01-06-2013: Weer een nieuwe voor Nederland en nog veel meer

Het Kleinst Waterhoen liet zich prachtig aan ons zien! (Foto: Wiegert Steen)

Vandaag ging ik opnieuw op twitcherspad, ditmaal met Wiegert, die de Kleine Klapekster hoog op zijn verlanglijst had staan. We begonnen echter bij het gebied De Ronde Venen bij Waverhoek, waar sinds eergisteravond een of meerdere Kleinst Waterhoentjes worden gehoord, en niet alleen 's nachts. Dat was goed nieuws voor mij, want dit miniralletje had ik nog altijd niet in Nederland gezien of gehoord. De vogels van de Groene Jonker die zich destijds wekenlang lieten zien op dramatische wijze gemist en verder ben ik er nooit toe gekomen om op een onzalig uur naar deze nachtbraker te gaan luisteren.
Enfin, om ongeveer kwart voor acht stonden we ter plekke te kleumen in de kou en de harde wind, want het mooie weer had het na één dag alweer voor gezien gehouden. Het waren geen ideale omstandigheden voor een roepend Kleinst Waterhoen. Maar geen nood, het paar Steltkluten dat hier broedt was snel gevonden en dat was alvast weer een fraaie jaarsoort.
Na enige tijd vergeefs wachten en luisteren besloot een andere vogelaar, die ook op zoek was, een stukje verder te lopen, maar een paar minuten later kwam hij enthousiast terug: even verderop had hij het Kleinst Waterhoen gehoord. En ja hoor, het beestje riep vrijwel constant en erg dichtbij! Iets verderop zag ik een kleine open slikvlakte en ik zei, als we 'm daar nou eens opwachten, want de vogel liep duidelijk die richting uit. Maar wie schetst mijn verbijstering (en vreugde) toen ik even later het Kleinst Waterhoen uit het riet zag komen! Wat een sensatie. Wiegert wist zelfs nog een paar foto's te maken, waarvan ik er een hierboven heb geplaatst. Kortom, iedereen stond te genieten en ik helemaal, want ik had eindelijk mijn Kleinst Waterhoen te pakken, en hoe!
Na nog een klein rondje door het fraaie gebied, dat onder meer Bontbekplevieren, een Steenloper, Kluten met jongen en Bergeenden met piepkleine pullen opleverde, besloten we naar de Kleine Klapekster te gaan, die intussen weer was gemeld. Na een paar minuten geduld kwam de Kleine Klap tevoorschijn, niet zo mooi open en bloot als gisteren, maar regelmatig vrij zittend in een kale den in een van de volkstuintjes. Het was opnieuw genieten geblazen van deze bijzonder fraaie vogel. Na een halfuurtje hadden we het wel gezien, mede omdat het vreselijk koud was, maar het was pas tien uur. Dus: op naar de intussen ook weer gemelde Terekruiter! Ook die liet zich weer heel leuk bewonderen, zij het dat -ie niet zo dichtbij zat als gisteren, maar daarentegen liet hij zich wel horen! Erg leuk om nu ook zijn geluid te horen. Het is een zeer onderhoudend beestje, dat druk fourageert en dan weer eens stoeit met de lokale Tureluurs.

Mijn eerste Argusvlinder van 2013

We besloten naar de Biesbosch te rijden, waar nog altijd de Noordse Nachtegaal zingt en waar ook een Grote Karekiet aanwezig is. Na een flinke rit arriveerden we op de karekietenplek en we hoorden hem al bij het uitstappen van de auto. Niet veel later hadden we hem ook heel mooi in de kijker, zingend bovenop een rietstengel. Ook vonden we hier twee Hooibeestjes, onze eerste van dit jaar.
Op naar de Noordse Nachtegaal, die geheel in de stijl van deze dag ook onmiddellijk begon te zingen toen wij arriveerden en dat een minuut of tien bleef doen. Voor de vergelijking zong aan de andere kant van de weg een 'gewone' Nachtegaal. Klik op deze link om de Noordse Nachtegaal een klein stukje te horen zingen.
Vervolgens reden we naar een bosje bij het Boomgat, waarvan Wiegert wist dat er Wielewalen zitten. Het duurde niet lang voordat we een Wielewaal hoorde zingen. Ook zongen hier diverse Gekraagde Roodstaarten. Tenslotte zochten we nog op een plek waar jonge Bosuilen zouden zitten, maar die vonden we niet. Wel vonden we hier onder meer onze eerste Argusvlinder van dit jaar en een zingende Cetti's Zanger.
Ik hoef je niet te vertellen dat we dik tevreden waren met de opbrengst van deze dag!