vrijdag 5 oktober 2012

13-08-2012: Net op tijd voor de Kortbekzeekoet (rip)


Gisteren werd de Kortbekzeekoet (nu al de soort van het jaar, qua zeldzaamheid) de hele dag gemeld voor de kust van Den Helder. Ik was dus vast van plan erop af te gaan, ware het niet dat later gisteravond bleek dat de vogel met afgaand tij was verdwenen en na 18:00 uur niet meer was waargenomen. Afwachten dus maar, want 2,5 uur in de trein naar Den Helder en nog eens 2,5 uur terug is te doen, maar dan moet er wel iets tegenover staan. Toen ik vanmorgen om vijf over tien zag dat -ie toch weer gemeld was, besloot ik direct om te gaan. Mijn spullen stonden al ingepakt klaar voor het geval dat, en ik haalde de trein van 10:21, zodat ik tegen 13:00 uur in Den Helder aankwam. Daar duurde het even voordat ik een OV-fiets te pakken had en vervolgens nam ik ook nog de verkeerde weg, maar ik kwam op de zeedijk terecht en fietste almaar zuidelijk, in de hoop op een zeker moment vogelaars tegen te komen.


Juist toen ik het wilde opgeven en dacht dat ik daar alleen was, notabene op zoek naar een Kortbekzeekoet, zag ik in de verte vogelaars staan. En toen was het niet moeilijk meer, ik zag de vogel van een afstandje al zitten, een meter of vijftien uit de kant. Hij dobberde rustig rond, maar van andere vogelaars begreep ik dat hij gisteren nog heel actief aan het duiken en voedsel zoeken was, zodat we niet meteen een dramatische ontknoping verwachtten. Het werd een heerlijk uurtje. Het zonnetje scheen, maar een beetje bedekt door sluierbewolking, zodat het licht zacht was. De vogel zat dichtbij en liet zich prachtig bekijken en fotograferen. Het was voor mij een totaal nieuwe soort, zodat de voldoening groot was. Op een zeker moment, toen ik me wat had afgezonderd van de andere vogelaars om beter licht te krijgen, kwam de Kortbekzeekoet recht op me af gezwommen. Een magisch moment was het.


Na een uur genieten besloot ik weer terug te gaan, omdat ik nog een lange reis voor de boeg had en de waarnemingen en de foto's niet beter zouden worden dan ik ze al had. Onderweg zag ik op internet dat de vogel rond kwart voor vier waarschijnlijk was overleden, omdat hij met zijn kop in het water dreef. Ik was daar wel door geschokt, vooral ook omdat ik ter plaatse niet in de gaten had gehad hoe slecht de vogel er blijkbaar aan toe was. Dat zag ik pas thuis, toen ik de foto's bekeek. De Kortbekzeekoet had daar het grootste deel van de tijd met z'n ogen dicht rondgedobberd.
Zo werd het al met al een tamelijk dramatische dag, vooral voor de koet natuurlijk, maar ook wel voor ons, de vogelaars, de toeschouwers. Een onvergetelijke dag ook, vooral.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten