vrijdag 5 oktober 2012

18-05-2012: Rustig genieten van lekkere soorten


Vandaag had ik weer eens afgesproken met Christiaan om een dagje te gaan vogelen. Het plan was om eerst de Baird's Strandloper van Deventer op te halen en dan de Flevopolders in te duiken. Om zeven uur vertrokken we en, altijd fijn, de Baird's was al gemeld. Na een uurtje kwamen we ter plekke aan en alle tekenen leken goed: we vonden meteen een zingende Zwarte Roodstaart, de goeie plek was snel gevonden en er waren al veel andere vogelaars op de been. Een inkoppertje, denk je dan al snel. Maar helaas: de melding van vanmorgen was een foutieve en de vogel werd vandaag niet meer aangetroffen. Na een tijdje speuren, waarbij alleen een paar Kleine Plevieren en Oeverlopers werden gevonden, hadden we het wel gezien en reden we via Kampen en Dronten naar de Vossemeerdijk in de Flevopolders.
Daar begonnen we meteen met spektakel, want er zweefde een lap van een roofvogel boven het water: een adulte Zeearend! De vogel liet zich al cirkelend even mooi bekijken, maar voordat ik mijn fototoestel had opgediept uit mijn tas was hij alweer zo ver weg dat het scherpstelmechanisme niet meer werkte.

Niet getreurd, zo'n prachtige Zeearend zien was al genoeg genieten. Daarbij begon ook nog onze doelsoort, de Grote Karekiet, vrijwel meteen te zingen. We hebben een heel tijdje langs het dijkje in de zon gezeten al luisterend naar - op een zeker moment - drie zingende Grote Karekieten. Ze in de kijker krijgen was een ander verhaal, maar uiteindelijk, met heel veel moeite, konden we een paar glimpen van wegvliegende vogels opvangen. Intussen was het ook nog genieten van prachtige Visdiefjes die steeds vlakbij langsvlogen en een derde kalenderjaar Pontische Meeuw die een vis had bemachtigd.
We stelden de routeplanner van mijn smartphone in op een Krooneend langs de dijk bij Biddinghuizen, maar eenmaal ter plaatse was er geen Krooneend te bekennen. We reden dus door naar de Strandgaperweg, waar gisteren een paar Grauwe Klauwieren was gemeld. Dit bleek een bijzonder mooie plek te zijn met een bosje, een gebiedje met verspreid staande struiken en een open gebiedje met een plasje waarin een eilandje lag waarop Kluten en Visdieven zaten.

We liepen een paadje op dat tussen het open gebiedje en het plasje voerde, maar al snel stuitten we op een kudde koeien met kalveren. Verstandig als we zijn wachtten we maar even om te zien wat de dieren van plan waren. Gelukkig bliezen de koeien rustig de aftocht, zodat wij verder konden lopen. En ineens ontdekte Chris een mannetje Krooneend die uit het plasje opvloog om even verder weer in te vallen! Toch nog de Krooneend te pakken, dat was mooi. Vol goede moed liepen we verder. Intussen maakte een vervaarlijk uitziende stier van de kudde die rond het plasje liep angstaanjagende brullende geluiden en die leken toch echt tegen ons te zijn gericht. Gelukkig zat er een prikkeldraadhek tussen ons en de stier, zodat we redelijk gerust verder liepen en zowaar de Grauwe Klauwieren vonden - eerst het vrouwtje, niet veel later het mannetje. Terwijl we daarvan genoten kwam de brullende stier steeds dichterbij, tot hij uiteindelijk vlak achter ons stond. Toen ging de kudde koeien met kalveren, die een stukje verderop ook nog stonden te kijken, er spoorslags vandoor en blijkbaar had de stier het niet op ons, maar op die kudde gemunt, want hij werd rustig en ging relaxed staan grazen.
Zodoende konden wij op ons gemak verder genieten van de Grauwe Klauwieren, terwijl een Nachtegaal op de achtergrond de muziek verzorgde.

Toen we het eilandje in het plasje nog eens aan een nader onderzoek onderwierpen, bleken daar nog een paar steltlopers op te staan: een Bonte Strandloper en twee Krombekstrandlopers, en die laatste was een zeer welkome jaarsoort. Een van de twee was al vrijwel geheel in zomerkleed. Ook een Bosrietzanger, die vanuit het riet aan de rand van de plas begon te zingen, kon onze waardering wegdragen.
We keken nog even langs de Praamweg, waar een Ooievaar, wat Lepelaars en een of twee Grote Zilverreigers aan de lijst werden toegevoegd.
Bij het Trekvogelgraslandje was het erg rustig, zodat we snel doorgingen naar de Kwelzone, waar gisteren een Woudaap was gemeld. En jawel, we waren de dijk nog niet over of we hoorden hem al roepen: een zacht, blaffend 'wouw', 'wouw'. En dat steeds maar herhaald. We gingen er rustig bij zitten, in de hoop dat de Woudaap nog zou opvliegen en zich zou laten zien, maar dat zat er niet in. Wel hoorden we nog een Snor en een paar Baardmannetjes terwijl we langdurig genoten van een geluid dat je in Nederland nog maar zelden hoort: het 'wouw' van de Woudaap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten