Gisteravond reden Cilja en ik terug naar huis van een
dagje familie- en vriendenbezoek toen ik ter hoogte van Schoonrewoerd ineens
een Casarca in het weiland zag zitten. Even stoppen en omkeren natuurlijk.
Prachtige vogel, zo’n Casarca. Hij zag er piekfijn uit en ik kon geen ringen of
andere sieraden vaststellen. Maar ja, je weet het nooit he, met zo’n eend. Ik
vond het in ieder geval erg leuk om er weer eens eentje te ontmoeten, een
genoegen dat ik al jarenlang niet meer had gesmaakt.
De Casarca was soort nr.
198 van dit jaar. Het wordt nu een beetje sprokkelen, hoewel ik een aantal
redelijk normale soorten nog niet heb. Vandaag ging ik voor nr. 199, de Grote
karekiet die al een aantal dagen zingt bij Groenekan in Utrecht. Rond een uur
of negen had ik per trein en OV-fiets de lokatie bereikt en de Grote karekiet
liet me niet in spanning: van grote afstand hoorde ik ‘m al zingen. Dat was een
tijd geleden. Deze karekiet is ook alweer zo’n soort die bijna ongemerkt
zeldzamer en zeldzamer wordt. Ik heb een hele tijd staan genieten van zijn
knalharde karekietenlied en er nog een klein stukje van opgenomen. Speel het
filmpje hieronder maar eens af en geniet van het lied van de Grote karekiet (de
vogel zelf is in het filmpje niet te zien, wel de rietkraag waarin hij
verblijft)!Filmpje Grote karekiet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten