Het was
geen vooropgezet plan. Eigenlijk ging ik alleen voor de Middelste Bonte Specht
naar het IJzerenbos bij Susteren en ik hoopte op de Zwarte Specht, die hier
laatst ook was gemeld. Maar – hoewel het wat moeite kostte – ik eindigde
vandaag met alle Nederlandse spechtensoorten die in februari te zien zijn
(Draaihals dus uitgezonderd) in mijn aantekenboekje. Dat is het goede nieuws.
Jammer was wel, dat ik vier van de vijf soorten alleen heb gehoord. Pluspunt
was dan weer dat ik ze wel goed en uitgebreid heb gehoord. Maar laat ik
bij het begin beginnen. Ik ben vandaag dus naar het IJzerenbos geweest omdat ik
daar vorig jaar zeer succesvol was met de Middelste Bonte Specht: ik heb er
toen drie gezien en gehoord. Toen ik vanmorgen om negen uur ter plaatse kwam
begon de dag zoals verwacht met Grote Lijsters, een fijne jaarsoort. Zeker twee
Grote Lijsters zongen de sterren van de hemel; ik verwachtte ze omdat ik er
vorig jaar nog meer had aan de rand van het IJzerenbos. De eerste specht die ik
tegenkwam was natuurlijk de Grote Bonte, die hier erg algemeen is. Maar ook de
Middelste Bonte was snel gehoord, al was het kort en behoorlijk onbevredigend.
Later vanmorgen zou ik hem veel beter, langduriger, dichterbij en met twee
verschillende geluiden horen. Voor
het zover was werd ik nog getracteerd op een spektakelstuk op zoogdierengebied.
Ik hoorde wat gekraak van takken in het bos en zag twee zwarte schimmen
wegrennen. Ik volgde ze en even later had ik kort twee Wilde Zwijnen in beeld!
Die had ik al zeker vijftien jaar niet meer gezien. Nog iets later lieten ze
zich beter bekijken en bleken het er zelfs vier te zijjn. Toen kwam ook mijn
eerste Eekhoorn van het jaar in de kijker en had ik alweer goeie zaken gedaan op
zoogdierengebied. De vogels lieten zich intussen ook niet onbetuigd met een
paar Appelvinken, veel Boomklevers en Sijzen, Glanskopjes, een Keep en een
lachende Groene Specht. De Zwarte Specht liet zich fantastisch horen: z'n
contactroep, zijn lach en zijn roffel waren onmiskenbaar. Maar hij zat vrij
diep in het bos en hij liet zich niet zien. Na tweemaal heen en weer door het
bos te zijn gelopen hoorde ik ineens ook de roep van de Kleine Bonte Specht en
kort daarna, ter bevestiging, zijn naaimachineroffeltje. Ook hij liet zich
helaas niet zien. In het filmpje hieronder hoor je een van de geluiden van de
Middelste Bonte Specht (direct in de eerste zes seconden). Na nog wat
vruchteloze pogingen om de MiBo in de kijker te krijgen werd het stil
in het bos en rond een uur besloot ik het station weer op te zoeken.
Filmpje Middelste Bonte Specht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten