Ik schreef al eerder dat er momenteel een flinke invasie van Pestvogels aan
de gang is. Regelmatig maak ik de laatste tijd een fietsrondje door Leerdam om
te kijken of ze ook mijn woonplaats al hebben bereikt. Helaas, tot nu toe
zonder resultaat, hoewel ik de vondst van negen Witkopstaartmeesjes toch best
wel resultaat zou willen noemen. Ik bedoel dus: tot nu toe geen
Pestvogels. En als de Pestvogels niet naar Leerdam komen, zit er maar een
ding op: dan ga ik wel naar de Pestvogels.
Vandaag kwam het er eindelijk van. Vanmiddag werd het droog en ging de zon
schijnen, dus het was ideaal weer voor de foto's die ik in gedachten had. Ik
ging naar Utrecht, waar in de wijk Overvecht al een tijdje een groepje huist.
Onderweg vanuit de trein zag ik tussen Beesd en Geldermalsen alweer vier Grote
Zilverreigers staan, altijd leuk. Eenmaal aangekomen in Utrecht Overvecht liep
ik langs de Kardinaal de Jonglaan naar Witte Vrouwen, waar de Pestvogels zouden
huizen. Ineens hoorde ik het karakteristieke Pestvogel-geluid en ja hoor: daar
zat een heel groepje in de top van een hoge boom langs de weg.
Ik telde er minimaal vijftien (want die zag ik tegelijk vliegen; maar
wellicht zaten er nog her en der in boomtoppen). En dit was nog niet eens dxe9
plaats. Omdat deze Pestvogels zich vrij snel terugtrokken in de wijk Tuindorp
en zich alleen van afstand lieten fotograferen, liep ik verder naar Witte
Vrouwen. Hier waren aanvankelijk twee Pestvogels aanwezig, maar na een tijdje
wachten met een groepje (vooral) fotografen kwamen er steeds meer bij, tot er
ongeveer twaalf in de boom zaten. Vanwege het licht stonden we met de hele
groep fotografen in een steegje, waar we uitzicht op een lijsterbes hadden en
het licht in de rug.
Helaas bleef de groep Pestvogels vooral hoog in de boom zitten, van waaruit
ze op insecten joegen. Een fraai gezicht, maar niet erg fotogeniek, zo hoog
boven je hoofd. Mondjesmaat kwamen er een paar in de lijsterbes zitten, tot
genoegen van de fotografen. Ik wist gelukkig een paar aardige plaatjes te maken
en genoot met volle teugen van deze bijzondere invasiegasten, ondanks dat ik de
soort al had voor de jaarlijst (want afgelopen winter had ik 'm in Arnhem
getwitcht). Toen ik merkte dat ik mijn beste foto's wel had gemaakt en het
licht minder werd, stapte ik weer eens op.
Op de terugweg zag ik vanuit de trein tussen Culemborg en Geldermalsen nog
een Grote Zilverreiger en bovendien twee Ooievaars. Het was een mooi uitstapje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten