Vroeger, toen ik in Hillegom woonde, kwam ik ieder weekend wel aan zee,
althans in het najaar, de winter en het voorjaar. Nu ik in Leerdam woon is dat
wat lastiger: er is al gauw een treinreis van anderhalf uur mee gemoeid om me
naar Hoek van Holland te brengen, de dichtstbijzijnde plek aan zee die met het
OV bereikbaar is. En dan is het genieten van die heerlijk geuren van kust en
zee.
Gelukkig hebben ze in Hoek van Holland nog
Huiskraaien. Je leest het goed: ‘nog’. Want deze leuke en superintelligente
vogels staan op het punt weggevangen te worden, omdat ze exoten zouden zijn en
een bedreiging voor de inheemse avifauna zouden vormen. Ik vind dat onzin. Een
exoot is een soort die hier bewust, willens en wetens, door de mens is
heengebracht en zich hier heeft gevestigd. De intelligente Huiskraai uit India
en omstreken is zelf aan boord van schepen gegaan die hem al overal hebben
gebracht: Israxebl, Jemen, Zuid-Afrika en nu zelfs Hoek van Holland. In 1994
zijn er twee of drie in Hoek van Holland van boord gegaan. Nu, in 2010, zijn er
zo’n 27. Niet bepaald een voortplantingstempo op panisch van te worden, lijkt
me. Ik ben ervoor dat de Huiskraai lekker
blijft zitten waar -ie zit. Ik vind het leuk om hem tegen te komen. Zo zaten er
vandaag 17 op me te wachten op het station Hoek van Holland Haven.
Het werd een bijzondere dag. In de Berghaven zat een
Kokmeeuw die zich leuk liet fotograferen. Langs de boulevard bevonden zich
allerlei leuke steltjes (= steltlopers), zoals Wulp, Tureluur, Bontbekplevier,
Kievit, Drieteenstrandloper, Bonte Strandloper. Langs het Noorderhavenhoofd een
paartje Middelste zaagbekken, en die had
ik ook alweer een tijd niet gezien.
Zeker 35 Paarse
strandlopers bevonden zich op de basaltblokken langs de pier.
Altijd zijn ze samen met Steenlopers, deze bijzondere strandlopertjes. Je vindt
ze alleen in een omgeving als deze, langs pieren als die van IJmuiden,
Scheveningen of Hoek van Holland.
Een zeer bijzondere ervaring viel me ten deel vandaag.
Ik had het einde van de pier bereikt, keek achterom en zag helemaal niemand.
Geen visser, geen wandelaar, geen vogelaar: ik was daar helemaal alleen.
Alleen? Toch niet! Vlakbij de pier zwom een Gewone
zeehond, die steeds even naar me kwam kijken. Het kostte nog aardig wat
moeite om ‘m op de foto te krijgen, want iedere keer dook hij ergens anders op.
Een heerlijk moment.
En dat terwijl
ik de Zwartkopmeeuw, zijnde de mooiste
meeuw van Nederland, al halverwege de pier was tegengekomen in een grote groep
gemengde meeuwen. Zo’n Zwartkopmeeuw vind ik nu een echte krent in de pap. Niet
bijzonder zeldzaam, maar als je in Leerdam woont kom je ze niet snel tegen. En
dan zo’n fraai volwassen exemplaar, vrijwel in zomerkleed, mogen bewonderen.
Het was een heerlijke
vogeldag vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten