Natuurlijk is Kootwijkerbroek the place to be op het moment, want daar zit al
dagenlang een Dwergooruil te roepen vanaf kwart over tien 's avonds. Maar die
is momenteel even niet haalbaar, dus het werd vanmorgen de Noordse nachtegaal
van de Meinerswijk bij Arnhem. Dat zou wel een niet zo spectaculaire
geluidswaarneming worden, stelde ik me zo voor. Maar dat zou bij dat uiltje
waarschijnlijk ook het geval zijn. En dan kun je toch beter naar een Noordse
nachtegaal luisteren dan naar het saaie, tot in den treure herhaalde TUUH
van de Dwergooruil, zo probeerde ik mezelf te troosten. Maar feit blijft
natuurlijk dat de uil een nieuwe soort voor Nederland zou zijn en dat ik de
Noordse nachtegaal al een paar keer heb gehoord.
Het opbeurende gegeven dat
ik de Noordse nachtegaal al vanaf de weg hoorde toen ik rond half negen kwam
aanfietsen, werd weer teniet gedaan door zijn zwijgzaamheid toen ik me eenmaal
in de bushbush van woeste wilgen en brandnetels had begeven. Slechts af en toe
gaf hij een korte strofe ten beste en 'm goed benaderen lukte niet, laat staan
de vogel te zien krijgen. Na een tijdje ploeteren ging ik eerst de rest van het
fraaie gebied maar eens verkennen. Dat viel niet tegen. Landschappelijk is die
Meinerswijk erg fraai, en diverse beestjes wilden leuk op de foto, zoals een
man Roodborsttapuit, twee Konijnen, een Landkaartje en een Blauwe
breedscheenjuffer (ook nog een libellenjaarsoort). Toen ik rond half elf weer
in de buurt van de nachtegalenplek kwam, hoorde ik 'm al van verre zingen. Hij
had er zin in gekregen! Vanaf de weg maakte ik de onderstaande opname, waarop
de Noordse nachtegaal weliswaar niet te zien is, maar – tussen het andere
vogelgeweld door – wel te horen. Zo was het toch nog een hartstikke leuke
ochtend geworden.Filmpje Noordse Nachtegaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten