donderdag 4 oktober 2012

01-11-2011: De moeder aller dips (maar het kon nog slechter)


Toen ik vanmorgen om vijf uur uit bed stapte was ik nog optimistisch gestemd, ondanks dat het een heldere nacht was geweest, Langstaartklauwieren nachttrekkers zijn en de Daurische Klauwier, die vorig jaar op dezelfde plek zat, ook na één dag weg was. De goede lezer voelt 'm al aankomen (en de minder goede lezer waarschijnlijk ook): het was zwaar dippen vandaag. Tijdens de 2,5 uur durende treinreis naar Den Helder checkte ik een paar keer DB Alerts en Waarneming.nl, maar de klauwier werd niet gemeld. Ook toen ik om half negen een OV-fiets had geregeld was er nog geen melding. Het maakte dan ook niet uit dat ik iets langer dan gepland over de fietstocht naar de oude vuilnisbelt deed omdat half Den Helder was opgebroken, want ter plaatse trof ik slechts een grote groep mistroostige vogelaars aan. De Langstaartklauwier, de eerste en misschien wel de laatste voor Nederland en pas de vierde voor Europa, was niet meer gevonden. Het was al bijna twee uur licht en klauwieren zijn niet moeilijk (ze zitten bij voorkeur in de toppen van struiken), dus je kon er donder op zeggen dat -ie weg was. Sommige vogelaars zeiden veel ergere dingen dan 'donder', trouwens. Ik niet, want ik hoorde bij aankomst dat er wel een Pallas' Boszanger aanwezig was en flexibel als ik ben stortte ik me eerst maar op die leuke jaarsoort. De Pallas was ook geen makkie, maar na een half uurtje had ik 'm in ieder geval een keer horen roepen en een keer kort zien fladderen. Veel was het niet, maar het was beter dan niks.

Plaats delict: de oude vuilnisbelt van Den Helder

Na nog een dik uur wachten om er zeker van te zijn dat de klauwier niet onverwachts alsnog ten tonele zou verschijnen, besloot ik een stuk zuidwaarts te fietsen - misschien was onze hoofdrolspeler van vandaag een stukje naar het zuiden gevlogen en zat -ie nu doodgemoedereerd een kilometer verderop in een vlierstruik te poseren. Ik keek bij een strandopgang even over zee en prompt kwam er een adulte Jan-van-Gent mooi dichtbij langsvliegen. Eerder had een Blauwe Kiekendief al z'n best gedaan om de stemming er nog wat in te brengen. Ook een Tapuit en een Roodborsttapuit waren natuurlijk best leuk. Verder trok het behoorlijk: veel groepjes Spreeuwen, Koperwieken, Vinken, Graspiepers en Houtduiven. Maar mijn fietszwerftocht leverde niet het dringend gewenste resultaat op en ik besloot na een tijdje terug te gaan naar de oude vuilnisbelt. Daar stond iedereen nu naar de Pallas' Boszanger te kijken, die zich blijkbaar een tijdje fraai had laten zien, maar toen ik aanschoof kwam hij niet meer tevoorschijn. Wel werd ik voor de tv-camera geïnterviewd door een aanwezige nieuwscrew van RTV Noord-Holland: 'Eén dag te laat he, meneer?' Dat kon je wel zeggen ja. 'Hoe voelt u zich nu?' Nou eh, zwaar balen natuurlijk.
Dat ik toch geen spijt had van dit uitstapje was geheel te danken aan de Pallas' Boszanger, een fijne jaarsoort, ook al was de waarneming vluchtig.

Interview met uw verslaggever

Geen opmerkingen:

Een reactie posten