donderdag 4 oktober 2012

11-06-2011: Casarca's cadeau


Op 11 juni 1977 maakte ik mijn eerste vogeltocht en vandaag, precies 34 jaar later, had ik toevallig een afspraak om te gaan vogelen met Koert en René. Ik weet niet hoeveel vogeltochten ik in al die jaren heb gemaakt, maar het moeten er vreselijk veel zijn. De reis ging naar de kop van Noord-Holland en we spraken af elkaar op station Castricum te ontmoeten. De trein arriveerde keurig op tijd, met mij erin, zodat we een half uur later bij onze eerste doelsoort waren aangekomen: de Roodmussen die zich al ruim een week op een niet nader aan te duiden plaats in het noorden van Noord-Holland bevinden. De plek wordt geheim gehouden omdat de Roodmussen er mogelijk broeden of daartoe aanstalten maken, maar zo'n beetje iedere vogelaar is ervan op de hoogte. Er stonden al een stuk of zes vogelaars die ons konden vertellen dat het mannetje Roodmus zich nu en dan fraai liet zien en vaak liet horen. En jawel, na een minuut of tien hoorden we 'm ineens zingen en een paar tellen later zat -ie fraai te poseren in een kale tak van een struik. Wat een schitterende vogels zijn het toch! En wat was het lang geleden dat ik er een had gezien! Er was een tijd, eind jaren tachtig van de vorige eeuw, dat het heel goed leek te gaan met de Roodmus, die tot aan 1987 een zeldzame doortrekker in ons land was. In 1987 bleef er ineens een aantal paren broeden, langs de kust, op de waddeneilanden en in de Flevopolders en aanvankelijk leken er ieder jaar meer paartjes bij te komen. Maar even snel als ze waren gekomen zijn ze ook weer verdwenen, zodat de Roodmus nu weer gewoon een zeldzaamheid is in het late voorjaar. Dat maakt het wel des te leuker om hem weer eens te zien en te horen en we genoten dan ook met volle teugen. Toen het mannetje na een tijdje stil werd gingen we naar het volgende gebiedje: Mariëndal bij Den Helder. Hier waren enkele dagen geleden Casarca's gezien en die moesten we nog hebben voor de jaarlijst. Het bleek een prachtig gebiedje te zijn met bijzondere plantjes, ruig grasland en een paar plassen. Vrijwel direct hoorde ik ver weg een Kwartel roepen, maar helaas bleef het bij die ene keer, hoezeer we ook ingespannen luisterden, zodat Koert en René vooralsnog kwartelloos bleven. Terwijl ik orchideeën fotografeerde vonden mijn vogelvrienden drie Casarca's, die ze in de telescoop zetten en mij als kado aanboden voor mijn 34-jarig vogelaarsjubileum, een kado dat ik natuurlijk in dankbaarheid aanvaardde! Over de al-dan-niet wildheid van Nederlandse Casarca's valt heel wat te zeggen, maar je weet het toch nooit zeker en dan kun je er maar beter gewoon van genieten. Intussen schoof een enorm regengebied over de kop van Noord-Holland, zodat we er niet toe kwamen om dit fraaie gebiedje verder uit te pluizen. Na een kop koffie reden we terug naar het zuiden, zodat we achter het buiencomplex terecht zouden komen, hetgeen moeiteloos lukte. Vlakbij De Putten werd het droog en zelfs zonnig, zodat de vele Grote Sterns en Visdieven die zich in De Putten bevonden er nog fraaier uitzagen. Uiteraard gingen we ook even op de dijk over zee kijken en tot ons grote genoegen vonden we twee Jan-van-Genten in een enorme groep op zee vissende meeuwen, sterns en aalscholvers. Dat was jaarsoort nummer drie alweer! Na een welverdiende lunch keken we nog even aan de andere kant van De Putten, waar twee zomerkleed Zilverplevieren de show stalen en twee nog in winterkleding gestoken Kanoeten even verwarring zaaiden. Er was ook nog een groep Steenlopers en een Lepelaar aanwezig en natuurlijk veel Kluten. Onze laatste bestemming was de Kolonel Sneepweg bij Bergen, waar gisteren drie roepende Kwartels waren gehoord. Mijn metgezellen waren zo onderhand hard toe aan een paar Kwartels en zelf heb ik ook geen hekel aan ze, dus je begrijpt dat het genieten was toen de Kolonel Sneepweg een zeer rustige weg bleek te zijn in een soort prairielandschap van ruig grasland, waarin we tenminste vier roepende Kwartels vonden. Enkele riepen er dichtbij de weg, maar onze wens dat er eentje de weg zou oversteken werd helaas niet vervuld. We bleven zeker een half uur naar ze staan luisteren. Het was een perfecte afsluiting van een heerlijke vogeldag!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten