een waterlelie zat en die er spannend uitzag, maar die ik met de kijker niet echt goed kon bekijken. Thuisgekomen bleek dat er op de (slechte) foto een mannetje Kanaaljuffer stond, een van mijn gedroomde nieuwe soorten!

De Houtpantserjuffer liet zich mooi zien en fotograferen.

Voor 03-09 was er mooi, zonnig weer voorspeld en dit was onze enige hele dag, dus op deze dag zouden we in de Kampina gaan zoeken naar al die leuke soorten. De Zuidelijke Heidelibel stond met stip bovenaan op mijn wensenlijst. Maar helaas: de combinatie van falende navigatieapparatuur en een zon die maar niet tevoorschijn wilde komen werd ons fataal. We kwamen bij een heel ander ven uit dan de bedoeling was, namelijk het Kogelvangersven, en toen we daar eenmaal waren na een flinke wandeling vonden we het best en besloten we dan dit ven maar te gaan onderzoeken. En dat was helemaal niet zo'n slechte keuze.

De Tengere Pantserjuffer kijkt een beetje verwonderd uit z'n mooie blauwe ogen.

De Gewone Oeverlibel was als eerste actief. Toen ik door wat pollen biezen naar de rand van het ven liep, vond ik een stuk of wat Tengere Pantserjuffers, die nog half slapend aan een spriet hingen en zich leuk lieten fotograferen. Toen ik een stukje verderop naar beneden keek, zag ik ineens een plantje staan dat al een hele tijd hoog op mijn verlanglijst stond maar dat ik altijd had gemist - of stomweg overheen gekeken: de Kleine Zonnedauw! Dat vond ik erg leuk, zo'n totaal onverwachte nieuwe plantensoort.

Kleine Zonnedauw, een klein, onopvallend plantje waar ik waarschijnlijk heel vaak overheen heb gekeken.

Hoewel we niet speciaal op vogels uit waren, vond ik het clubje Watersnippen dat een vorkje stond mee te prikken met een groepje Kieviten erg onderhoudend. Ook pishten we een Winterkoning uit z'n takkenbos, zagen we Dodaarsjes zwemmen en duiken en kwamen we een Roodborsttapuit tegen.
Cilja ontdekte een zwarte heidelibel die natuurlijk alleen maar een mannetje Zwarte Heidelibel kon zijn en dat ook bleek te zijn toen we hem uiteindelijk beter konden bekijken. En tijdens een korte rustpauze merkte Cilja een pantserjuffer op die een vrouwtje Gewone Pantserjuffer bleek te zijn, alweer een libellenjaarsoort voor mij!
Van de sprinkhanen zongen onder meer Knopsprietje en Negertje met enige regelmaat.

Vrouwtje Gewone Pantserjuffer met fotomodelambities.

Ondanks al deze leuke soorten besloten we op een zeker moment om terug te gaan naar de auto. De zon wilde maar niet doorbreken en het pad ging afwijken van het ven. Bovendien hadden we natuurlijk weer geen water meegenomen. We stopten bij een pannekoekenrestaurant waar we een enorme uitsmijter kregen voorgeschoteld die ook meteen als diner diende. Daarna reden we terug naar het hotel, waar Cilja wat ging relaxen met haar boek en ik nog even het ven tegenover ons hotel ging verkennen. Omdat het vandaag wel vrijwel windstil en qua temperatuur aangenaam was, vlogen er intussen toch wel wat libellen. Vandaag vond ik een stuk of tien Koraaljuffers, die opnieuw meededen met een fotosessie.

Koraaljuffer met net gevangen prooi(tje).

Toen was ik al naar de nabijgelegen Essche Stroom gelopen, waar ik alleen de Weidebeekjuffer kon toevoegen aan de libellenvakantielijst. Later kwam er ook nog een mannetje over het ven dartelen. In de verte hoorde ik weer de Kruisbekken en toen volgde de verrassing van de middag in de vorm van een prachtig mannetje Venglazenmaker, dat steeds boven het water en langs de oever patrouilleerde, een soort die ik nog maar eenmaal eerder in mijn leven had gezien. Het duurde even voordat ik alle andere kanshebbers had uitgesloten, maar uiteindelijk liet de Venglazenmaker zich zo mooi en van nabij zien dat er geen twijfel meer mogelijk was. Er voegde zich ook nog een Bruine Glazenmaker bij de Ven, maar beide lieten ze zich helaas niet fotograferen. Die beesten gaan ook zelden zitten, helaas...

De Watersnuffel, altijd lastig te fotograferen, maar vandaag werkte hij mee.

Vanmorgen moesten we alweer uitchecken, maar nadat we onze bagage in de auto hadden gelegd, gingen we nog een tijdje op het strandje van het ven naar libellen zoeken. Vandaag was het echt mooi weer: de zon scheen volop en het werd warm! Vandaag deed ik erg mijn best op de Watersnuffels, een soort die bij mij altijd maar moeizaam meewerkt aan een leuke foto. Maar vandaag wilden ze wel. Ook de Bruinrode Heidelibel ging op de plaat, ik vond wederom Koraaljuffers, een mannetje Weidebeekjuffer, veel Bloedrode Heidelibellen, een Grote Roodoogjuffer, Gewone Oeverlibellen, de Bruine Glazenmaker en samen genoten Cilja en ik een tijdje van de Venglazenmaker, die zich nog mooier liet zien dan gisteren maar zich opnieuw niet liet fotograferen.

"Zeg, zie je die vreemde snuiter daar aan de oever staan? Wat zou die aan het doen zijn?"

We vonden nog een Gewoon Padje en vooral Cilja zag Zandhagedissen, hoewel ik er op de valreep ook nog eentje zag wegkruipen. Van de vlinders vlogen Citroenvlinder, Groot Koolwitje en Atalanta langs en het Negertje, de Ratelaar en de Bruine Sprinkhaan zongen erop los.
Thuisgekomen vonden we drie Kleine Vossen, een Distelvlinder en twee Klein Koolwitjes op de bloemen van de pas aangeschafte Veronica. Het waren een paar heerlijke en inspirerende dagen geweest, daarover waren we het eens. Weliswaar waren ze weer veel te snel om, maar zoals altijd was het ook fijn om weer thuis te komen.

Een van de vele Bruinrode Heidelibellen. Deze was erg fotogeniek.

Zo'n Gewone Oeverlibel zie je zo over het hoofd. Voor je 't weet vliegen ze vlak voor je voeten op, maar deze had ik op tijd in de gaten...