03-04-2010: De Buffelkopeend, een taaie klus

Het weer is nou niet van dien aard dat je zegt: kom, we stappen op de fiets en gaan lekker vogelen in – bijvoorbeeld – de uiterwaarden van Everdingen (een van mijn favoriete vogelplekken hier in de buurt). Dus probeer ik tussen de buien door via bliksemakties her en der een zeldzame soort binnen te halen. Vanmiddag leek het even droog te gaan worden en ik stapte daarom op de trein naar Barendrecht, waar ik per OV-fiets naar de Gaatkensplas wilde. Daar zwemt de afgelopen dagen het mannetje Buffelkopeend weer, nadat -ie een tijdje zoek is geweest. Een makkie leek het. Maar dat pakte iets anders uit. Blijkbaar vond het mannetje Buffelkopeend dat er moeite voor hem moest worden gedaan. En terecht, natuurlijk. Dus was op het bizarre station van Barendrecht (een enorme hal voor welgeteld vier sporen en een stuk of tien wachtende treinreizigers max) de OV-fietskluis aanvankelijk met geen mogelijkheid te vinden. Uiteindelijk bleek hij zo’n honderd meter verder, helemaal aan de andere kant van dat enorme station te staan. Onduidelijkheid troef, want nu moest ik nog een fiets zien te bemachtigen. Na een hele tijd klooien en na mezelf opgesloten te hebben in de fietskluis kwam ik er uiteindelijk toch met fiets weer uit – dat die fiets een zachte achterband had nam ik maar voor lief. Op naar de plas! Dat was nog een verdomd eind fietsen. Met harde zijwind en een zachte achterband kroop ik over het fietspad richting Gaatkensplas. Toen ik er eindelijk – na nog een keer fout gereden te zijn – aankwam begon ik de plas af te zoeken, maar vond aanvankelijk geen Buffelkopeend. Pas toen ik echt de hele plas gezien had, de moed vrijwel had opgegeven maar toch nog eens overnieuw begon, was -ie daar ineens! Dat maakte het Buffelkopeendje toch wel iets specialer dan hij geweest zou zijn als het allemaal soepel zou zijn gegaan. Had ik toch nog geluk. En toen ik na een zware fietstocht de fiets weer in z’n kluis had gekregen en ik op mijn trein naar Dordrecht wachtte, brak er een enorme hoosbui los. Het was me het middagje wel.