08-04-2011: Geluksvogelen in Hoek van Holland

Het beloofde vandaag wederom prachtig lenteweer te worden en aangezien ik nog flink wat vogelsoorten te scoren heb aan zee, ging ik maar weer eens richting Hoek van Holland. Traditiegetrouw werd ik begroet door de Huiskraai, waarvan ik minstens tien stuks zag in de loop van de dag. Toen ik bij de Emmaboulevard aankwam, zag ik dat het hoog water was, wat niet bevorderlijk is voor de steltloperstand, aangezien dan alle slikjes onder water staan. Maar toch: ik zag een grote en een kleinere wulp, richtte de kijker en jawel, daar stond een prachtige Regenwulp naast zijn grotere gewone neef. Dat was een mooie jaarsoort en een goed begin. De Regenwulp liet zich even bekijken, maar vloog daarna snel weg. Vrijwel meteen begon er aan mijn andere kant, in de Kapittelduinen, een Nachtegaal te zingen! Die was vast net aangekomen. Wat een heerlijk lentegeluid is dat altijd en ik bleef dan ook een tijdje luisteren. In de tussentijd merkte ik ook vele zingende Kneuen, Fitissen, Tjiftjaffen en Heggenmussen op. Na een minuut of tien liep ik door naar de punt van de Noorderdam, in de hoop daar wat langstrekkend meeuwen- en sternenspul op te pikken en misschien wel een Jan-van-Gent. Maar er zat weinig beweging in. Kleine Mantels en Zilvers bepaalden het beeld, samen met de onvermijdelijke Aalscholvers. Maar na een uurtje ineens sensatie: ik merkte twee prachtige volwassen Zwartkopmeeuwen in volledig zomerkleed op, die vlak over me heen vlogen! Dat was jaarsoort nummer drie en ik vond mezelf weer eens een geluksvogel dat ik er met zo weinig trek toch zo'n leuke soort uit haalde. Ik liep maar weer terug naar de duintjes, in de hoop op een Hop of, nou ja, een Beflijster of zoiets. Net voordat ik de duintjes bereikte hoorde ik ineens het geluid van de Grote Stern en ja hoor: daar kwamen er twee prachtig langs gevlogen! Ik ging nog een tijdje op een duintop zitten, maar veel gebeurde er niet qua trek. Dus liep ik weer richting de Emmaboulevard. En daar was geluksvogel nummer vijf: ik liep een Kleine Barmsijs tegen het bruine lijf! Dat kwam goed uit – dat het de Kleine was bedoel ik – want z'n grote neefje stond al op mijn jaarlijst. Terwijl ik langs de Emmaboulevard liep, waar de slikjes intussen weer te zien waren, kwam er ineens mist van over zee de haven binnenrollen. Er restte me weinig anders dan een lekkere kop koffie met een broodje garnalen te gaan scoren in het Vispaleis en nog even na te genieten van al die mooie soorten die ik had gezien.