donderdag 4 oktober 2012

24-10-2011: Klapeksters in de Biesbosch


Vandaag zou ik met mijn vrouw Cilja weer eens naar de Biesbosch gaan. Dat was alweer veel te lang geleden, want als er één gebied is dat nooit teleurstelt is het wel de Brabantse Biesbosch. Ik geloof niet dat ik er ooit zonder een of meer leuke soorten ben vertrokken, en ik ben er zo onderhand heel wat keertjes geweest.
Maar deze 24e oktober begon, zoals de laatste tijd gebruikelijk, op mijn privé-trektelpost 'dakterras'. Het waaide nog wat harder uit het oosten vandaag en het was knap koud. De vogels waren echter weer leuk. Er was enige Vinkentrek, maar niet veel in vergelijking met de voorgaande dagen. De tweede vogel die ik vanmorgen in de kijker kreeg (en waarvan ik het kenmerkende roepje hoorde) was de Waterpieper, een leuke soort die je niet vaak tegenkomt. Later vanmorgen kwam er nog een langs. Andere opvallende zaken: een prachtig front van minstens 3000 Spreeuwen, nogal wat Koperwieken, Kramsvogels en Houtduiven, zeven Kepen en opvallend veel trek van Turkse Tortels: 16 in totaal, waaronder een groep van acht.
Rond de middag waren we in de Biesbosch en reden meteen door naar de Deeneplaatweg, waar gisteren drie Klapeksters waren gezien. De Klapekster was een beetje mijn doel voor vandaag, ik had namelijk een serietje bloedstollende foto's in gedachten van deze fraaie soort. Dat was een tikje te hoog gegrepen, zo bleek al snel. We maakten een wandeling langs de Deeneplaatweg in de omgeving waar gisteren twee Klapeksters gezien zouden zijn en liepen al snel tegen een zingende Cetti's Zanger aan, altijd een heerlijke soort. Eén die voor mij altijd zeldzaam zal blijven, ook al is hij dat in de Biesbosch allang niet meer; ik stam namelijk nog uit de tijd dat Dutch Birding een heuse excursie per boot in de Biesbosch organiseerde om de Cetti's Zanger te scoren. Dat was in 1989, meen ik. Nu zijn ze alleen buiten de Biesbosch nog zeldzaam.
Van een andere soort die voor mij altijd bijzonder blijft, de Grote Zilverreiger (ik heb destijds nog met veel moeite het eerste broedpaar voor Nederland in de Flevopolders gescoord), zagen we er vandaag een stuk of vijf.



We liepen een paar keer langs de Klapeksterplek-van-gisteren, maar zagen er niets verdachts, bleven een tijd staan kijken, maar vonden niets. Pas toen we terug naar de auto liepen zag ik ineens een Klapekster wegvliegen, verder van ons vandaan en ik zag niet waar hij landde. We besloten de auto op te halen en een tijdje op deze plek te posten, maar vonden 'm niet meer terug. Toch enigszins teleurgesteld reden we de Deeneplaatweg verder af en ... hopla, daar landde met een mooie opwaartse boog een flinke, uit de berm opvliegende vogel op een paaltje langs de weg. Klapekster! Ik maakte snel een paar foto's vanuit de auto (nog van behoorlijke afstand) en toen vloog de vogel op en begon langdurig te bidden. Ik heb in mijn leven niet ontzettend veel Klapeksters gezien en maar heel weinig biddende. Het was een prachtig, wat zeg ik: onvergetelijk gezicht, vonden we. Ik maakte wat foto's, die helaas allemaal bewogen of anderszins mislukt zijn. We reden voorzichtig naar de vogel toe, maar hij kreeg ons in de smiezen en landde verderop in een boom. Daar kon ik, opnieuw van respectabele afstand, nog een paar foto's maken. Op de terugweg vonden we 'm niet meer terug.
Later maakten we een wandeling in het gebied dat wordt aangeduid met 'Pannekoek'. Op een punt waar je over de polder Hardenhoek kunt uitkijken ontstond grote paniek onder het massaal aanwezige waterwild, dus we dachten al dat de Zeearend on the move was, maar die liet zich helaas niet zien. Misschien was het toch een Slechtvalk die al die honderden vogels de stuipen op het lijf joeg. We vonden nog wel een paar Bloedrode Heidelibellen en een Atalanta, leuke late insecten.
Op de terugweg naar huis reden we de route 'onderdoor', via Polder Maltha, om dan uit te komen bij Steurgat. Onderweg vonden we grote groep Grauwe Ganzen. We parkeerden de auto ernaast om te zien of er toevallig iets leuks bij zat en de eerste ganzen die ik in mijn kijkerbeeld kreeg waren vier Kleine Rietganzen, een mooie jaarsoort! Langs de Deeneplaatweg zag ik al twee mogelijke Kleine Rieten overvliegen, maar die lieten zich net niet goed genoeg zien. Deze waren overduidelijk. En zo stelde de Biesbosch ons ook vandaag weer niet teleur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten