woensdag 24 oktober 2012

23-10-2012: Intussen op trektelpost dakterras

De zonsopkomst op 23 oktober 2012.

De afgelopen paar ochtenden was het aardig weer, en hoewel de windrichting niet helemaal okay was voor goede trek, ging ik uiteraard toch buiten zitten om te zien wat er voorbij zou komen. Gisteren, de 22e, waren dat vooral Kolganzen. Er kwamen diverse kleine groepjes over, in totaal 46 exemplaren. De Veldleeuweriken zijn ook op stoom, want de afgelopen dagen zijn er ontzettend veel over de Nederlandse telposten gevlogen. Ik kreeg er ook een stuk of tien mee. Dat kunnen er best veel meer zijn geweest, want die beesten trekken soms zo hoog dat je alleen een roepje hoort. Dan noteer ik er één, maar achter een roepje kan makkelijk een groepje schuilgaan waarvan maar één exemplaar roept.

Een Turkse Tortel zit relaxed te ontwaken op een nabijgelegen dak.

Op de 22e kwam er ook een Grote Gele Kwikstaart overvliegen, en eenmaal hoorde ik een Keep roepen. Vandaag, de 23e, was het nog leuker. De Houtduiven deden het weer aardig met 39 exemplaren, de Koperwieken deden het leuk met 19 en er kwamen ook 10 Kramsvogels over. Er was sprake van een mooie groep van 25 Aalscholvers en, verspreid over meerdere groepjes, ook 25 Nijlganzen. Maar de topper van de ochtend waren drie Kruisbekken, die prachtig roepend voor me langs kwamen vliegen. En die had ik dit jaar nog niet.

De lucht boven Leerdam zag er weer mooi uit vanmorgen.

Gisteren en vandaag zag ik ook nog drie vlindersoorten: Kleine Vos, Klein Koolwitje en Dagpauwoog. Het zouden best eens de laatste vlinders van 2012 geweest kunnen zijn.

zaterdag 20 oktober 2012

20-10-2012: Persoonlijk jaarlijstrecord opnieuw gebroken

De Krammersche Slikken, een fraai gebied.

Vanmorgen tegen half acht reden Christiaan, Wiegert en ik Leerdam uit, op weg naar het Oudeland van Strijen in een poging de onlangs weer gearriveerde Dwergganzen eindelijk eens te scoren. Ik had uitgerekend dat ik heel misschien, als alles meezat, vandaag voor het derde jaar op rij mijn persoonlijk jaarlijstrecord weer scherper zou kunnen stellen. Voor het Texelweekend dacht ik nog dat het er niet meer in zat, maar op Texel had ik ineens twaalf jaarsoorten erbij en stond ik op 270, slechts vier minder dan vorig jaar. Er waren er dus nog vijf nodig.
Op het Oudeland van Strijen was het leuk vogelen. Er waren alweer heel wat ganzen en het kostte ons anderhalf uur, maar toen ontdekte Chris een groepje van acht Dwergganzen, die zich door de telescoop mooi lieten bekijken. Verder alweer veel Brandjes, Kollen, Grauwe Ganzen en natuurlijk veel Nijlganzen en Grote Canadezen. Er trok van alles over, met name Koperwieken, Veldleeuweriken en Graspiepers, maar ook Kepen en een Rietgors. Twee Grote Zilverreigers, een aantal Wulpen en een veertigtal Goudplevieren waren ter plekke aanwezig.

Flamingo's in diverse soorten en maten waren ter plaatse op de Krammersche Slikken.

Ons volgende doel waren de Krammersche Slikken, waar al enige tijd een flinke groep flamingo's van diverse pluimage verblijft. Het kostte weinig moeite om ze te vinden en gelukkig stond de groep van 34 flamingo's niet al te ver weg, zodat we ze op soort konden determineren. Ik telde acht Flamingo's (Europese dus), één Caribische Flamingo en 25 Chileense Flamingo's. Bij de anderen was de verdeling wellicht net iets anders. Omdat ik voor mijn jaarlijsten ook exoten tel, waren dat zomaar even drie jaarsoorten erbij, waarmee ik mijn jaarlijstrecord van 2011 evenaarde. Het record zat erin! Maar eerst bleven we nog een tijdje hangen bij de slikken, een prachtig gebiedje waar bijvoorbeeld ook 1000+ Goudplevieren, vele Kieviten, wat Bonte Strandlopers, maar liefst twintig Zwarte Zwanen en vele eenden van allerlei soort vertoefden.
Na een tijdje gingen we af op de melding van een Dwerggors bij de Kwade Hoek. Toen we het gebied in liepen, vloog er onmiddellijk een Beflijster voor ons op uit een struik. Het kenmerkende geluid was uitstekend te horen, de vogel zelf verdween in een flits. De goede plek was snel gevonden, maar de Dwerggors liet zich, ondanks langdurig posten en de aanwezigheid van een vijftiental vogelaars, niet meer terugvinden. Erg leuk waren de circa vier zingende Cetti's Zangers, die zich veelvuldig lieten horen. Ook minimaal twee Waterrallen gilden en kipten er lustig op los. Ook hier trok trouwens van alles over, vooral lijsters, Graspiepers, Vinken, Kepen, Sijzen; en overal barstte het van de Roodborstjes.
Er was nog een goede kans op het verbreken van mijn record, en om die te verzilveren moesten we naar de Brouwersdam. Het was er erg rustig, maar de soort waar het om ging was er: de Roodhalsfuut! We vonden er drie, en ook zagen we hier Kuifduikers en een Geoorde Fuut, Middelste Zaagbekken, Steenlopers en een klein clubje Rosse Grutto's.
Daarmee kwam mijn jaarlijst op 275 soorten. Met een beetje geluk moet de 280 te halen zijn!
Onze laatste bestemming was een tuin aan de Groenendijk bij Ouddorp, waar een Bladkoning was gemeld. Ter plaatse hoorden we dat er ook een Kleine Vliegenvanger zou huizen. We zochten dan ook zorgvuldig de bomen en struiken af, waar enkele Tjiftjaffen, heel veel Roodborsten, wat meesjes, Merels en een Winterkoning zich lieten zien. Toen we van de eigenaar ook even ín de tuin mochten vogelen, vond ik daar de Bladkoning terug. Helaas vloog hij meteen alweer verder naar de volgende boom en van daaruit verdween hij weer uit het zicht. Maar het was toen al vier uur en tijd om naar huis te gaan. Het was weer een fraaie vogeldag,

dinsdag 16 oktober 2012

15-10-2012: Dutch Birding vogelweekend, dag 4

De vuurtoren op het noordelijkste puntje van Texel, een van mijn favoriete plekjes op het eiland. 
En zie: eindelijk zon!

Er was voor vandaag opnieuw beter weer voorspeld, en we waren dan ook stomverbaasd dat het inderdaad droog was en dat de zon af en toe tussen de wolken door kwam piepen. Wel stond er nog steeds een harde wind, die naar het noordwesten was gedraaid. Mijn dagelijkse check op het balkon leverde dan ook nauwelijks trekvogels op.
Na het ontbijt checkten we toch eerst de tuintjes. Maar afgezien van wat Goudhaantjes en een paar Zanglijsters en Koperwieken was er weinig te beleven. Harde noordwestenwind, dat is maar voor een ding goed: zeevogelen. We reden daarom naar de Westerslag, bij paal 15, waar intussen al een Grauwe Pijlstormvogel was gemeld. Bij aankomst zat er een heel rijtje vogelaars op de bankjes voor het paviljoen, en we sloten aan.
Veel spektakel leek er, ondanks de gunstige wind, niet te zijn. Er vlogen wat Zwarte Zeeëendjes, af en toe kwam er een Jan-van-Gent langs (later die ochtend een paar keer mooi dichtbij) of een groepje Drieteenstrandlopers en verder beperkten de waarnemingen zich tot die van de gewone meeuwensoorten, Aalscholvers en dergelijke. Geen jager te bekennen, laat staan een (pijl)stormvogel(tje).
Maar toen een aantal vogelaars was vertrokken en wij ook op de bankjes konden plaatsnemen, werd er ineens een Noordse Pijlstormvogel ontdekt! Vrij ver weg, maar het zwartwit-patroon en de keilende vlucht met stijve vleugels waren onmiskenbaar. Het duurde even voordat ik 'm ook in de kijker had, en helaas voor Koert lukte het hem niet, maar een aantal vogelaars op de bankjes voor het strandpaviljoen kon toch genieten van een onvervalste Noordse Pijl, een soort die ik al jaren niet meer had gezien.

Over zee koekeloeren bij paaltje 15.

Ter afsluiting kregen we nog een mooie Roodkeelduiker ter plaatse in de kijker. Toen kwam er een flinke regenbui aan en gingen we maar lunchen in het paviljoen.
Na de lunch namen we onze posities aan zee weer in, maar het viel stil en het licht werd slechter, dus we hielden het voor gezien. Ik checkte nog een keer de meldingen, en we besloten het weekend af te sluiten bij een Kleine Vliegenvanger die zich volgens de melders mooi liet zien bij camping Sluftervallei. We kregen de Kleine Vlieg, onze tweede van het weekend, inderdaad een paar keer mooi in beeld. Maar toen werd er een Siberische Boompieper gemeld op de parkeerplaats van het Kogerstrand en dus werd dat onze gedroomde afsluiter. Maar de vogel bleek het bos te zijn in gevlogen en ondanks dat er een flink bataljon vogelaars tussen de dennen stond opgesteld, bleek dit al snel een kansloze missie te zijn. Uiteindelijk werd de vogel rond kwart over vijf wel herondekt, maar zoveel tijd hadden we toch niet meer gehad.
Om half zeven leverde de trein me weer in Leerdam af. Het was ondanks, maar deels ook dankzij het weer een fantastisch vogelweekend geworden.

Stormmeeuw achter de veerboot naar Den Helder.

14-10-2012: Dutch Birding vogelweekend, dag 3

Uiteindelijk liet de Zwarte Ooievaar zich prachtig aan ons zien. In de stromende regen, maar toch!

Er was voor vandaag opnieuw beter weer voorspeld, met zelfs redelijk wat zon, maar toen we vanmorgen ontwaakten goot het van de lucht en stond er bovendien een windkrachtje zeven uit zuidelijke richtingen. Niettemin kwamen er alweer groepen lijsters, piepers en vinkachtigen over. Er bleek precies boven Texel een band met zeer slecht weer rond te tollen en een blik op de Buienradar leerde, dat het waarschijnlijk een kletsnatte dag zou worden op Texel en dat het pas aan het einde van de middag droog zou worden. Ten noorden van ons waren de trekomstandigheden blijkbaar wel gunstig en de horden trekvogels moeten boven zee, ten noorden van Texel, zijn overvallen door het slechte weer. We konden vandaag dan ook het onwaarschijnlijk indrukwekkende spektakel aanschouwen van grote groepen lijsterachtigen, vinken en piepers die in de stromende regen en met windkrachtje zeven pal tegen uiteindelijk Texel bereikten en neerploften in de eerste de beste duindoorn die voorhanden was, of toch nog verder ploeterden tegen wind en regen in. Bikkels zijn het, die vogels.


Maar goed, vooralsnog maakten we er een langduriger ontbijt van dan gewoonlijk. Pas toen het enigszins droger leek te worden gingen we op pad, maar al snel goot het weer van de regen. Er zat niets anders op dan vanuit de auto te vogelen. We reden langs de oostkant van Texel naar het zuiden, kwamen de fraaie Zwarthalszwaan weer tegen en keken even vanaf De Bol over zee, waar echter weinig te beleven was.
Gelukkig werd er een grote groep Fraters gemeld langs de Slufterweg. Er werd gesproken over 150 of meer van deze vogeltjes, die we allemaal al in geen jaren hadden gezien. Erop af, dus! Ter plekke was er inderdaad een zeer grote groep vogels van allerlei pluimage aanwezig, die af en toe opvloog en weer landde in het stoppelveld. Omdat de weersomstandigheden bizar slecht waren, viel het nog niet mee om de Frater op fatsoenlijke en overtuigende wijze in beeld te krijgen, maar uiteindelijk lukte het ons allemaal om er een paar mooi te zien, bovenop een stengeltje zittend. Verraderlijk was dat zich ook Kneutjes in de groep bevonden en achteraf blijkt er nogal wat discussie te zijn over het aantal Fraters dat hier aanwezig was. Voor mezelf kan ik zeggen dat ik tenminste driemaal een overtuigende Frater heb gezien, met klein geel snaveltje, rossige stuit, gestreepte boven- en onderdelen en bruin keeltje. Hoeveel Fraters er ook hebben gezeten, feit is dat ze er in ieder geval tussen zaten en dat het een spectaculair gezicht was, die honderden vinkachtigen, leeuweriken en piepers die met dat hondenweer in het stoppelveld fourageerden.
Na nog een blik over zee bij De Bol kwam er een kakelverse melding van de Zwarte Ooievaar binnen en daar reden we direct met gezwinde spoed op af, in de hoop nu eens een van de eersten te zijn. En jawel, het geluk was met ons! Direct zagen we de Zwarte Ooievaar staan in een slootje vlak langs de weg. Ik kon zelfs een paar foto's maken, maar terwijl ik daarmee bezig was schoof een asociale fotograaf zijn zilverkleurige auto, bevattende vier personen die strak de andere kant op keken, zonder blikken of blozen precies voor de onze, zodat we niets meer konden zien. Een nog asocialer type besloot op tien meter afstand van de Zwarte Ooievaar z'n donkergroene autootje uit te stappen om wat in zijn kofferbak te rommelen, waardoor de Zwooi uiteraard opvloog en weer spoorloos verdween. Hoe is het toch mogelijk, denk je dan, hebben dat soort lui dan helemaal geen fatsoen, c.q. verstand in hun kop? Nou ja, uiteindelijk overheerste bij ons toch de blijdschap dat we de vogel eindelijk mooi hadden gezien.


We gingen op de melding van een Morinelplevier langs de Muyweg af, maar die was intussen alweer verdwenen. Wel leverde ons speurwerk vele Zilver- en Goudplevieren en wat Steenlopers op.
Omdat het maar bleef regenen reden we opnieuw naar De Bol, mede gezien het feit dat daar net weer de twee Sneeuwgorzen waren gezien. En deze keer was het raak. Twee prachtige, tamme mannetjes Sneeuwgors scharrelden langs de dijk en waren een makkelijke prooi voor een aantal fotografen. Met mijn toestelletje werd het helaas niks in de stromende regen en de vliegende storm; al mijn foto's waren bewogen of anderszins mislukt. Maar wat waren ze mooi, die twee Sneeuwgorzen!
Het was tijd voor twee kroketten met brood, en na de lunch en een paar lekkere bakken koffie probeerden we vergeefs de bij het reddingsbotenhuisje gemelde Beflijsters te scoren.
We besloten om maar een flinke middagpauze in te lassen. Het was al zowat een godswonder dat we ondanks dat hondenweer toch nog zoveel leuke soorten hadden binnengefietst.
Aan het eind van de middag werd het wat minder met de regen en we vertrokken opnieuw naar het reddingsbotenhuisje, waar herhaaldelijk Beflijsters werden gemeld. Bij aankomst was het nog droog en konden we rondje door de bosjes lopen. De Beflijster zat er echter niet in. We besloten het vanaf het grote parkeerterrein te proberen. Intussen was het weer gaan regenen, zij het gelukkig niet zo hard en terwijl we vanaf het parkeerterrein de bosjes afspeurden en de lucht in de gaten hielden, kwam er iemand vragen of we de Draaihals al hadden gezien? Nee dus, en die bleek slechts een twintigtal meters verderop te zitten. Terwijl we naar de Draaihals zochten, kwamen er mensen op het punt staan waar wij zojuist nog stonden en die begonnen 'Velduil' te roepen. Even leek het alsof we compleet achter de feiten aanliepen, maar toen kregen we ook de Velduil in beeld, eerst ver weg, maar toen kwam  –ie weer onze kant op en gaf een prachtige vliegshow weg. Ook ging hij nog even tegen de dijk op de grond zitten.
Intussen was de Draaihals weer ontdekt en die vond ik even later zelf terug, op de grond tussen de lage vegetatie. Nog even later kwam hij prachtig vrij in een boom zitten en we zagen hem nog een paar keer heen en weer vliegen. Dat was onze derde Draaihals van 2012 al, maar het is natuurlijk een soort die je altijd wel wilt zien!
Het was nu helemaal droog geworden – wat een opluchting, wat een genot! -  en nogmaals gingen we bij het reddingsbotenhuisje staan speuren, tot Koert een mannetje Beflijster ontdekte! We pikten de vogel vliegend op, waarna hij even op een paaltje ver weg tegen de dijk ging zitten en daarna onze richting op kwam vliegen en kort in een struik vlakbij ons landde, om niet veel later weer op te vliegen en helemaal te verdwijnen. Het spreekt vanzelf dat de stemming er intussen flink in zat, mede omdat we eindelijk lekker buiten konden gaan vogelen in plaats van vanuit de auto.
Bij Zeeburg was een Zwarte Rotgans gemeld, maar die troffen we er niet aan. Wel een prachtige adulte Slechtvalk die op het land zat te rusten. Wat zijn dat toch een mooie roofvogels!
En zo konden we ook vandaag weer volledig tevreden aan het bier en aan de maaltijd, die we voor het eerst nuttigden in het luidruchtige restaurant De Rog.


13-10-2012: Dutch Birding vogelweekend, dag 2



De tuintjes in de vroege ochtend van 13 oktober. Een vertrouwd gezicht dit weekend.

Er was voor vandaag beter weer voorspeld, maar toen ik om half acht het balkon van kamer 32 in hotel Molenbos betrad, bleek het opnieuw te regenen. Wel kwamen er alweer groepen Koperwieken, Zanglijsters en Graspiepers overvliegen, en dat was hoopvol.
We gingen eerst maar ontbijten, wat in hotel Molenbos bepaald geen straf is, en toen we daarmee klaar waren leek het zowaar wat droger te worden. We begonnen in de tuintjes. Er stond al een flinke schare vogelaars en de gang kwam er meteen in. Ik hoorde tot driemaal toe een Bladkoning roepen, maar de vogel kwam ondanks langdurig wachten en speuren niet in beeld. Vervolgens hoorde ik een IJsgors roepen en deze overvliegende vogel kwam wel even, zij het op flinke afstand, in de kijker. Dat waren toch mooi twee jaarsoorten binnen een paar minuten, hoewel de kwaliteit van de waarnemingen wel iets beter had gemogen. In de eerste tuintjes merkten we Goudhaantjes op en twee Tjiftjaffen, alsmede een mooi mannetje Zwartkop, en er kwamen volop lijsterachtigen, piepers, Kepen en Vinken, Sijzen, een groep Zwarte Mezen en een paar clubjes Gaaien overtrekken. Maar toen we later wat dieper de tuintjes in liepen, viel het toch weer wat stil.
In de bosjes rond het zogenaamde Renvogelveld bij De Robbenjager werd de Aziatische Roodborsttapuit, die daar eerder deze week ook al zat, herondekt. De beslissing om erop af te gaan was snel gemaakt. Vanaf diverse punten rond het Renvogelveld probeerden we de nogal gluiperige vogel in beeld te krijgen, maar dat ging bepaald niet van een leien dakje. Pas na zo'n anderhalf uur heen en weer pendelen tussen verschillende posities en een paar onbevredigende waarnemingen van verre silhoutjes kregen we de vogel eindelijk goed in beeld. Uiteindelijk konden we deze mooie dwaalgast, pas mijn derde voor Nederland, allemaal fraai en herhaaldelijk door de telescoop zien, totdat de vogel weer verdween aan de andere kant van het veld.

De Grote Parasolzwam had het best naar z'n zin met al die nattigheid.

Na deze taaie klus waren we hard aan een stevige lunch toe. Nadat we deze hadden genuttigd en precies op het moment dat we weer naar buiten liepen, ontstond er paniek: rennende vogelaars die zich richting het uitkijkpunt over het Renvogelveld bewogen. Dat kon maar een ding betekenen: een erg goeie soort! Het bleek te gaan om een Roodstuitzwaluw die boven het veld vloog en we renden achter de meute aan. Vanaf het uitkijkpunt was de zwaluw van ver te zien, waarbij ik met de 15x kijker een paar keer een glimp van z'n oranje stuit en zijn lichte onderdelen zag als de vogel laag vloog tegen een achtergrond van duindoorns. Als –ie hoger zat, tegen de lucht, was er geen chocola van te maken. Omdat de zwaluw bij het reddingsbotenhuis ter plaatse leek te zijn, reden wij en alle andere vogelaars daarheen. Maar bij aankomst was hij alweer verderop gevlogen en we konden hem nog een tijdje als een stipje volgen. Nee, een topwaarneming was het niet, maar aan de andere kant mochten we ons gelukkig prijzen dat we net op tijd het restaurant uit kwamen om deze zware soort te kunnen meepikken.
Omdat het intussen weer was gaan regenen besloten we de oostkant van Texel maar eens af te zoeken vanuit de auto en bij De Bol te gaan kijken of we daar de Zwarte Zeekoet en de Sneeuwgorzen konden vinden die daar regelmatig werden gezien. Terwijl we naar het zuiden reden, vonden we ter hoogte van de Krassekeet de Texelse Zwarthalszwaan, een escape die daar al een hele tijd rondhangt. Een mooie vogel, daar doet z'n status niets van af.
Bij De Bol bleek het laagtij te zijn, waardoor de zeekoet waarschijnlijk ver uit de kust zwom en onzichtbaar was. Ook de Sneeuwgorzen konden we niet vinden. Wel veel steltjes: Rosse Grutto's, Wulpen, Kieviten, Scholeksters, Kluten, Zilverplevieren, Tureluurs en Steenlopers. Wat een weelde, toch.
Omdat het maar bleef regenen en de Zwarte Ooievaar rond Oudeschild weer eens onvindbaar was, besloten we een pauze in te lassen. Even relaxen op kamer 32 en bijkomen van de nattigheid en de emoties. Maar rond een uur of half vijf werd er een Bladkoning gemeld vlakbij het hotel, op de hoek van de Krimweg. Toen we er aankwamen was de vogel vrijwel direct in beeld en gaf een prachtige show weg! Zo, dat bracht de stemming weer helemaal terug, ondanks dat het nog altijd miezerde. Er arriveerden mensen die zojuist de Zwarte Ooievaar hadden teruggevonden en we besloten erop af te gaan in de hoop dat er nog niet teveel andere vogelaars/fotografen waren, want we begrepen zo onderhand wel dat het beest vaak verstoord werd, daardoor opvloog en weer een tijd onvindbaar was. En jawel, eenmaal ter plaatse was de Zwooi alweer uit z'n slootje langs de weg opgevlogen en een heel eind verderop gevlogen, want er stonden heel wat vogelaars in de nu weer stromende regen verderop in het land. Op een zeker moment werd er gewezen en toen zagen René en ik nog net de Zwarte Ooievaar door de regennevels heen, ver weg, een stukje vliegen om op een niet te lokaliseren plaats weer te landen. Dat was alweer geen waarneming waarvan je zegt: nounou, poehpoeh; vooral niet voor Koert natuurlijk, want die had 'm helemaal gemist.
We besloten nog even naar de IJzeren Kaap te gaan, waar nu de Zwarte Zeekoet werd gemeld. En gelukkig, de regen werd minder en de Zwarte Zeekoet dobberde vlakbij de kant en liet zich in het laatste licht van deze 13e oktober prachtig en uitgebreid bewonderen door telescoop en kijkers. Zo was het al met al een gedenkwaardige dag geworden, helaas ook met een paar kwalitatief mindere waarnemingen, maar ook met een paar bijzonder mooie.

12-10-2012: Dutch Birding vogelweekend, dag 1

Spreeuwen genoeg bij de Mokbaai, maar helaas geen Roze Spreeuw voor ons.


Het jaarlijkse Dutch Birding vogelweekend werd deze keer gehouden van 12 t/m 15 oktober en traditiegetrouw waren Koert, René en ik het volle weekend van de partij. Met een andere goede traditie, namelijk dat het tijdens die najaarsweekenden mooi weer is, werd dit jaar gebroken. Het zou een weekend met abominabel slecht weer worden.
Toen ik 's morgens in alle vroegte op de trein naar Den Helder stapte, regende het al. Ik was om klokslag negen uur in Den Helder, maar René en Koert waren door het beroerde weer vast komen te zitten in het verkeer en waren een halfuurtje verlaat. Bij de veerboot bleek dat de afvaart van tien uur alleen voor voertuigen met gevaarlijke stoffen was, zodat we opnieuw een halfuur verloren. Terwijl we wachtten op de veerboot merkten we Koperwieken en Zanglijsters op, die ondanks het baggerweer over ons heen trokken. Leuk was een Regenwulp die kwam overvliegen.
Toen onze boot om half elf eindelijk vertrok, zagen we vanaf het achterdek Scholeksters, Steenlopers, Rotganzen en een paar Grote Mantelmeeuwen op de piertjes zitten. Achter de boot kwamen alleen de gewone meeuwensoorten vliegen, in opmerkelijk laag aantal. Wel zagen we op een zandbank vlakbij Texel enkele Eiders zitten.
Tegen elf uur arriveerden we eindelijk op Texel, dat prachtige vogeleiland, waar de miezerregen echter aanhield, de ene keer wat intensiever dan de andere keer. Er waren nog geen meldingen van bijzondere soorten, dus reden we eerst naar de Petten, waar vooral de Watersnip opviel door zijn aanwezigheid. Groepjes vlogen roepend op en over of vielen weer in. Verder waren er alweer wat Smienten en flink wat Wintertalingen aanwezig.
Op naar de Mokbaai, waar we flink wat tijd spendeerden aan het uitpluizen van de vogels in de deels drooggevallen baai. Ook hier merkten we flinke trek op van lijsterachtigen, waaronder enkele Kramsvogels, en piepers, Vinken en vrij veel Kepen. Op het slik zaten leuke soorten als Pijlstaart, Goud- en Zilverplevier en Bonte Strandloper. Ook waren er flinke groepen Spreeuwen present en ik opperde nog dat we daar de Roze Spreeuw maar eens tussenuit moesten peuteren. Er vloog een Sperwer over en ook een prachtig Smelleken in camoeflagevlucht, waarbij ze verdraaid veel op een lijster lijken. Maar een Roze Spreeuw kwam er niet uit.
Er werd een Bladkoning gemeld uit het Krimbos, en omdat we hard toe waren aan een eerste leuke zeldzaamheid reden we daarheen. In de miezerregen doorkruisten we het bos, maar vonden geen Blako. Wel vlogen er Sijsjes over en zagen we wat gewone bosvogeltjes.
Er verblijft al een tijdje een Zwarte Ooievaar op Texel die rondzwerft in de omgeving van Oudeschild en 's middags werd deze vogel gemeld.  We gingen naar 'm op zoek, maar vonden niets, iets wat zich tijdens ons verblijf nog diverse malen zou herhalen.
Nadat we hadden geluncht in restaurant De Robbenjager werd er een Roze Spreeuw gemeld uit… jawel, de Mokbaai. Tandenknarsend maar ook hoopvol reden we terug om een hele tijd in de nu gestaag neervallende regen tussen de grote groepen heen en weer vliegende Spreeuwen te zoeken. Maar ook deze twitch was tot mislukken gedoemd en de stemming dreigde onder het gebruikelijke DBV-peil te geraken. Daar konden leukerds als Rosse Grutto, Kluut en Kanoet, die we nog op het slik vonden, niets aan verhelpen. Het einde van dag een naderde, het regende maar door en er was nog geen jaarsoort binnen.
Maar juist op tijd kwam de melding binnen van een Kleine Vliegenvanger in de legendarische 'tuintjes'. We stapten in de auto, reden weer naar het noorden van het eiland, en bij aankomst viel ineens alles op z'n plek. De regen werd wat minder en we zagen de Kleine Vlieg bijna onmiddelijk zitten. Een grote schare vogelaars stond al te genieten van de vogel, die zich op bijzonder fraaie wijze liet zien: vrij zittend op een paaltje of een draadje of in een kale struik en kleine vluchtjes makend. Hij maakte onze dag helemaal goed, want het was voor ons allemaal vele, vele jaren geleden dat we een Kleine Vliegenvanger hadden gezien.
En zo konden we 's avonds toch tevreden aan het bier en aan de maaltijd bij restaurant Het Bikkelement in De Cocksdorp.

woensdag 10 oktober 2012

10-10-2012: Lekkere trekdag

De zonsopkomst was weer erg fraai vanmorgen.

Het was vanmorgen in meerdere opzichten genieten op trektelpost dakterras, waar ik van half acht tot kwart voor tien vertoefde. De zonsopkomst was weer bijzonder fraai en eindelijk kwamen er eens behoorlijke aantallen trekvogels over. De Koperwiek bijvoorbeeld, met 137 exemplaren waarvan de grootste groep 35 stuks bedroeg. Heerlijk om die ijle Koperwiekgeluidjes weer te horen! De Zanglijsters deden het ook goed met 25 stuks en de Vinken met 89 exemplaren gingen ook lekker door. De Houtduiven komen op gang, met 107 duiven mocht ik niet mopperen. De Graspiepers bleven op 29 stuks steken. Leuk waren verder de vier Kepen, zeven Sijzen, een Grote Lijster, de eerste Rietgors van het seizoen en een eenzaam hoog overgolvende Grote Bonte Specht die strak naar het zuiden vloog, net als een enkele Gaai, die dat echter in onhandige flappervlucht deed. Het blijft ontzaglijk indrukwekkend, de vogeltrek.

De lucht vanmorgen boven trektelpost dakterras. Het leek wel een abstract schilderij.

maandag 8 oktober 2012

08-10-2012: Intussen op trektelpost dakterras

De zonsopkomst alleen al was weer de moeite waard.

De vogeltrek bereikt zo onderhand zijn hoogtepunt, maar ik heb op ons eigen dakterras nog niet een écht goeie dag gehad. Ieder jaar zijn er van die dagen dat er constant groepjes Vinken en Graspiepers over komen met van alles en nog wat ertussen. De aantallen kunnen dan in de vele honderden lopen. Vanmorgen begon het hoopvol, want nog voordat de zon goed en wel op was hoorde ik al Zanglijsters en Koperwieken overvliegen. Maar toen het licht werd, bleek de oogst toch weer een beetje tegen te vallen, misschien mede omdat het helder weer was en er weinig wind stond, zodat de trek zich hoog afspeelde. In ieder geval waren er naast de 27 Graspiepers en 53 Vinken wel wat leuke dingen te zien. Zoals de Houtduiven! Houtduiventrek vind ik altijd een beetje ontroerend. Al die kleine vogeltjes dansen zo'n beetje al roepend naar elkaar door de lucht, maar die grote onhandige duiven vliegen in soms grote groepen zwijgzaam en in een rechte lijn naar het zuiden. Vanmorgen kwamen er 78 langs, de grootste groep bestond uit 25 exemplaren. Nieuw voor najaar 2012 op de trektelpost waren Koperwiek, Sijs, Grote Lijster, Veldleeuwerik en Ringmus (van eerstgenoemde negen exemplaren, de andere vier waren enkelingen). Fraai waren de twee Sperwers die samen naar noord vlogen, en ook kwamen er weer twee Grote Gele Kwikstaarten en een Keep langs. Ach, eigenlijk mag ik helemaal niet klagen natuurlijk.

zondag 7 oktober 2012

07-10-2012: Vogelen tussen Noordwijk en Wassenaar

We moesten een kudde van deze langgehoornde Schotse Hooglanders trotseren om bij de beste soort van deze dag te komen, maar we hebben het zonder kleerscheuren geflikt.

Eigenlijk zouden Chris, Wiegert en ik vandaag de zee op gaan met Pterodroma Tours om een set vette zeevogels te scoren en te fotograferen, maar helaas: de tocht werd afgelast wegens de verwachte hoge golven. Je begrijpt dat we niet vrolijk werden van dit bericht, maar je kunt ook niet bij de pakken gaan neerzitten, dus vertrokken Wiegert en ik vanmorgen naar de Zuidhollandse kuststreek. In Noordwijk aan Zee was een Kleine Vliegenvanger gezien, in Katwijk meerdere Bladkoningen en op Lentevreugd bij Wassenaar een Grote Pieper. Verder hoopten we op nog wat leuke trekvogels en wie weet viel er aan zee nog wat te beleven. Chris koos voor een dagje rust, want die had gisteren weer een marathon achter z'n kiezen.
De Kleine Vlieg was gisteren gezien op de Algemene Begraafplaats langs de Oude Zeeweg, normaal gesproken al geen locatie waar je vrolijk van wordt, maar vandaag helemaal niet, want die Kleine rakker werd na een klein uurtje zoeken door ons en een stuk of vijf anderen niet meer aangetroffen. Gelukkig waren er wel een paar andere leuke soorten te zien, zoals een groepje Zwarte Mezen, een clubje overtrekkende Koperwieken, idem Sijzen en een roepend overvliegende Barmsijs spec.
Op naar het Ridderpark te Katwijk dan, waar we genoten van minstens drie Vuurgoudhanen en een heleboel Roodborsten, maar die Blako zat er niet in.
We besloten om een tijdje over zee te gaan kijken. We installeerden ons bij de buitenwatering en zagen onder meer een Oeverpieper, in totaal zo'n 35 Zwarte Zeeëenden en minstens 60 Rotganzen, een Zeekoet die op het water dreef, zeven Eiders die naar zuid vlogen en een verre Jan-van-Gent.

Een Houtduif zit lekker te suffen in het najaarszonnetje

We liepen een stukje de duinen in langs het wandelpad door de zeereep. Er trok best nog wat: Graspiepers, Vinken, Kneutjes, twee Kepen, Veldleeuweriken en twee Grote Gele Kwikstaarten bijvoorbeeld. Maar erg opwindend was het hier allemaal niet, zodat we besloten op de Grote Pieper van Lentevreugd af te gaan, die net weer was gemeld. Dat was een goeie zet, want toen we kwamen aanlopen stond er net een groepje vogelaars gespannen af te wachten, terwijl een paar anderen de vogel - die onzichtbaar tussen de vegetatie zat - van de achterkant naderden. Uiteindelijk vloog de vogel op om ergens anders weer te landen, waarna dit tafereel zich nog een paar keer herhaalde. We zagen de Grote Pieper best aardig: het was inderdaad een grote pieper met een fors postuur en een lange staart. Jammer dat -ie niet even riep, dat wel. Maar we hadden hem. Een wandeling door het gebied leverde nog drie Roodborsttapuiten op, alsmede een Paardenbijter en een paar Bloedrode Heidelibellen.
We gingen nog even terug naar het Ridderpark, omdat de Blako daar opnieuw zou zijn gezien, maar we vonden geen spoor van de vogel. Dus hielden we het maar voor gezien. Het was een leuke vogeldag met lekker zonnig najaarsweer.

vrijdag 5 oktober 2012

29-09-2012: Een dagje IJmuiden


Ik had vandaag met René en Koert afgesproken om een dagje te gaan vogelen, en we besloten een poging te wagen op de Grauwe Franjepoot van de Zilkerpolder bij Noordwijkerhout en dan naar IJmuiden te gaan. Eventueel konden we dan nog op leuke meldingen in Noord-Holland af gaan. Er stond vandaag een windkrachtje vijf à zes uit het westen en het was lekker zonnig weer.
We begonnen dus in de Zilkerpolder, maar buiten een Oeverloper was daar geen steltloper te bekennen. Dus gingen we maar snel door naar IJmuiden, in de hoop daar vanaf de punt van de Zuidpier wat zeevogels op te pikken.


We liepen langs de Seaport Marina en daar zaten twee fraaie Tapuiten, die uiteindelijk wel op de foto wilden. Dit in tegenstelling tot vier Oeverpiepers die daar ook zaten. Langs de Zuidpier zat nog een Oeverpieper. We liepen naar het piertje waar de Kuifaalscholver gisteren nog was gezien, maar deze liet het helaas afweten, ook nadat we in de loop van de dag nog een paar keer teruggingen. Er vloog een Grote Stern over en een paar Grote Mantelmeeuwen zaten samen met wat Aalscholvers op het 'aalscholverpiertje'. Op het strand zat een Zilverplevier, altijd leuk, en later op de dag zagen we er nog een. Langs de pier zaten overal kleine groepjes Steenlopers, die zich ook mooi lieten fotograferen.


Een tegenvaller was, dat het hek op de pier was gesloten en de rode vlag was gehesen in verband met de wind. 'Levensgevaar!' Jaja. Het was windkrachtje vijf en er kwam zowat geen spetter over de pier. Maar goed, we moesten het ermee doen, dus gingen we vanaf dat punt over zee speuren. We zagen een paar verre jagers, helaas niet te determineren, hoewel er een lichte, slanke jager tussen zat die René en Koert als Kleinste determineerden. Maar zijn hadden hem dan ook in de scoop gehad en hadden het beest langer gezien dan ik. Zelf kreeg ik er ook wel een Kleinste Jager-gevoel bij, maar ik heb er gewoon te weinig aan gezien om zeker te zijn.
Er vlogen af en toe groepjes Rotganzen over en regelmatig vlogen Jan-van-Genten langs, soms ook wat dichterbij. Een groepje Zwarte Zee-eenden haastte zich naar het noorden en ineens hoorde ik het geluid van Zwarte Mezen! En jawel, twee Zwarte Meesjes kwamen vlak achter ons langs gevlogen en ploften uitgeput neer tussen de basaltblokken. Dat was een alleraardigste ervaring.


Een vogelaar meldde dat er zojuist een Grauwe Franjepoot op het Kennemermeer was ontdekt. Dat kwam nog eens goed uit! Na een lange wandeling kwamen we aan op de juiste plek, waar inderdaad een juveniele Grauwe Franjepoot rondjes draaide op het water. Aanvankelijk ver weg, later iets dichterbij. Het beestje was erg onrustig en vloog af en toe stukjes. Na een minuut of tien vloog hij opnieuw op, waarna we hem niet meer konden terugvinden.
Hoogste tijd voor de lunch en een lekkere bak koffie. Daarna gingen we weer naar de Kuifali-plek, maar ook nu zat hij er niet. Dan maar weer even de pier op, en ja hoor, het hek was open! We liepen rechtstreeks naar de punt van de pier, ondanks dat de golven soms over de pier sloegen en we behoorlijk nat werden. Af en toe moesten we een sprintje trekken om de golven te ontwijken.



We werden beloond met een fraaie Grote Jager, die pal voor de pier dobberde en even later opvloog en verderop ging. Ook een Roodkeelduiker zwom vlak voor de punt van de pier. Maar we stonden er nog geen vijf minuten toen een enorme golf de punt overspoelde en twee flinke keien ineens voor onze voeten neervielen. Het sein om weg te wezen! Tot aan de bocht was het sprintjes trekken en nat worden, daarna ging het weer. We zagen nog twee prachtige Jan-van-Genten die aan de binnenkant van de pier vlogen en twee Drieteenstrandlopers schuilden tussen de basaltblokken. Twee Rosse Grutto's vlogen over ons heen. Toen vonden we het mooi geweest en was het de bovendien de hoogste tijd om weer een thuis te gaan kijken. Het was een mooie dag met spectaculaire belevenissen.

28-09-2012: Intussen op trektelpost dakterras



Natuurlijk zit ik regelmatig op ons dakterras te kijken of er nog trekvogels over willen komen. Helaas is het weer de laatste tijd niet echt geweldig geweest, maar soms zit er ineens een leuke dag tussen. Vanmorgen bijvoorbeeld was een heel aardige ochtend. De zon was nog maar nauwelijks boven de horizon verschenen toen de eerste Keep van het seizoen roepend over kwam vliegen. Bij zowel de Vinken als de Graspiepers komt de gang er een beetje in met respectievelijk 36 en 62 exemplaren, eerstgenoemden in kleine groepjes, de piepers soms al in groepjes van meer dan tien. De Zwarte Mezen hebben ook Leerdam bereikt, want al een aantal dagen hoor ik ze overal rond ons huis in de bomen en een paar keer heb ik ze ook al heel fraai gezien. Vanmorgen vlogen er ook vijf over. De Appelvink is momenteel ook een bijna dagelijkse verschijning, vanmorgen trokken er twee over. De Boerenzwaluwen zijn over hun top heen, vanmorgen nog tien exemplaren. Leuk waren de drie Grote Gele Kwikstaarten, twee Boompiepers, een Sperwer en een Witgat. En dat allemaal in nog geen anderhalf uur tijd, van half acht tot tien voor negen vanmorgen. En buiten de vogels valt er 's morgens vroeg ook te genieten van prachtige zonsopkomsten en bizarre luchten.

22-09-2012: Zeevogels en meer op de Maasvlakte


Ik had vandaag een dagje vogelen afgesproken met Christiaan en Wiegert, en aangezien er goed zeevogelweer werd voorspeld (NW 5 en vrijwel droog) besloten we eens de zeevogel-trektelpost Nieuwe Stuifdijk op de Maasvlakte te proberen. Op de weg ernaartoe regende het af en toe flink, maar, zoals zo vaak, toen we ter plekke aankwamen werd het goeddeels droog en we installeerden ons bij een aantal vogelaars dat er al zat. Om maar met de deur in huis te vallen: de (pijl)stormvogel(tje)s en de vele jagers die we in gedachten hadden, waren er niet. Het was vrij mak op zee, wat niet wil zeggen dat we ons verveelden. Welnee, we zagen bijvoorbeeld 24 Jan-van-Genten vandaag van allerlei leeftijden en dat is toch een vogel die je altijd wel wilt zien. Ik wel tenminste.


Er passeerden Alk/Zeekoeten en duikers spec., natuurlijk was daar geen chocola van te maken. Wel van vier Zwarte Zee-eenden; later op de dag zagen we er nog drie. Intussen vermaakten we ons met een Gewone Zeehond die vlak voor de dijk zwom en een of twee Bruinvissen die steeds kortstondig een vin lieten zien. Een paar juveniele Drieteenmeeuwen vlogen over, evenals kleine clubjes Grote Sterns. En net toen we het toch wel erg jammer begonnen te vinden dat de echte zeevogels het lieten afweten, ontdekte ik een forse jager, die zich langdurig liet zien, die veel wit op boven- en ondervleugel had en zich met trage vleugelslagen als een meeuw verplaatste naar zuidwest. Een Grote Jager dus! Daar waren we heel erg blij mee.

Aan de andere kant van de dijk keek je op een veldje, waarop zich vele Tapuiten, Graspiepers en Kneutjes bevonden. We gingen dus een tijdje uit de wind in de zon zitten om te kijken of we er iets bijzonders tussen zagen. Toen ik tussendoor even naar boven liep en een blik op zee richtte, zag ik zomaar een Kleine Jager bij de pier van Hoek van Holland! Snel de anderen gewaarschuwd en gelukkig kon iedereen hem oppikken toen hij met typische snelle en lenige vleugelslag evenwijdig aan de pier vloog.
We besloten te gaan zoeken naar een Sperwergrasmus, die vanmorgen was gezien in een bosjescomplex tegenover de telpost. Dit bleek helaas een mission impossible. Wel vonden we Zwartkopjes, Tuinfluiter, Gekraagde Roodstaart en de eerste Keep van het najaar, maar de Sperwergrasmus liet zich niet zien, ook niet na langdurig zoeken. Jammer, maar helaas. We gingen nog maar een tijdje over zee kijken.


We zagen nog een man Eider langsvliegen, evenals 28 Rotganzen. Toen besloten we de vlakte op te lopen om te zien of we daar nog iets leuks konden vinden. Maar eerst was er de Tapuit die zich vlakbij ons op de dijk bevond en die, toen we rustig gingen liggen, steeds dichterbij kwam en uiteindelijk zowat Wiegerts lens in vloog. Onnodig te zeggen dat er druk werd gefotografeerd!
We liepen verder en met een luid tzet-tzet-tzet landde er een Kleine Barmsijs op het hek naast het veld. Leuk! Even verder vonden we een Paapje, en dat was pas mijn tweede van het jaar. Tenslotte moet ik vermelden dat we ons ook vermaakten met vele vlinders, met name Bruine Blauwtjes (die voor mij nog een jaarsoort waren), Icarusblauwtjes en Hooibeestjes. Ze vlogen massaal aan de zonnige binnenzijde van de dijk. En zo was het toch een heerlijke vogeldag geworden.

17-09-2012: Patrijzen en Watersnippen


Patrijzen behoren tot die vogels van het agrarisch landschap waarmee het helemaal niet goed gaat. Ze gaan in hard tempo achteruit, en dat merk je als vogelaar. Tot voor een paar jaar geleden kwam ik de Patrijs nog met een zekere regelmaat tegen, zonder er moeite voor te hoeven doen. De afgelopen twee jaar bleef het aantal waarnemingen al beperkt tot twee of drie en dit jaar was ik 'm, ondanks dat ik veel in het veld ben, nog niet tegengekomen. Wel naar uitgegeken, want ik had de laatste jaren bepaalde vaste plaatsen waar ik 'm soms tegenkwam. Vandaag gebeurde het tot voor kort ondenkbare: ik ben de Patrijs wezen twitchen. Cilja en ik wilden er even tussenuit, maar niet zo lang en niet zo ver, en zo kwam ik op het idee om even naar de Achthovense uiterwaarden te rijden, waar de laatste dagen, en ook vanmorgen vroeg nog, Patrijzen waren gezien. En jawel, zonder moeite vonden we een familiegroepje bestaande uit pa Patrijs, ma Patrijs en vier jongen in de puberleeftijd. Ik slaakte welhaast een zucht van verlichting: die stond ook weer op de jaarlijst! Maar wat is het jammer dat het zo slecht gaat met deze fraaie vogelsoort.
Een andere soort waarmee het slecht gaat is de Watersnip. Nu wil het toeval dat ook deze soort zich prachtig liet bekijken vanmorgen, een stukje verderop in de uiterwaarden vlakbij Lexmond, op een plek waar ook vele tientallen Kieviten en drie Smienten pleisterden. Er waren minstens zes snippen druk in de weer en regelmatig vlogen ze heen en weer tussen de oevers of lieten ze zich open en bloot bekijken op het slik. Dat was dus genieten geblazen.
Op de terugweg vonden we nog een Grote Zilverreiger en een Ooievaar en zo was het een productief uurtje geworden.

10-09-2012: Eerste goeie soort op trektelpost dakterras

Het was vandaag een goede trekdag voor de zwaluwen. Zo af en toe ging ik, tussen andere bezigheden door, even buiten zitten om de overtrekkende vogels te tellen. In de loop van de dag kwam ik tot 67 Boerenzwaluwen. Aan het eind van de dag leefde de boel nog wat op en kwamen er nog vier Vinken, een Spreeuw, een Witte Kwikstaart en een prachtige Sperwervrouw over me heen gevlogen. Eerder waren ook al vier Turkse Tortels, een Gaai en drie Buizerden gepasseerd. Maar het lekkerste werd bewaard voor het laatst: om 19:10 uur vloog een luid roepende Ortolaan laag over ons dakterras! Een nieuwe dakterrassoort, een jaarsoort en bovendien een soort die ik al een tijdlang niet had gezien. Het roepje dat hij liet horen was het zogenaamde 'tiu'-roepje, een kort, in toonhoogte aflopend, bijna tweelettergrepig roepje. Zo'n soort als de Ortolaan zie je natuurlijk liever mooi aan de grond, maar zo tijdens de trek, gewoon keihard op geluid, dat heeft ook wel wat hoor. Hij was in ieder geval de eerste vette krent in de trekvogelpap van het najaar 2012. Dat er nog maar veel mogen volgen.

04-09-2012: Zwaluwentrek in volle gang


Regelmatig zit ik even een uur of anderhalf uur buiten te kijken naar wat er zoal voorbij trekt. Want de najaarstrek is voor een aantal soorten alweer in volle gang. Hoogtepunt tot nu toe was natuurlijk de groep van 68 Ooievaars op 16-08. Maar ook leuk waren de 76 Aalscholvers die op 01-09 jl. naar zuid trokken en vandaag was weer een prima dag voor de Boerenzwaluw: in anderhalf uur tijd kwamen er 66 voorbij, en ook nog 6 Huiszwaluwen en 1 Gierzwaluw ertussen. Ook 9 Buizerden passeerden, waarvan tweemaal een groepje van 3 en één mooi laag langsvliegend exemplaar aan het einde van de middag (zie foto). Nog geen echte knallers, maar wie weet wat er nog gaat komen dit najaar!

03-09-2012: Visarenden en meer


Het was vandaag heerlijk weer, van dat echte stille nazomerweer met een zonnetje, vrijwel geen wind en een graad of 21, en eindelijk kwamen Cilja en ik er weer eens toe om een paar uurtjes in de Biesbosch door te brengen met ons hondje Chico. We hadden meerdere doelen: de Vis- en Zeearenden die al een tijdje rondhangen in de Polder Hardenhoek en de Kwak bij het gemaaltje bij Witboomkil. De volle buit haalden we bepaald niet binnen vandaag, want de Kwak was onvindbaar en ook de Zeearenden lieten zich niet zien. Maar desalniettemin was het natuurlijk toch genieten in de Biesbosch. Het hoogtepunt werd gevormd voor maar liefst drie Visarenden, die tegelijkertijd aan het jagen waren boven de Polder Oude Hardenhoek. Dat was een waar spektakel, waarbij één van de Visarenden er op een zeker moment met een grote vis vandoor ging.
Jammer genoeg speelde een en ander zich af op flinke afstand, zodat er van de fraaie foto's die ik in gedachten had niets terechtkwam. Maar we klagen niet, hoor. Drie Visarenden in een kijkerbeeld had ik bij mijn weten nog nooit gezien in dit land of daarbuiten. Nog een hoogtepuntje was een mooie adulte Slechtvalk die over ons heen vloog bij de pont. Verder was er nog genoeg te genieten in de vorm van vele Grote Zilderreigers, een Bruine Kiekendief, roepende Waterrallen, vele Huiszwaluwen, Gele - en Witte Kwikken, een Valkparkiet op de Kwakkenplek die er snel vandoor ging toen wij kwamen aanlopen, mijn eerste Bramensprinkhaan van het jaar en veel vlinders (Atalanta's, Kleine Vos, Gehakkelde Aurelia, Klein Koolwitje, Klein Geaderd Witje en een erg afgevlogen Icarusblauwtje.

27 t/m 29-08-2012: Een paar dagen Twente


De afgelopen dagen heb ik met Cilja in Twente vertoefd, in het mooie hotel Herikerberg bij het plaatsje Markelo om precies te zijn. We gingen deze keer helemaal voor de insecten en we troffen het, want na het baggerweer van afgelopen weekend was het maandag heerlijk weertje. Iets teveel wind misschien, maar ach, je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Ons eerste doel was de Kleine Heivlinder van het Kootwijkerzand, die voor ons allebei nog een nieuwe vlindersoort was. Het Kootwijkerzand is de enige plek in ons land waar deze zeer zeldzame soort nog voorkomt. Daarbij komt dat hij leeft aan de rand van het stuifzand, op uitgestrekte kale vlakten en dat hij heel onopvallend is. Kortom: vind 'm maar eens.
Na enig geklooi om op de goede plaats te komen liepen we het Kootwijkerzand op en toen de vlakte zich voor ons uitstrekte beseften we pas echt dat dit nog weleens een lastig klusje kon worden. Omdat ik mijn pet was vergeten, liep ik nog even terug naar de auto en zie: toen ik een paar minuten later terugkwam stond Cilja te wijzen dat ze iets zag en dat ik voorzichtig moest komen kijken. En ja hoor, mijn scherpogige vrouw had de soort waar het om draaide weer eens razendsnel gevonden. Als ik haar toch niet had! Daar zat het Kleine Heivlindertje in elkaar gedoken op de vlakte. Af en toe liep hij een stukje om meer beschutting te zoeken tegen de wind, en af en toe vloog hij een klein eindje. Het was mijn vijftigste dagvlindersoort voor Nederland en Cilja zit ook al ergens dik in de veertig. Hier nog een kort filmpje van wat wij een ontroerend diertje vonden:

Filmpje Kleine Heivlinder

Nog wat verder zoeken op de plek leverde ons nog een Heivlinder, Bonte Zandoogjes, Boskrekels en een Paardenbijter op.


Ons volgende doel was het Zuiderpark in Apeldoorn, waar al een tijdje Sleedoornpages worden gezien. En aangezien we die ook nog nooit in Nederland hadden gezien, en ik er slechts één beroerde foto van heb uit België, stond deze page hoog op onze verlanglijst. Ook naar hem hoefden we niet lang te zoeken: bij aankomst zag ik 'm onmiddellijk zitten. Wat een schitterend beest! Hij kleurde ook heel mooi bij de Guldenroede waarop hij fourageerde en dat was weer goed voor fraaie foto's.



De page liet zich uitgebreid zien en fotograferen en ook van hem heb ik nog een kort filmpje gemaakt:

Filmpje Sleedoornpage


Toen we genoeg hadden genoten reden we door naar ons hotel bij Markelo, in het Herikerbos. We konden daar heerlijk relaxed met een drankje aan de rand van het bos zitten, er stonden een paar flinke vlinderstruiken in de tuin waarop Atalanta's, Klein Koolwitjes, Kleine Vossen, Klein Geaderd Witjes en Gamma-uiltjes zaten, en een wandeling door het bos leverde meer Bonte Zandoogjes op. Op een ruig terreintje hoorden we Wekkertjes, Ratelaars en Bruine Sprinkhanen. Qua vogels was de Kuifmees de interessantste soort die dag.

Dinsdag de 28e was het weer toch iets anders dan aanvankelijk was voorspeld: het was bewolkt en regenachtig. Dat werd dus rustig aan ontbijten en wachten tot het droog zou worden. Gelukkig werd het dat na niet al te lange tijd en we besloten om een uitstapje naar de Holterberg te maken. Daar zaten we een tijdje op het mooie terras van Hotel De Swarte Ruijter, waar fraai een Wespendief over kwam vliegen en een drietal Bruinrode Heidelibellen steeds op de banken kwam zitten. Het zonnetje wilde echter maar niet doorbreken, vandaar ook dat we er niet veel vlinders en sprinkhanen konden vinden. Wel stond de heide prachtig in bloei, en landschappelijk was het natuurlijk genieten geblazen.

Rond een uur of drie brak eindelijk de zon door, zodat we op ons belangrijkste doel van vandaag af konden gaan: de Kleine Groene Sabelsprinkhaan nabij Rijssen, vlakbij ons hotel. Deze plek is de enige in Nederland waar de groene rakker wordt gevonden en hij zou een mooie toevoeging aan onze sprinkhanenlijst zijn. Ter plaatse aangekomen zag het er allemaal toch weer anders uit dan we verwachtten, en het duurde even voordat we de goede plek hadden gevonden. Maar daar hoorde ik ze toch, drie sprinkhaan sterk, hun karakteristieke triller geven. Dat klinkt zo:

Filmpje Kleine Groene Sabelsprinkhaan

Nog iets later kreeg ik een exemplaar in het vizier en daarvan kon ik nog een paar aardige foto's maken ook, zodat onze missie helemaal geslaagd was. Een fraaie Kleine Vuurvlinder vormde het slot van deze dag.


Vandaag was alweer de laatste dag van ons uitje. Omdat we alledrie onze wenssoorten al binnen hadden, besloten we nog even langs Kootwijk te gaan, om vanaf een ander punt het gebied te verkennen. Er vlogen wat Gehakkelde Aurelia's, Atalanta's, een Kleine Vos, twee Gamma-uiltjes en wat witjes en we hoorden de bekende sprinkhanen plus een Knopsprietje, dat zich ook nog leuk liet fotograferen. En daarmee kwam een heerlijke korte vakantie, waarin we ook lekker gerelaxed hebben, alweer tot een einde.


17-08-2012: Even langs bij Lappenheide


Vandaag nog even langs Lappenheide geweest om te zien of daar al wat aktie is, bijvoorbeeld qua steltlopers. Want augustus is toch een echte steltlopermaand. Maar afgezien van 100+ Kieviten, waarvan zich er enkele leuk lieten fotograferen, vond ik slechts een Oeverloper, een Witgat en twee Bosruiters. Het wordt toch eens tijd voor een franjepootje, een Blonde Ruiter of een Gestreepte Strandloper op die slikjes daar. Verder waren er nog de gebruikelijke eenden, inclusief twee Zomertalingen, en op de terugweg langs de dijk zong (nou ja) er nog een Moerassprinkhaan, en die had ik dit jaar nog niet.


16-08-2012: De Bosperus voorbij op trektelpost dakterras!


Het was vandaag lekker weer, het was niet al te warm maar de omstandigheden waren wel geschikt voor ooievaar- en roofvogeltrek, dus om een uur of elf ging ik op trektelpost dakterras zitten in de hoop dat ik vandaag eens geluk zou hebben met de Zwarte Ooievaar. Of een leuke rover, je weet maar nooit. Ruim een half uur later ging er een schok door uw vogelverslaggever, want ik ontwaarde een enorme groep ooievaars in de lucht en ze kwamen recht op me af! Als daar geen Zwarte tussen zit vind ik er nooit meer een, dacht ik. Eerst maar eens tellen, want de groep was nog te ver om er soortgewijs chocola van te maken. Na een paar keer tellen kwam ik uit op achtenzestig exemplaren. Achtenzestig! Dat zijn groepen die op de Bosperus en bij Gibraltar misschien gewoon zijn, maar niet op trektelpost dakterras. De groep kwam langzaam dichterbij, ik had snel mijn camera gepakt en kon wat plaatjes schieten, en toen begon het speuren. Maar hoe ik ook mijn best deed, ik vond alleen 'gewone' Ooievaars. Geen Zwarte in zicht. Ook later op de foto's kon ik er geen een tussen vinden. Dat was een lichte teleurstelling, maar de aanblik van die enorme zwerm Ooievaars die zo langzaam over ons dakterras schoof maakte natuurlijk veel goed. Later vandaag kwam er nog een eenzaame Ooievaar langs, evenals twee Buizerden, evenzovele Aalscholvers en één Boerenzwaluw. En zo is trektelpost dakterras met een flinke klapper geopend voor de najaarstrek.

13-08-2012: Net op tijd voor de Kortbekzeekoet (rip)


Gisteren werd de Kortbekzeekoet (nu al de soort van het jaar, qua zeldzaamheid) de hele dag gemeld voor de kust van Den Helder. Ik was dus vast van plan erop af te gaan, ware het niet dat later gisteravond bleek dat de vogel met afgaand tij was verdwenen en na 18:00 uur niet meer was waargenomen. Afwachten dus maar, want 2,5 uur in de trein naar Den Helder en nog eens 2,5 uur terug is te doen, maar dan moet er wel iets tegenover staan. Toen ik vanmorgen om vijf over tien zag dat -ie toch weer gemeld was, besloot ik direct om te gaan. Mijn spullen stonden al ingepakt klaar voor het geval dat, en ik haalde de trein van 10:21, zodat ik tegen 13:00 uur in Den Helder aankwam. Daar duurde het even voordat ik een OV-fiets te pakken had en vervolgens nam ik ook nog de verkeerde weg, maar ik kwam op de zeedijk terecht en fietste almaar zuidelijk, in de hoop op een zeker moment vogelaars tegen te komen.


Juist toen ik het wilde opgeven en dacht dat ik daar alleen was, notabene op zoek naar een Kortbekzeekoet, zag ik in de verte vogelaars staan. En toen was het niet moeilijk meer, ik zag de vogel van een afstandje al zitten, een meter of vijftien uit de kant. Hij dobberde rustig rond, maar van andere vogelaars begreep ik dat hij gisteren nog heel actief aan het duiken en voedsel zoeken was, zodat we niet meteen een dramatische ontknoping verwachtten. Het werd een heerlijk uurtje. Het zonnetje scheen, maar een beetje bedekt door sluierbewolking, zodat het licht zacht was. De vogel zat dichtbij en liet zich prachtig bekijken en fotograferen. Het was voor mij een totaal nieuwe soort, zodat de voldoening groot was. Op een zeker moment, toen ik me wat had afgezonderd van de andere vogelaars om beter licht te krijgen, kwam de Kortbekzeekoet recht op me af gezwommen. Een magisch moment was het.


Na een uur genieten besloot ik weer terug te gaan, omdat ik nog een lange reis voor de boeg had en de waarnemingen en de foto's niet beter zouden worden dan ik ze al had. Onderweg zag ik op internet dat de vogel rond kwart voor vier waarschijnlijk was overleden, omdat hij met zijn kop in het water dreef. Ik was daar wel door geschokt, vooral ook omdat ik ter plaatse niet in de gaten had gehad hoe slecht de vogel er blijkbaar aan toe was. Dat zag ik pas thuis, toen ik de foto's bekeek. De Kortbekzeekoet had daar het grootste deel van de tijd met z'n ogen dicht rondgedobberd.
Zo werd het al met al een tamelijk dramatische dag, vooral voor de koet natuurlijk, maar ook wel voor ons, de vogelaars, de toeschouwers. Een onvergetelijke dag ook, vooral.

11-08-2012: Meeuwen en sterns


Vanmorgen om kwart over zeven vertrokken Christiaan en ik voor een lange reis naar de kop van Noord-Holland. Naar Schagerbrug om precies te zijn, want daar verblijven al dagenlang Lachsterns, een soort die ik vele jaren geleden voor het laatst zag in Nederland en die voor Chris nog een nieuwe was. Na dik anderhalf uur rijden arriveerden we ter plaatse en direct zagen we een juveniele Lachstern op een dijkje zitten. Bingo! Maar het werd nog veel mooier. Samen met twee andere vogelaars, Joey en Niels, bewonderden we tot wel negen (Chris) dan wel zeven (ik) exemplaren. De juvenielen bleven op de dijkjes zitten van het onder water gezette bollenland, de adulten vlogen af en aan met voedsel. Een paar keer hoorden we de kenmerkende lachende roep van de adulte Lachsterns en verschillende malen zagen we ze de jongen voeren. Het was genieten met volle teugen. De steltlopers die er zaten en overvlogen droegen ook bij aan het genieten: Zwarte Ruiter, Goudplevier, Witgat, Kemphaan, Oeverloper, Steenloper, Groenpootruiter, Tureluur, Kievit en Scholekster, het was een fraai gezelschap.



Na een uurtje besloten we naar een bij Petten/Bakkersdam gemelde Waterrietzanger te gaan zoeken. Dit was helaas een kansloze missie. Wel zagen we hier een Baardman en vloog er een Sperwer over. Op naar Amsterdam, naar de tweede kalenderjaar Grote Burgemeester die daar al een tijdje huist. Het duurde even voordat onze mobiele routeplanner ons naar de juiste plaats had gedirigeerd en daarna moesten we nog een stief kwartiertje zoeken, maar toen de Burg eenmaal was gevonden werkte hij uitstekend mee.
Chris ontdekte hem toen hij onder een brug vandaan kwam zwemmen. Eerst bleef hij in het water, maar later kwam hij steeds dichter naar de kant, om daar uiteindelijk op te gaan zitten. Het leverde ons prachtige waarnemingen, foto's en filmpjes op. Filmpje? Jawel, zie hier:

Filmpje Grote Burgemeester

Voor Chris was dit weer een nieuwe soort, voor mij al de derde van 2012, geloof ik. Maar probeer er maar eens een in Nederland te vinden in augustus. Het was een fraaie maandsoort en sowieso hou ik erg van meeuwen, dus het was even heerlijk toeven bij de Grote Burg.



Nadat we de Grote Burg van alle kanten hadden bekeken, gefotografeerd en gefilmd, keken we nog even rond of we soms de Geelpootmeeuw konden vinden die hier regelmatig wordt gezien. En jawel, daar zat hij, vier meeuwen verder op de kant. Die had ik nog nooit mooi voor de lens gehad, dus we namen de gelegenheid te baat om de Geelpoot eens goed te platen.
Na nog een tijdje genieten vertrokken we naar Warmond, maar in de polder Poelgeest een Porseleinhoen huist. Maar helaas liet die zich niet vinden vandaag. Wel vonden we er een stuk of tien Lepelaars, zo'n 55 Watersnippen en een Tapuit, zodat het uitstapje niet voor niets was. Maar het was al met al weer een heerlijke dag. Wel jammer dat de Kortbekzeekoet pas werd ontdekt bij Huisduinen toen wij alweer thuis in Leerdam waren, maar die komt hopelijk ook nog wel een keer.